Αλεξάνδρα του Όλντενμπουργκ
| Αλεξάνδρα του Όλντενμπουργκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 21 Μαΐουιουλ. / 2 Ιουνίου 1838γρηγ. (απροσδιόριστο ημερολόγιο, θεωρείται Ιουλιανό)[1][2][3] Αγία Πετρούπολη |
| Θάνατος | 13ιουλ. / 26 Απριλίου 1900γρηγ.[1][2][4] Pokrovsky Monastery |
| Αιτία θανάτου | Καρκίνος του στομάχου |
| Τόπος ταφής | Lukianivske Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία (από 1838) |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός (από 1855) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | παλαιά ανατολικοσλαβική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχή |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Νικόλαος Νικολάγιεβιτς της Ρωσίας (από 1856)[5] |
| Τέκνα | Νικόλαος Νικολάγιεβιτς της Ρωσίας Πέτρος Νικολάγιεβιτς της Ρωσίας |
| Γονείς | Πέτρος Γεώργιεβιτς του Όλντενμπουργκ και Θηρεσία του Νάσσαου |
| Αδέλφια | Θηρεσία Πετρόβνα του Όλντενμπουργκ Αλέξανδρος Πέτροβιτς του Όλντενμπουργκ Κωνσταντίνος Πέτροβιτς του Όλντενμπουργκ Ekaterina Petrovna of Oldenburg |
| Οικογένεια | Οίκος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αλεξάνδρα (γερμ. Alexandra von Oldenburg), μετέπειτα Αλεξάνδρα Πέτροβνα (ρωσ. Александра Петровна Романова/Aleksandra Petrovna Romanova, 2 Ιουνίου 1838 - 25 Απριλίου 1900), του Οίκου του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ ήταν δούκισσα του Ολδεμβούργου και μετέπειτα μεγάλη δούκισσα της Ρωσίας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Αλεξάνδρα Φρειδερίκη Βιλελμίνη γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου 1838 στην Αγία Πετρούπολη, και ήταν το μεγαλύτερο παιδί και κόρη του Πέτρου Γεώργιεβιτς του Ολδεμβούργου και της Θηρεσίας του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ.
Η οικογένειά της ζούσε στο Ανάκτορο Πέτερχοφ και τα καλοκαίρια μετακόμισε στο Καμενόι-Οστρόφ. Η Αλεξάνδρα ζούσε απλή ζωή με τα αδέλφια της μακριά από την Αυλή και οι γονείς της ήταν αφοσιωμένοι σε αυτά. Έλαβε πολύ καλή μόρφωση: έμαθε ρωσικά, γερμανικά, γαλλικά και αγγλικά, μουσική, ζωγραφική, χορό και ιππασία. Είχε, ακόμη, καλλιτεχνική φύση και ενδιαφερόταν πολύ για τη ρωσική ιστορία και την ιατρική. Ανέπτυξε, επίσης, συμπάθεια για κοινωνικά προβλήματα και μετά το γάμο της ασχολήθηκε πολύ με τη φιλανθρωπία.
Στις 25 Οκτωβρίου 1855 αρραβωνιάστηκε τον Μεγάλο Δούκα Νικόλαο Νικολάγιεβιτς στο Παλάτι Ανίτσκοβ. Ο γάμος τους έγινε στις 6 Φεβρουαρίου 1856 στο Πέτερχοφ και η Αλεξάνδρα μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία με το όνομα Αλεξάνδρα Πέτροβνα. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά:
- τον Νικόλαο Νικολάγιεβιτς (1856 - 1929), παντρεύτηκε την Αναστασία του Μαυροβουνίου. Δεν απέκτησαν παιδιά.
- τον Πέτρο Νικολάγιεβιτς (1864 - 1931), παντρεύτηκε την Μιλίτσα του Μαυροβουνίου, αδελφή της Αναστασίας. Απέκτησαν 4 παιδιά.
Ο γάμος της ήταν δυστυχισμένος και ο Νικόλαος είχε πολλές ερωμένες, ενώ το 1865 συνήψε σχέση με μια μπαλαρίνα, την Εκατερίνα Γκαβρίλοβνα Κίσλοβα, και έκανε πέντε παιδιά μαζί της. Η Αλεξάνδρα και ο Νικόλαος χώρισαν ανεπίσημα και το 1879 εκείνος την έδιωξε από το σπίτι τους. Το 1880 ένα ατύχημα της προκάλεσε παράλυση και έφυγε για το εξωτερικό για να αναρρώσει έπειτα από εντολή του ανιψιού της, αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Β΄, για να αποκρύψει το σκάνδαλο. Επέστρεψε το επόμενο έτος και εγκαταστάθηκε στο Κίεβο.
Τον Νοέμβριο του 1889 η Αλεξάνδρα ίδρυσε τη Μονή Ποκρόβσκυ στο Κίεβο και έγινε καλόγρια, με το όνομα αδελφή Αναστασία, ενώ ο σύζυγός της ήταν ακόμα ζωντανός. Για το υπόλοιπο της ζωής της, εργάστηκε στο νοσοκομείο εκτελώντας νοσηλευτικά καθήκοντα, βοηθούσε μολυσμένους ασθενείς και καθάριζε μολυσμένες πληγές. Βοήθησε συχνά και σε χειρουργικές επεμβάσεις.
Η υγεία της Αλεξάνδρας ήταν κακή. Τον Μάιο του 1892, υποβλήθηκε σε μια επιτυχημένη επέμβαση καρκίνου του μαστού και πέρασε αρκετό χρόνο στην Κέρκυρα ενώ όταν ανάρρωσε, επέστρεψε στη δουλειά της, τον Φεβρουάριο του 1893. Λίγο πριν πεθάνει διαγνώστηκε με καρκίνο του στομάχου.
Είχε καλή σχέση με τους γιους της που την στήριξαν μετά το χωρισμό των γονιών τους. Το 1898 βρισκόταν στην Κριμαία όταν η νύφη της, Μιλίτσα, γέννησε δίδυμες κόρες εκ των οποίων η μία πέθανε λίγο μετά τη γέννα. Η Αλεξάνδρα πήρε τη σορό της εγγονής της και την έθαψε στο κοιμητήριο του μοναστηριού της στο Κίεβο.
Πέθανε στις 25 Απριλίου 1900 στη Μονή των Σπηλαίων του Κιέβου σε ηλικία 69 ετών. Αρχικά θάφτηκε στη Μονή των Σπηλαίων. Το 1950 τα λείψανά της μεταφέρθηκαν στο Κοιμητήριο Λουκιανόφσκε και το 2009 μεταφέρθηκαν στη Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου της Μονής του Ποκόφ.
Αγιοποίηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 2009 η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία αγιοποίησε την Αλεξάνδρα και της έδωσε το όνομα Σεβασμία Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία του Κιέβου.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τίτλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 2 Ιουνίου 1838 - 7 Ιανουαρίου 1856: Η Αυτοκρατορική Υψηλότητα Δούκισσα Αλεξάνδρα Πέτροβνα του Ολδεμβούργου
- 7 Ιανουαρίου 1856 - 25 Απριλίου 1900: Η Αυτοκρατορική Υψηλότητα Μεγάλη Δούκισσα Αλεξάνδρα Πέτροβνα της Ρωσίας, Δούκισσα του Ολδεμβούργου
- 3 Νοεμβρίου 1889 - 25 Απριλίου 1900: Αδελφή Αναστασία
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. no2011173868. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 546. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00023401. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Православная энциклопедия». (Ρωσικά) Ορθόδοξη Εγκυκλοπαίδεια. Εκκλησιαστικό-Επιστημονικό Κέντρο «Ορθόδοξη Εγκυκλοπαίδεια». Μόσχα. 2000. 114928. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ p10331.htm#i103306. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- Beéche, Arturo. The Grand Dukes. Eurohistory.com, 2010. (ISBN 978-0-9771961-8-0)
- Belyakova, Zoia, The Romanov Legacy: The Palaces of St. Petersburg, Hazar Publishing, 1994, (ISBN 1-874371-27-X).
- Galaktionova, Irene W. A Life of Servitude: Grand Duchess Alexandra Petrovna. Royal Russia. N 5, 2014. (ISBN 978-1-927604-06-9).
- King, Greg & Wilson, Penny. Gilded Prism. Eurohistory, 2006. (ISBN 0-9771961-4-3)
- McIntosh, David. The Russian Oldenburgs, in Royalty History Digest.
- Zeepvat, Charlotte. Patriots and just Men, in Royalty History Digest.
- Zeepvat, Charlotte. Djulber, in Royalty History Digest. September 1999. N 9, Volume IX, N 3.
- Zeepvat, Charlotte. The Camera and the Tsars. Sutton Publishing, 2004, (ISBN 0-7509-3049-7).