Αλεξάνδρα του Ανόβερου (1959)
| Βασιλική Υψηλότητα Αλεξάνδρα του Ανόβερου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18 Φεβρουαρίου 1959[1] Αννόβερο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Andreas, 8th Prince of Leiningen (από 1981)[2] |
| Τέκνα | Ferdinand, Hereditary Prince of Leiningen[3] Princess Olga of Leiningen[3] Prince Hermann of Leiningen[3] |
| Γονείς | Ερνέστος Αύγουστος Δ΄ του Ανοβέρου[3] και Όρτρουτ του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ[3] |
| Αδέλφια | Μαρία του Ανόβερου (μεγαλύτερη αδερφή) Ερνέστος Αύγουστος Ε΄ του Ανόβερου (μεγαλύτερος αδελφός) Λουδοβίκος Ροδόλφος του Αννοβέρου (μεγαλύτερος αδελφός) Princess Olga of Hanover (μεγαλύτερη αδερφή) Ερρίκος του Αννοβέρου (νεότερος αδερφός) |
| Συγγενείς | Αλεξάνδρα του Ανόβερου (ανιψιά και βαφτισιμιός) |
| Οικογένεια | Οίκος του Αννόβερου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αλεξάνδρα του Ανόβερου (Alexandra von Hannover, 18 Φεβρουαρίου 1959 -) κόρη του Ερνέστου Αύγουστου Δ΄, Πρίγκιπα του Ανοβέρου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Αλεξάνδρα Ειρήνη Μαργαρίτα Ελισάβετ Ματθίλδη γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1959 στο Ανόβερο, και είναι το πέμπτο παιδί και νεότερη κόρη του Ερνέστου Αύγουστου Δ΄, Πρίγκιπα του Ανοβέρου και της Πριγκίπισσας Όρτρουντ του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ.[4][5]
Στις 5 Οκτωβρίου 1981 η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο τον Ανδρέα, 8ο Πρίγκιπα του Λάινινγκεν στο Άμορμπαχ της Βαυαρίας. Έξι ημέρες αργότερα στις 11 Οκτωβρίου τελέστηκε και ο θρησκευτικός τους γάμος στο Γκούμντεν-αμ-Τράουσεν, στην Άνω Αυστρία. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά:
- τον Φερδινάνδο Ερρίκο Έμιχ Χριστιανό Κάρολο, Κληρονομικό Πρίγκιπα (γενν. το 1982-), παντρεύτηκε την Βικτώρια Λουίζα της Πρωσίας.
- την Πριγκίπισσα Όλγα Μαργαρίτα Βαλέρια Ελισάβετ Στεφανία Αλεξάνδρα (γενν. το 1984-),
- τον Πρίγκιπα Χέρμαν Ερνέστο Ιωάννη Αλβέρτο Παύλο (γενν. το 1987-), παντρεύτηκε την Ισαβέλλα Χόιμπαχ.
Το 1997 ο γάμος αυτός αναφέρθηκε ως το πιο πρόσφατο παράδειγμα μεταξύ των απογόνων της βασίλισσας Βικτώριας και του βασιλιά Χριστιανού Θ΄.
Τίτλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 18 Φεβρουαρίου 1959 – 5 Οκτωβρίου 1981: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Ανόβερου[6][7][8][9]
- 5 Οκτωβρίου 1981 – 24 Μαΐου 1991: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Λάινινγκεν, Πριγκίπισσα του Ανόβερου
- 24 Μαΐου 1991 – 30 Οκτωβρίου 1991: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, Κληρονομική Πριγκίπισσα του Λάινινγκεν, Πριγκίπισσα του Ανόβερου
- 30 Οκτωβρίου 1991 – μέχρι σήμερα: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, Πριγκίπισσα του Λάινινγκεν, Πριγκίπισσα του Ανόβερου
Επιπλέον, μέλη της οικογένειάς της εκ γεννήσεως φέρουν τον τίτλο Πρίγκιπας/Πριγκίπισσα της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, σύμφωνα με μια δήλωση του 1931 του Αρχηγού της Ανόβερου, κατά παράβαση της Βρετανικής Προνομιακής Επιστολής του 1917, που περιόριζε τον πριγκιπικό τίτλο στα παιδιά και τα εγγόνια των Βρετανών ηγεμόνων.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10156.htm#i101559.
- ↑ p10156.htm#i101559. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «Alexandra Irene Margaretha Elisabeth Bathildis Prinzessin von Hannover». The Peerage. 24 Μαρτίου 2011.
- ↑ «Ernst August Prinz von Hannover». The Peerage. 24 Μαρτίου 2011.
- ↑ In 1919 royalty and nobility were mandated to lose their privileges in Germany, hereditary titles were to be legally borne thereafter only as part of the surname, according to Article 109 of the Weimar Constitution. Styles such as majesty and highness were not retained. Αρχειοθετήθηκε 2015-07-24 στο Wayback Machine.
- ↑ Montgomery-Massinberd, Hugh (1972). Burke's Guide to the Royal Family. London: Burke's Peerage, Ltd. σελίδες 290, 297. ISBN 0-220-66222-3.
- ↑ Eilers, Marlene. Queen Victoria's Descendants. Rosvall Royal Books, Falkoping, Sweden, 1997. pp. 23, 84, 129. (ISBN 91-630-5964-9)
- ↑ de Badts de Cugnac, Chantal. Coutant de Saisseval, Guy. Le Petit Gotha. Nouvelle Imprimerie Laballery, Paris 2002, pp. 60-61, 69. (French) (ISBN 2-9507974-3-1)
