Αλεξάντρ-Γκαμπριέλ Ντεκάν

Αλεξάντρ-Γκαμπριέλ Ντεκάν
	Αυτοπροσωπογραφία (1852)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Alexandre-Gabriel Decamps (Γαλλικά)
Γέννηση	3 Μαρτίου 1803; Παρίσι
Θάνατος	22 Αυγούστου 1860; Φονταινεμπλώ
Αιτία θανάτου	πτώση από άλογο
Συνθήκες θανάτου	θανατηφόρο δυστύχημα
Τόπος ταφής	cemetery of Fontainebleau (48°24′44″ s. š., 2°41′40″ v. d.)
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος; λιθογράφος; χαράκτης; σκιτσογράφος
Εργοδότης	Le Charivari
Αξιοσημείωτο έργο	Searching for Truffles; d:Q17491695; Christ on trial
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (27 Ιουνίου 1839)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Αλεξάντρ-Γκαμπριέλ Ντεκάν (γαλλικά: Alexandre-Gabriel Decamps), 1803 -1860, ήταν Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης, μια από τις μεγάλες μορφές του ρομαντισμού της γαλλικής τέχνης του 19ου αιώνα. Το έργο του περιλαμβάνει βιβλικά και ιστορικά θέματα, ρωπογραφίες και πίνακες οριενταλιστικής έμπνευσης.^[13]

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Αλεξάντρ-Γκαμπριέλ Ντεκάν γεννήθηκε στο Παρίσι στις 3 Μαρτίου 1803. Το 1818 άρχισε να σπουδάζει υπό την καθοδήγηση του νεοκλασικού ζωγράφου Αμπέλ ντε Πυζόλ, τον οποίο σύντομα εγκατέλειψε και άρχισε μια καριέρα ως ελεύθερος επαγγελματίας. Μακριά από τον ακαδημαϊσμό, βρήκε την έμπνευσή του στις γειτονιές και στα χωριά των προαστίων του Παρισιού, σε επαφή με τους εργατικούς κύκλους και τη γραφική παριζιάνικη ζωή. Παράλληλα, εργάστηκε στο Λούβρο μελετώντας τα έργα των μεγάλων Φλαμανδών και Ολλανδών δασκάλων, με ιδιαίτερο θαυμασμό στον Ρέμπραντ, «τον πιο εξαιρετικό ζωγράφο».

Ταξίδεψε στην Ελβετία και στη νότια Γαλλία (1824). Εξέθεσε για πρώτη φορά στο Σαλόν το 1827.

Το 1828 συνόδευσε στην Ελλάδα τον ζωγράφο Λουί Αμπρουάζ Γκαρνερέ, σε αποστολή δημιουργίας πίνακα για τη ναυμαχία του Ναβαρίνου, και συνέχισε το ταξίδι που τον οδήγησε στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και τη Μέση Ανατολή. Αυτή η εμπειρία ήταν καθοριστική για τον Ντεκάν και μια βαθιά πηγή έμπνευσης. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, κρατούσε σημειώσεις, έκανε σκίτσα και φύλασσε τις εικόνες με τις οποίες κατά την επιστροφή του διαμόρφωσε το όραμά του για την Ανατολή.^[14]

Στο Σαλόν του 1831, εξέθεσε με επιτυχία επτά πίνακες, μεταξύ των οποίων και την Τουρκική Περίπολο, έργο στο οποίο απεικόνισε τον αρχηγό της αστυνομίας της Σμύρνης και τους φρουρούς του να περιφέρονται στους δρόμους της πόλης. Η τολμηρή πιστότητα στη φύση και η τεχνική του που χαρακτηριζόταν από δραματικές αντιθέσεις χρωμάτων και εναλλαγές φωτός και σκιάς έκανε τα έργα του στόχο των συμβατικών κριτικών. Ωστόσο, σύντομα αναγνωρίστηκε και κατατάχθηκε εκείνη την εποχή μαζί με τον Ντελακρουά και τον Οράς Βερνέ ως ένας από τους ηγέτες της γαλλικής ζωγραφικής. Το 1839 του απονεμήθηκε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.^[15]

Έργο

Τα θέματά του περιλαμβάνουν ένα ασυνήθιστα ευρύ φάσμα. Ως αποτέλεσμα των ταξιδιών του στη Μέση Ανατολή, ήταν ίσως ένας από τους πρώτους Ευρωπαίους ζωγράφους που αναπαρέστησαν βιβλικές σκηνές με φυσικό τοπικό υπόβαθρο.^[16] Σ' αυτήν την κατηγορία είναι οι πίνακες Ο Ιωσήφ πωλείται από τους αδελφούς του (1838), Η Εύρεση του Μωυσή (1837) και σκηνές από τη ζωή του Σαμψών. Ο πιο εντυπωσιακός από τους ιστορικούς του πίνακες είναι Η Ήττα των Κίμβρων (1833).

Ο Ντεκάν φιλοτέχνησε επίσης μια σειρά ρωπογραφιών, κυρίως σκηνές καθημερινής ζωής από τη γαλλική και την αλγερινή ζωή. Επίσης, σε διάφορους πίνακες και σκίτσα απεικόνιζε ζώα όπως σκύλους, άλογα και μαϊμούδες με χαρακτηριστικό χιούμορ. Το πιο γνωστό από τα έργα του αυτής της κατηγορίας είναι Οι Εμπειρογνώμονες (περίπου 1837),^[17] μια έξυπνη σάτιρα της κριτικής επιτροπής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών, η οποία είχε απορρίψει αρκετά από τα προηγούμενα έργα του.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πέρασε στα προάστια του Παρισιού. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία όλου του κόσμου, μεταξύ των οποίων στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, στο μουσείο Κοντέ στο κάστρο του Σαντιγί και στη Συλλογή Ουάλας στο Λονδίνο.

Πέθανε στις 22 Αυγούστου 1860 μετά από πτώση από άλογο ενώ κυνηγούσε στο Φονταινεμπλώ.^[18]