Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλεξάντρ Μπίμπικοφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Αλεξάντρ Μπίμπικοφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση10  Ιουνίου 1729 (μη καθορισμένο ημερολόγιο)[1][2]
Μόσχα[3][1]
Θάνατος20  Απριλίου 1774 (μη καθορισμένο ημερολόγιο)[1][2]
Bugulma[3][1][2]
Αιτία θανάτουχολέρα
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςd:Q20145458
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός[4]
Οικογένεια
ΣύζυγοςAnastasiya Semyonovna Kozlovskaya
ΤέκναAleksandr Aleksandrovich Bibikov[5][6][7]
Agrafena Bibikova
ΓονείςIlya Alexandrovich Bibikov[1][8] και Natalia Nikolaevna Pisareva[9]
ΑδέλφιαYekaterina Golenishcheva-Kutuzova
Yevdokiya Golenishcheva-Kutuzova
ΟικογένειαHouse of Bibikov
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςGeneral in chief/Ρωσικός αυτοκρατορικός στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΕπταετής Πόλεμος, Συνομοσπονδία του Μπαρ και εξέγερση του Πουγκάτσεφ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι
Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία)
τάγμα του Αγίου Ανδρέα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλεξάντρ Ιλίτς Μπίμπικοφ (ρωσική γραφή: Александр Ильич Бибиков), (10 Ιουνίου 1729, Μόσχα – 20 Απριλίου 1774, Μπουγκούλμα του Ταταρστάν) υπήρξε Ρώσος πολιτικός άνδρας και στρατηγός. Καταγόταν από παλιά οικογένεια ευγενών και είχε κουνιάδο τον μετέπειτα αρχιστράτηγο του τσαρικού στρατού τον καιρό των ναπολεόντειων πολέμων και της γαλλικής εισβολής στη Ρωσία, τον περίφημο Μιχαήλ Ιλαριόνοβιτς Κουτούζοφ.

Ο Μπίμπικοφ ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία το 1746 και συμμετείχε στον Επταετή Πόλεμο (1756-1763). Ήταν διοικητής τάγματος στη μάχη του Τσόρντορφ (τότε χωριό της Πρωσίας, σήμερα λέγεται Σαρμπίνοβο και ανήκει στην Πολωνία) στην οποία η μονάδα του έχασε 60 αξιωματικούς και τους μισούς στρατιώτες της αλλά δεν υποχώρησε. Προάχθηκε σε συνταγματάρχη από την αυτοκράτειρα της Ρωσίας Ελισάβετ. Πήρε μέρος επίσης στη μάχη του Κούνερσντορφ και αμέσως μετά διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής της υπό ρωσικά όπλα κατεχόμενης Φρανκφούρτης.

Ο Μπίμπικοφ έδρασε κατά της Ομοσπονδίας του Μπαρ, συμμαχίας Πολωνών και Λιθουανών ευγενών που έλαβε χώρα στο κάστρο της πόλης Μπαρ της Ουκρανίας για την προστασία της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας από την επιρροή των Ρώσων και Πολωνών ρεφορμιστών που επιδίωκαν να περιορίσουν τη δύναμή τους (εκείνα τα χρόνια η Πολωνία και η Λιθουανία αποτελούσαν ομόσπονδο κράτος με μεγάλη έκταση και πολιτισμική ακμή το οποίο οι Ρώσοι επιδίωκαν να ελέγξουν αποδυναμώνοντας τους τοπικούς φεουδάρχες και ενισχύοντας το ρόλο του Πολωνού βασιλιά, ο οποίος βρισκόταν υπό τη ρωσική επιρροή - η Ομοσπονδία αυτή είχε το καλύτερο ιππικό στον κόσμο, με τους ουσάρους του πολωνικού ιππικού να γράφουν ανεξίτηλα το όνομά τους στις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας των πολέμων).

Το 1773 ο Μπίμπικοφ στάλθηκε προς καταστολήν της εξέγερσης των Κοζάκων του Εμελιάν Πουγκατσιόφ. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας αυτής ασθένησε από χολέρα και πέθανε, σε ηλικία 45 ετών. Η αυτοκράτειρα Ελισάβετ δώρισε μεγάλες εκτάσεις γης στην οικογένειά του για τις έξοχες υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα. Όλα τα ιστορικά δεδομένα συγκλίνουν στο ότι ήταν άντρας με σπουδαίες στρατιωτικές και διοικητικές ικανότητες, έξοχος διπλωμάτης και πρόμαχος υψηλών ηθικών αξιών.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]