Αλκυόνη (αστέρας)
Συντεταγμένες: 
03h 47m 29.0765s, +24° 06′ 18.494″
 Η Αλκυόνη εμφανίζεται ως το πιο φωτεινό αστέρι στο κέντρο του χάρτη | |
| Αστερισμός | Ταύρος |
|---|---|
| Συντεταγμένες (εποχή ): | 03h 47m 29.077s[1] |
| Φαινόμενο μέγεθος | 2,87[2] |
| Φασματικός τύπος | B5IIIe[3] |
| Απόσταση από τη Γη | 440 έτη φωτός |
Η Αλκυόνη ή η Ταύρου[4] είναι πολλαπλό αστρικό σύστημα, που εμφανίζεται στον αστερισμό Ταύρο. Απέχει περίπου 440 έτη φωτός από τον Ήλιο και είναι το φωτεινότερο αστέρι του αστερισμού στο ανοικτό σμήνος των Πλειάδων[4], το οποίο είναι ένα νεαρό σμήνος με ηλικία 100 εκατομμυρίων ετών. Υπάρχουν μια σειρά από αμυδρούς αστέρες πολύ κοντά στην Αλκυόνη, τα οποία πιθανώς ανήκουν στο ίδιο σμήνος.
Ονοματολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα Αλκυόνη προέρχεται από την ελληνική μυθολογία: η Αλκυόνη ήταν μία από τις επτά Πλειάδες γνωστές ως κόρες του Άτλαντα[4]. Οι αλκυονίδες ημέρες, που σύμφωνα με τον μύθο εμφανίζονται στα τέλη Ιανουαρίου κάθε έτους ως ημέρες με ηλιοφάνεια και καλοκαιρία, παίρνουν το όνομα τους από την Αλκυόνη η οποία μεσουρανεί στον ουρανό την εποχή αυτή.[5] Στην Κινεζική γλώσσα ο αστέρας αποκαλείται Mǎo sù liù (Έκτος αστέρας της τριχωτής κεφαλής).[6]
Χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο κύριος αστέρας Αλκυόνη A αποτελείται από τρία στοιχεία, εκ των οποίων το φωτεινότερο είναι ένας γίγαντας αστέρας τύπου B παρόμοιος με πολλούς αστέρες των Πλειάδων. Έχει φαινόμενο μέγεθος 2,87 (Απόλυτο μέγεθος= -2,39)[2] ενώ η ακτίνα του είναι τουλάχιστον δέκα φορές μεγαλύτερη του Ήλιου. Η θερμοκρασία του είναι περίπου 13.000 K[3] η οποία του προσδίδει φωτεινότητα 2400 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. H Αλκυόνη A έχει υψηλή περιστροφική ταχύτητα, που προσεγγίζει τα 149 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και έχει δημιουργήσει ένα δίσκο αερίου γύρω από τον ισημερινό του αστέρα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ van Leeuwen, F. (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction». Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653–664. doi:. Bibcode: 2007A&A...474..653V. http://www.aanda.org/index.php?option=com_article&access=bibcode&Itemid=129&bibcode=2007A%2526A...474..653VFUL. Vizier catalog entry
- ↑ 2,0 2,1 Ducati, J. R. (2002). «VizieR Online Data Catalog: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system». CDS/ADC Collection of Electronic Catalogues 2237. Bibcode: 2002yCat.2237....0D.
- ↑ 3,0 3,1 Touhami, Y.; Gies, D. R.; Schaefer, G. H.; McAlister, H. A.; Ridgway, S. T.; Richardson, N. D.; Matson, R.; Grundstrom, E. D. και άλλοι. (2013). «A CHARA Array Survey of Circumstellar Disks around Nearby Be-type Stars». The Astrophysical Journal 768 (2): 128. doi:. Bibcode: 2013ApJ...768..128T.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Τόμος 7. Αθήνα: Πάπυρος Λαρούς. 2000. σελ. 18.
- ↑ «enikos.gr». 17 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2017.
- ↑ (Κινέζικα) (Activities of Exhibition and Education in Astronomy) 天文教育資訊網 2006 年 3 月 22 日 Αρχειοθετήθηκε 2011-09-28 στο Wayback Machine.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Jim Kaler's Stars, University of Illinois:ALCYONE (Eta Tauri) (αγγλικά)
- Alcyone and the Pleiades Αρχειοθετήθηκε 2016-04-18 στο Wayback Machine. (αγγλικά)
