Αλμπέρ Κοέν
| Αλμπέρ Κοέν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Albert Cohen (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 16 Αυγούστου 1895[1][2][3] Κέρκυρα |
| Θάνατος | 17 Οκτωβρίου 1981[4][1][2] Γενεύη |
| Αιτία θανάτου | πνευμονία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Jewish cemetery of Veyrier |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελβετία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1][5] |
| Σπουδές | Lycée Thiers Πανεπιστήμιο της Γενεύης[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας ποιητής θεατρικός συγγραφέας πεζογράφος |
| Περίοδος ακμής | 1921 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Μεγάλο Βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας (1968)[7] |
| Ιστότοπος | |
| www | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλμπέρ Κοέν ή Αβραάμ Αλβέρτος Κοέν (Albert Cohen, 16 Αυγούστου 1895 – 17 Οκτωβρίου 1981) ήταν Ελβετός συγγραφέας ελληνοεβραϊκής καταγωγής, που έγραψε μυθιστορήματα στη γαλλική γλώσσα. Εργάσθηκε ως υπάλληλος σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς, όπως στον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας. Πήρε την ελβετική υπηκοότητα το 1919.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αλβέρτος Κοέν γεννήθηκε στην Κέρκυρα από Έλληνες Ρωμανιώτες γονείς. Οι γονείς του είχαν σαπωνοποιείο και η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Μασσαλία όταν ο Αλβέρτος ήταν παιδί. Αυτό το διάστημα περιγράφεται στο έργο Le Livre de ma mère του συγγραφέα, που πήγε στο Λύκειο Thiers, όπου συνάντησε και απέκτησε έναν ισόβιο φίλο: τον Μαρσέλ Πανιόλ[8].
Το 1914 πήγε για σπουδές στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου εγγράφηκε στο εκεί πανεπιστήμιο. Πήρε πτυχίο νομικής το 1917 και αμέσως εγγράφηκε στο Τμήμα Φιλολογίας. Το 1919 πήρε ως σύζυγό του την Ελιζαμπέτ Μπροσέ (Elisabeth Brocher), με την οποία το 1921 απέκτησαν μία κόρη, τη Μυριάμ. Το 1924 η Ελιζαμπέτ πέθανε από καρκίνο. Το 1925 ο Αλμπέρ Κοέν έγινε διευθυντής της Revue Juive, ενός περιοδικού όπου έγραφαν μεταξύ άλλων οι Άλμπερτ Αϊνστάιν και Σίγκμουντ Φρόυντ. Από το 1926 ως το 1931 υπηρέτησε ως δημόσιος υπάλληλος στη Γενεύη και το 1933 νυμφεύθηκε τη δεύτερη γυναίκα του, τη Μαριάν Γκος (Marianne Goss).
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1940, ο Κοέν πήγε στο Μπορντώ, από όπου διέφυγε δια θαλάσσης στο Λονδίνο. Τότε το Εβραϊκό Γραφείο για την Παλαιστίνη τον διόρισε υπεύθυνο των επαφών του με εξόριστες εκεί κυβερνήσεις. Στις 10 Ιανουαρίου 1943 η μητέρα του απεβίωσε στη Μασσαλία και το ίδιο έτος ο συγγραφέας γνώρισε τη μελλοντική τρίτη σύζυγό του, την Μπέλα Μπέρκοβιτς (Bella Berkowich). Το 1944 έγινε δικηγόρος της Διακυβερνητικής Επιτροπής Προσφύγων. Τρία χρόνια αργότερα επέστρεψε στη Γενεύη. Το 1957 απέρριψε τη θέση του πρεσβευτή του Ισραήλ στην Ελβετία, δηλώνοντας ότι ήθελε να συνεχίσει τη συγγραφική του σταδιοδρομία.
Ο Αλβέρτος Κοέν απεβίωσε στη Γενεύη σε ηλικία 86 ετών και η σορός του βρίσκεται στο Ιουδαϊκό Κοιμητήριο του κοντινού Veyrier.
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τέσσερα από τα βιβλία του Αλμπέρ Κοέν μπορούν να θεωρηθούν ως μία μακρά μυθιστορηματική αυτοβιογραφία: ο ήρωάς τους Σολάλ (Solal) είναι ένας γοητευτικός και επιτυχημένος υπάλληλος της Κοινωνίας των Εθνών, του οποίου η χαρισματική προσωπικότητα κρύβει μια συνεχή πάλη ανάμεσα στις εβραϊκές του ρίζες και στην κοινωνική του θέση.
Το θεωρούμενο ως αριστούργημά του, το Belle du Seigneur, που κέρδισε το Μέγα Βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1968, αρχικώς εμπεριείχε το μυθιστόρημα που εκδόθηκε αργότερα υπό τον τίτλο Les Valeureux. Το Belle du Seigneur, αποκαλούμενο και «το βιβλίο του έρωτα», αφηγείται τον σκληρό και παθιασμένο έρωτα του Σολάλ με την Ariane Deume, μια μη Εβραία γυναίκα παντρεμένη με άλλον. Από την πρώτη κυκλοφορία του μέχρι σήμερα, το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί ένα από τα πλέον ευπώλητα έργα της υψηλού κύρους «Λευκής Συλλογής» των Εκδόσεων Gallimard.
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Paroles juives (1921)
- Ézéchiel (θεατρικό έργο, 1927)
- Solal (1930)
- Ελληνική μετάφραση: Σολάλ, μετάφ. Οντέτ Βαρών, εκδ. Χατζηνικολή, Αθήνα 1992, 326 σελ., ISBN 978-960-264-058-6
- Mangeclous (1938)
- Ελληνική μετάφραση: Καρφοχάφτης, μετάφ.-επιμ. Οντέτ Βαρών, εκδ. «Ηριδανός», Αθήνα 1994, 473 σελ., ISBN 978-960-335-003-3
- Le Livre de ma mère (1954)
- Ελληνική μετάφραση: Το βιβλίο της μητέρας μου, μετάφ. Πόλλα Ζαχοπούλου-Βλάχου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1994, 143 σελ., ISBN 978-960-03-1208-9
- Belle du Seigneur (1968)
- Ελληνική μετάφραση: Η ωραία του Κυρίου, μετάφ. Ιωάννα Δ. Χατζηνικολή, εκδ. Χατζηνικολή, Αθήνα 1990, 805 σελ., ISBN 978-960-264-001-2
- Les Valeureux (1970)
- Ô vous, frères humains (1972)
- Carnets (1978, 1979)
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Τα 100 βιβλία του Αιώνα» (Le Monde), ένας κατάλογος που περιλαμβάνει το Belle du Seigneur, και μάλιστα στα 40 πρώτα
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb118971711. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Albert-Cohen-Greek-born-French-Jewish-author-and-diplomat. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w65x31f2. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ CONOR.SI. 31945315.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ academie-francaise
.fr /grand-prix-du-roman. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2017. - ↑ «Pagnol and Friends». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2017.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Auroy, C.: Albert Cohen, une quête solaire, Presses universitaires de la Sorbonne, Παρίσι 1996
- Coward, David: «Cohen, Albert» από τους Jewish Writers of the Twentieth Century, Bookrags.com
- Schaffner, Alain και Philippe Zard: Albert Cohen dans son siècle, εκδ. Le Manuscrit, 2003
- Valbert, Gérard: Albert Cohen, ou le Pouvoir de vie, εκδ. L'Âge d'homme, Λωζάνη-Παρίσι 1981