Αλφόνσος Ερρίκος του Αρκούρ
Αλφόνσος-Ερρίκος | |
---|---|
![]() O θυρεός του Αρκούρ | |
κόμης του Αρκούρ | |
Περίοδος | 1694 - 1718 |
Προκάτοχος | Φραγκίσκος-Λουδοβίκος |
Διάδοχος | Ιωσήφ |
Γέννηση | 14 Αυγούστου 1648 |
Θάνατος | 19 Οκτωβρίου 1718 (70 ετών) Γαλλία |
Σύζυγος | Μαρία-Φραγκίσκη ντε Μπράνκας |
Απόγονοι | Ιωσήφ του Αρκούρ Φραγκίσκος-Μάριος |
Οίκος | Λωρραίνης-Αρκούρ |
Πατέρας | Φραγκίσκος-Λουδοβίκος |
Μητέρα | Άννα ντ' Ορνάνο |
δεδομένα ( ) |
Ο Αλφόνσος-Ερρίκος, γαλλ. Alfonse Henri, (14 Αυγούστου 1648[1] - 19 Οκτωβρίου 1718) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν κόμης του Αρκούρ (1694-1718).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Φραγκίσκου-Λουδοβίκου κόμη του Αρκούρ και της Άννας ντ' Ορνάνο, κόρης του Ερρίκου-Φραγκίσκου κυρίου του Μαζάργκ.[1] Ο Ερρίκος-Φραγκίσκος ήταν γιος του Αλφόνσου στρατάρη της Γαλλίας. Ο Αλφόνσος-Ερρίκος είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Φραγκίσκο, που είχε γεννηθεί πριν τον γάμο του πατέρα του και ως νόθος αποκλειόταν από τη διαδοχή.
Το 1694 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε ως κόμης του Αρκούρ. Το 1715 απεβίωσε ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ και, μια και είχε αποβιώσει ο γιος και ο εγγονός του, τον διαδέχθηκε ο δισεγγονός του Λουδοβίκος ΙΕ΄ που ήταν 5 ετών, έτσι ανέλαβε αντιβασιλεία ο ανιψιός του Λουδοβίκου ΙΔ΄, ο Φίλιππος Β΄ δούκας της Ορλεάνης.
Ο Αλφόνσος-Ερρίκος απεβίωσε το 1718 σε ηλικία 70 ετών. Τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος του Ιωσήφ ως κόμης του Αρκούρ.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1667 νυμφεύτηκε στο Παρίσι τη Μαρία-Φραγκίσκη, κόρη του Καρόλου ντε Μπράνκας[1] και είχαν τέκνα:
- Ιωσήφ 1679-1739, κόμης του Αρκούρ.[1]
- Φραγκίσκος-Μάριος 1686-1706, απεβίωσε 20 ετών στη Γκουαστάλα κατά τη διάρκεια του Πολέμου για την Ισπανική Διαδοχή, όπως και τα παιδιά του Ερρίκου, εξαδέλφου του Αλφόνσου-Ερρίκου.[1]
- Σουζάννα 1668-1671, απεβ. 3 ετών.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόγονοι του Αλφόνσου Ερρίκου κόμη του Αρκούρ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Georges Poull, La maison ducale de Lorraine, 1991.