Αλ-Χαντί
| Αλ-Χαντί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | أبو محمد موسى الهادي (Αραβικά) |
| Γέννηση | 766 Ρέυ |
| Θάνατος | 14 Σεπτεμβρίου 786 Βαγδάτη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Χαλιφάτο των Αββασιδών |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός κυβερνήτης Χαλίφης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Lubabah bint Ja'far |
| Τέκνα | Umm Isa bint Musa al-Hadi |
| Γονείς | Αλ-Μαχντί και Αλ-Χαϊζουράν |
| Αδέλφια | Χαρούν αλ-Ρασίντ Ulaia binte Almadi Abbasa Ubaydallah ibn al-Mahdi Ιμπραχίμ ιμπν αλ Μαχντί Banuqa |
| Οικογένεια | Αββασίδες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αββασίδης χαλίφης (785–786) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αμπού Μουχαμάντ Μουσά ιμπν αλ-Μαχντί αλ-Χαντί (αραβικά: أبو محمد موسى بن المهدي الهادي (26 Απριλίου 764 - 14 Σεπτεμβρίου 786) [1] περισσότερο γνωστός με το βασιλικό όνομα (laqab) αλ-Χαντί (الهادي) ήταν ο 4ος Άραβας χαλίφης των Αββασιδών, που διαδέχθηκε τον πατέρα του αλ-Μαχντί και κυβέρνησε από το 169 ΕΕ (785) μέχρι το τέλος του το 170 ΕΕ (786). Η σύντομη βασιλεία του τελείωσε με εσωτερικό χάος, και αγώνες εξουσίας με τη μητέρα του. [2]
Διαδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο ιστορικός αλ-Ταμπαρί σημειώνει διάφορες αναφορές για το τέλος τού αλ-Χαντί, π.χ. έλκος στο στομάχι ή δολοφονία που προκάλεσε η ίδια η μητέρα τού αλ-Χαντί.
Τον Αλ-Χαντί διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του, ο Χαρούν αλ-Ρασίντ. Μετά την ανάληψή του, ο Χαρούν διεξήγαγε τις προσευχές της Παρασκευής στο μεγάλο τζαμί της Βαγδάτης, και στη συνέχεια καθόταν δημόσια, καθώς αξιωματούχοι και λαός καθόταν στην ουρά για να ορκιστούν πίστη και να δηλώσουν την ευτυχία τους κατά την άνοδό του ως ηγέτη των πιστών (amir al-Myminin).[3] Ξεκίνησε την βασιλεία του διορίζοντας πολύ ικανούς υπουργούς, οι οποίοι συνέχισαν το έργο της κυβέρνησης τόσο καλά, που βελτίωσαν σημαντικά την κατάσταση του λαού.[4]
Βλέπε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αλ-Φαντίλ ιμπν Σαλίχ
- Ιμπραχίμ ιμπν Σαλίχ, γαμπρός του αλ-Χαντί
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ al-Suyuti, Tarikh al-Khulafa' (The History of Caliphs)
- ↑ Stanley Lane-Poole, The Coins of the Eastern Khaleefahs in the British Museum
- ↑ Bobrick 2012, σελ. 36.
- ↑ New Arabian nights' entertainments, Volume 3
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bosworth, C.E., επιμ. (1989). The History of al-Ṭabarī, Volume 30: The ʿAbbāsid Caliphate in Equilibrium: The Caliphates of Mūsā al-Hādī and Hārūn al-Rashīd, A.D. 785–809/A.H. 169–192. SUNY series in Near Eastern studies. (στα Αγγλικά). Ώλμπανυ, Νέα Υόρκη: State University of New York Press. ISBN 978-0-88706-564-4.
- al-Masudi, The Meadows of Gold, The Abbasids, transl. Paul Lunde and Caroline Stone, Kegan Paul, London and New York, 1989
- Abbott, Nabia (1946). Two Queens of Baghdad: Mother and Wife of Hārūn Al Rashīd. University of Chicago Press. ISBN 978-0-86356-031-6.
- Bobrick, Benson (2012). The Caliph's Splendor: Islam and the West in the Golden Age of Baghdad. Simon & Schuster. ISBN 978-1416567622.
- Turner, John P. (2016). «Fakhkh». Στο: Fleet, Kate; Krämer, Gudrun; Matringe, Denis και άλλοι, επιμ (στα αγγλικά). Encyclopaedia of Islam, THREE. Brill Online.
- Veccia Vaglieri, L. (1971). «al-Ḥusayn b. ʿAlī, Ṣāḥib Fak̲h̲k̲h̲». Στο: Lewis, B., επιμ (στα αγγλικά). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram. Λάιντεν: E. J. Brill, σσ. 615–617. ISBN 90-04-08118-6.
- Eustache, D. (1971). «Idrīs I». Στο: Lewis, B., επιμ (στα αγγλικά). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram. Λάιντεν: E. J. Brill, σελ. 1031. ISBN 90-04-08118-6.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Al-Hadi στο Wikimedia Commons