Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αμπακάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 53°43′N 91°27′E / 53.717°N 91.450°E / 53.717; 91.450

Αμπακάν

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Αμπακάν
53°43′0″N 91°25′0″E
ΧώραΡωσία
Διοικητική υπαγωγήΧακασία
Γεωγραφική υπαγωγήMinusinsk Hollow[1]
Ίδρυση18ος αιώνας[2]
Διοίκηση
 • ΔήμαρχοςΝικολάι Γκενριχόβιτς Μπουλάκιν και d:Q84722978
Έκταση112,38 km²
Υψόμετρο245 μέτρα
Πληθυσμός181.709 (2017)[3]
Ταχ. κωδ.6550xx
Τηλ. κωδ.3902
Ζώνη ώραςUTC+07:00
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Αμπακάν ή Αμπακάνσκ (ρωσικά: Абака́н) είναι η πρωτεύουσα της αυτόνομης ρωσικής περιοχής του Χακάς ή Χακασίας (Δημοκρατία της Χακασίας) στη νότια Σιβηρία, κοντά στα σύνορα με τη Μογγολία και παρά τη συμβολή του ομώνυμου ποταμού Αμπακάν και του ποταμού Γενισέι.

Η Αμπακάν, στη τοπική γλώσσα Ағбан, αποτελεί εσωτερικό ποτάμιο λιμένα και βρίσκεται στο κέντρο της εύφορης περιοχής της επαρχίας Κρανοσγιάρσκ. Συνδέεται μέσω ποταμού και σιδηροδρομικώς με την πόλη Κρασνογιάρσκ. Έχει πάρκα, πανεπιστήμιο, διεθνές αεροδρόμιο και ανεπτυγμένη βιομηχανία τροφίμων, ενώ στη γύρω περιοχή της υφίστανται μεγάλα ανθρακωρυχεία.

Από τα μέσα και τα τέλη του 18ου αλλά και μέχρι αρχές του 19ου αιώνα, (από εποχής Τσάρων, και μετέπειτα), αποτελούσε τόπο εξορίας των Λιθουανών, οι οποίοι και επάνδρωναν τα ορυχεία. Το 1950 αριθμούσε 15.000 κατοίκους, το 1990 είχε φθάσει τους 150.000 κατοίκους, και σήμερα έχει φτάσει τους 165.214 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2010.

Ο Μητροπολιτικός ναός της Αμπακάν.

Κοντά στη πόλη Αμπακάν βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης "Λι Κιτάι" με αγάλματα ύψους 2 μέτρων. Η γραφή που καλύπτει τα εν λόγω αγάλματα αποτελεί ένα από τα σύγχρονα προβλήματα της αρχαιολογίας δεδομένου ότι δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί (αναγνωστεί).

  1. «Города России» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. 1994. σελ. 13. ISBN-13 978-5-85270-026-1. ISBN-10 5-85270-026-6.
  2. «Историческая энциклопедия Сибири I». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3  Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3  Ιανουαρίου 2022.
  3. www.gks.ru/free_doc/doc_2017/bul_dr/mun_obr2017.rar.
  • "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.2ος, σ.21

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]