Ανδρέας Ρηγόπουλος
| Ανδρέας Ρηγόπουλος | |
|---|---|
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1821, Ιόνιο πέλαγος |
| Θάνατος | 1899 Αιγαίο πέλαγος |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελληνική |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων |
Ο Ανδρέας Ρηγόπουλος ήταν Έλληνας πολιτικός.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1821[1] σε Κεφαλονίτικο καράβι στη μέση του Πατραϊκού κόλπου όταν η οικογένεια του έφευγε από την Πάτρα λόγω των εχθροπραξιών και την αναρχία που υπήρχε στην πόλη από την κήρυξη της επανάστασης. Ήταν γιος του Αγγελή Ρηγόπουλου, εύπορου εμπόρου και πολιτικού, και της Ελένης Χειλοπούλου. Από την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του Γαλάνη Ρηγόπουλου, εμπόρου και πρόκριτου των Πατρών, ενώ από την πλευρά της μητέρας του ήταν ανηψιός του Ανδρέα Ζαΐμη. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο δημοτικό σχολείο του Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα και εν συνεχεία σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Πίζας. Με την επιστροφή του στην Πάτρα άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα το επάγγελμα του δικηγόρου. Το 1844 διορίστηκε πρωτοδίκης Ναυπλίου, θέση από την οποία παραιτήθηκε μερικά χρόνια αργότερα.
Αυτοκτόνησε το 1888 ή 1899 πέφτοντας από το καράβι στη θάλασσα στο Σαρωνικό[1] σε ταξίδι που έκανε πηγαίνοντας στη Σύρο. Η σορός του εκβράστηκε στο Πόρτο Χέλι όπου και τάφηκε[2]. Τα τελευταία δύο χρόνια έπασχε από κατάθλιψη.
Πολιτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έθεσε για πρώτη υποψηφιότητα για βουλευτής στην περιφέρεια Πατρών στις εκλογές του 1862 ως ανεξάρτητος αποτυγχάνοντας να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1865 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πατρών συνεργαζόμενος ως ανεξάρτητος με τον συνδυασμό του Μπενιζέλου Ρούφου. Στις επτά διαδοχικές εκλογικές διαδικασίες που ακολούθησαν απέτυχε να επανεκλεγεί. Επανεξελέγη βουλευτής Πατρών στις εκλογές του 1881 και του 1885 αποτυγχάνοντας όμως στις επόμενες εκλογές του 1887. Ήταν φανατικός αντιβασιλικός και καταφερόταν συχνά κατά του Όθωνα σε πύρινους λόγους που εκφωνούσε ακόμα και στην Αθήνα, έτσι αναγκάστηκε για να μην συλληφθεί να καταφύγει στην Πίζα από την οποία επέστρεψε το 1862 όταν είχε γίνει η έξωση του Όθωνα. Στην Πάτρα του έγινε θριαμβευτική υποδοχή.
Ταξίδεψε σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις και στις Ηνωμένες πολιτείες και γνώρισε από κοντά πολλές προσωπικότητες όπως ο Μάρξ ενώ ανέπτυξε ιδιαίτερη φιλία με τον Βίκτωρ Ουγκό. Σε όλη του τη ζωή φορούσε φουστανέλα και σε κάθε ευκαιρία τόνιζε για την ανάγκη να απελευθερωθεί και η υπόλοιπη Ελλάδα.
Μετείχε σε πολλές οργανώσεις όπως Κεντρική επιτροπή Ευρωπαϊκής δημοκρατίας, Διεθνή λίγκα για την ειρήνη και την ελευθερία η οποία απασχολούσε η επίλυση του Ανατολικού ζητήματος. Τις ίδιες ιδέες προωθούσε συμμετέχοντας στο Κομιτάτο της ενέργειας το 1861-1862, στον Δημοκρατικό σύλλογο Ρήγας το 1877-1880. Ήταν αντιμοναρχικός και προσηλωμένος στη Μεγάλη ιδέα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Κωνσταντίνος Δημαράς, «Ανδρέας Ρηγόπουλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στη λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.188
- ↑ "Εφημερίς Πατρών", φύλλο 2 Φεβρουαρίου 1899
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κωνσταντίνος Δημαράς, «Ανδρέας Ρηγόπουλος», στο: Κ.Θ. Δημαράς, Σύμμικτα, Α', Από την παιδεία στη λογοτεχνία, επιμ. Αλέξης Πολίτης, Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα 2000, σελ. 187-188.
- Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, ένθετο Ιστορικά, τεύχος 119 (24-1-2002).
- Στέφανος Θωμόπουλος, Ιστορία της πόλεως Πατρών, Τόμος Β΄, Πάτρα: Αχαϊκές Εκδόσεις, 1998.
- Αλέκος Μαρασλής, Πάτρα 1900, 1978, ISBN 960-14-0826-6.
- Νίκος Μπακουνάκης, Πάτρα 1828-1860. Μια ελληνική πρωτεύουσα στον 19ο αιώνα, Αθήνα: Καστανιώτης, 1995 (2η έκδοση), ISBN 960-03-0000-3 (1η έκδοση: 1988).