Αντίρριο Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°19′50″N 21°45′53″E / 38.33056°N 21.76472°E
| Αντίρριο | |
|---|---|
 | |
Χάρτης  | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αιτωλοακαρνανίας |
| Δήμος | Ναυπακτίας |
| Δημοτική Ενότητα | Αντιρρίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεάς Ελλάδας |
| Υψόμετρο | 4 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 1.044 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 300 20 |
| Τηλ. κωδικός | 26340 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Αντίρριο είναι χωριό του Νομού Αιτωλοακαρνανίας νοτιοανατολικά του Μεσολογγίου[1] και νοτιοδυτικά της Ναυπάκτου, έναντι από το Ρίο. Σύμφωνα με την ελληνική απογραφή του 2011 ο πληθυσμός του οικισμού ανέρχεται στους 1.018 μόνιμους κατοίκους[2].
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο οικισμός είναι κτισμένος στο βόρειο όριο του στενού Ρίου - Αντιρρίου πάνω στο ακρωτήρι του Αντιρρίου[3]. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Μολύκριον Ρίον από την αρχαία πόλη Μολύκρεια ή Μολυκρία ή Μολύκριον που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση.
Μετά την οθωμανική κατάκτηση το Αντίρριο απέκτησε στρατηγική σημασία λόγω της ανέγερσης του ομώνυμου κάστρου εκεί και έγινε στόχος αρκετών πολεμικών επιχειρήσεων: συγκεκριμένα το 1603 κατελήφθη προσωρινά από τους Ιωαννίτες ιππότες ενώ τα επόμενα χρόνια το κάστρο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των Βενετοτουρκικών πολέμων για να επισκευαστεί από τους Βενετούς. Αργότερα πέρασε εκ νέου υπό οθωμανική κυριαρχία, στην οποία παρέμεινε σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης μέχρι το 1829, έτος κατά το οποίο απελευθερώθηκε[4]. Μερικά χρόνια αργότερα, κατά την απογραφή του 1844, ο οικισμός διέθετε μόλις 14 κατοίκους[5].
Σήμερα ο οικισμός είναι συγκοινωνιακός κόμβος της Δυτικής Στερεάς με την Πελοπόννησο. Η σύνδεση γίνεται με φέρρυ μπόουτ που εκτελούν το δρομολόγιο Αντιρρίου - Ρίου, αλλά και με την σύγχρονη καλωδιωτή γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου «Χαριλαος Τρικούπης» .
Διοικητικά υπαγόταν ως κοινότητα μέχρι το 1997 στην Επαρχία Ναυπακτίας ενώ στη συνέχεια αποτέλεσε δημοτικό διαμέρισμα και πρωτεύουσα του Δήμου Αντιρρίου. Από το 2011, μετά τις αλλαγές που επιβλήθηκαν στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσω του διοικητικού προγράμματος Καλλικράτης, αποτελεί έδρα της ομώνυμης (τοπικής) κοινότητας που υπάγεται στο Δήμο Ναυπακτίας[2]. Εκκλησιαστικά το Αντίρριο υπάγεται στη Μητρόπολη Ναυπακτίας και Αγίου Βλασίου ενώ η κεντρική εκκλησία του είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο[6].
Στην περιφέρεια της Κοινότητας Αντιρρίου ανήκουν επίσης οι μικροί οικισμοί Καραούλια, Σπαρτόραχη, Μυρτιά και Μεσόκαμπος.
Εκπαίδευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τον Σεπτέμβριο του 2013 μέχρι και τον Μάιο του 2019, το Αντίρριο φιλοξενούσε το τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής ΤΕ του πρώην ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας, το οποίο καταργήθηκε με τον νόμο 4610/2019 (ΦΕΚ 70 Α/19). Με τον ίδιο νόμο το τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής ΤΕ συγχωνεύτηκε με το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΤΕ του πρώην ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας, δημιουργώντας έτσι το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με έδρα την Πάτρα.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Αντίρριο υπάρχει το ομώνυμο κάστρο που κτίστηκε από τους Οθωμανούς αρχικά κατά τα τέλη του 15ου αιώνα (επί Βαγιαζήτ Β΄) ως Κάστρο της Ρούμελης[4][7][8]. Μάλιστα έλαβε, μαζί με το Κάστρο του Ρίου που βρίσκεται στα γειτονικά πελοποννησιακά παράλια, την ανεπίσημη ονομασία Μικρά Δαρδανέλια[4][7]. Διατηρείται σε καλή κατάσταση[4] και είναι επισκέψιμο, ενώ στους χώρους του πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις[7], κυρίως κατά τους θερινούς μήνες. Πάνω στο κάστρο βρίσκεται παραδοσιακός πέτρινος φάρος[9] ύψους 9 μέτρων, ο οποίος κτίστηκε το 1880.
Απογραφές Πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Απογραφή | 1844 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 14[5] | 320[1] | 442[1] | 415[1] | 493[1] | 702[1] | 736[1] | 676[1] | 1064 | 1018[2] |
Φωτοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Το κάστρο του Αντιρρίου φωτογραφημένο από τη γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης». -
Το Πορθμείο Ρίου - Αντιρρίου το 1981, λήψη από το Αντίρριο.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βαμβά Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σελ. 78.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Αντίρριο (το) Δήμου Ναυπακτίας Τοπική Κοινότητα Αντιρρίου. Αιτωλοακαρνανία – Στερεά Ελλάδα». dhmos.gr. Δήμοι, πόλεις και χωριά Ελλάδας. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2016.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., τόμος 3, σελ. 219.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Συλλογικό, Αιτωλοακαρνανία. Φυσικό Περιβάλλον, Ιστορία, Μνημεία, Οικολογικές και Πολιτιστικές Διαδρομές, ΤΕΔΚ Αιτωλοακαρνανίας - ΕΕΤΑΑ ΑΕ, Αθήνα 1995, σελ. 82.
- ↑ 5,0 5,1 Ι. Δ. Σταματάκη, Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων, Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου, Εν Αθήναις, 1846, σελ. 24.
- ↑ «Αντίρριο». nafpaktos.gr. Δήμος Ναυπακτίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «Το κάστρο του Αντιρρίου». imerisia.gr. ΗΜΕΡΗΣΙΑ On Line. 2 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ Παπαθανασίου, Μανώλης. «Κάστρο Αντιρρίου». Καστρολόγος. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «Φάρος Αντιρρίου». faroi.com. Φάροι της Ελλάδας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2016.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Φαράκλας, Νικόλας (2001). "Η Γεωπολιτική Οργάνωση της Πελοποννησιακής Αχαΐας". Πανεπιστήμιο Κρήτης/Φιλοσοφική Σχολή/Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας/Τομέας Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης. Σειρά: Ρίθυμνα-Θέματα Κλασικής Αρχαιολογίας, αρ. 9. Ρέθυμνο.
- Χρυσοβιτσάνος, Γεράσιμος (2004). "Οι αποικίες της Κορίνθου στην αιτωλοακαρνανική ακτή". Μεταπτυχιακή εργασία ειδίκευσης. Πανεπιστήμιο Κρήτης/Φιλοσοφική Σχολή/Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. σελ. 156-166.
Βλέπε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]