Γαβρολίμνη Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°22′58.40″N 21°37′44.29″E / 38.3828889°N 21.6289694°E
| Γαβρολίμνη | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αιτωλοακαρνανίας |
| Δήμος | Ναυπακτίας |
| Δημοτική Ενότητα | Χαλκείας |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Αιτωλοακαρνανίας |
| Υψόμετρο | 100 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 294 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Γαυρολίμνη |
| Ταχ. κώδικας | 300 14 |
| Τηλ. κωδικός | 26340 |
Η Γαβρολίμνη ή Γαυρολίμνη είναι χωριό της περιφερειακής ενότητας Αιτωλοακαρνανίας. Υπάγεται στον δήμο Ναυπακτίας και την τέως επαρχία Ναυπακτίας και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της απογραφής του 2021, ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 294 κατοίκους.[1][2]
Τοποθεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Γαβρολίμνη είναι κτισμένη σε υψόμετρο 100 μέτρων[2] σε μια πλαγιά του λόφου Καλιακούδα ανάμεσα στο όρη της Βαράσοβας και της Κλόκοβας και του Ευήνου ποταμού. Κοντά από τον οικισμό περνάει το ρέμα της Αργαλιούς. Δύο χιλιόμετρα βόρεια από τον οικισμό βρίσκεται η κοιλάδα της Γαβρολίμνης η οποία διαθέτει πυκνή βλάστηση αποτελούμενη από πεύκα, ελαιόδεντρα και κυπαρίσσια.[3][4]
Σημαντική οικιστική θέση της Τοπικής Κοινότητας Γαβρολίμνης είναι τα Χάνια Γαβρολίμνης που βρίσκονται πάνω στην Εθνική Οδό 5 (Αντιρρίου-Ιωαννίνων).
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παλαιότερα ο οικισμός ήταν κτισμένος σε τοποθεσία 3 χιλιόμετρα ανατολικά από την σημερινή του θέση, φαίνεται όμως να καταστράφηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1800 λόγω μάχης μεταξύ των στρατευμάτων του πασαλικίου των Ιωαννίνων και των ανδρών του αρματωλού Λουκά Καλιακούδα, ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της συμπλοκής.[3][5] Το 1844, υπαγόταν στον δήμο Ναυπάκτου και σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής εκείνου του έτους είχε πληθυσμό 170 κατοίκων.[6]
Διοικητικά, η Γαβρολίμνη ανήκε μέχρι το 1997 στην επαρχία Ναυπακτίας. Αργότερα υπήχθη μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας» στο δήμο Χαλκείας ενώ το 2010 συμπεριλήφθηκε εντός των ορίων της δημοτικής ενότητας Χαλκείας του καλλικρατικού δήμου Ναυπακτίας.[7]
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από την Γαβρολίμνη ο βυζαντινός ναός της Κοίμησης της Παναγίας Παναξιώτισσας ο οποίος είναι σταυρεπίσταγος με τρούλο και χρονολογείται στα τέλη του 10ου - αρχές 11ου αιώνα. Χαρακτηρίζεται ως το καλύτερο δείγμα της βυζαντινής ναοδομίας, ειδικότερα τουρλωτός - σταυροειδής (μεταβατικός), στην ευρύτερη περιοχή της Ναυπακτίας.[2][8] Λόγω των συνεχών προσχώσεων στο πέρασμα των αιώνων ο ναός βρίσκεται κατά μισό μέτρο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.[3] Άλλα αξιοθέατα είναι το παλιό ελαιοτριβείο του χωριού το οποίο λειτουργούσε μέχρι το 1960 αλλά και τα απομεινάρια αρχαίου οικισμού στη θέση Μάρμαρα.[3]
Απογραφές Πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Απογραφή | 1844 | 1920 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 170[6] | 475[9] | 349[4] | 465[4] | 486[4] | 505[4] | 478[4] | 407[4] | 436[4] | 363[10] | 187[11] | 294[1] |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ 2021 ΚΑΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ_21.04.2023» (PDF).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 71, τομ. 8.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Δήμος Ναυπακτίας: Γαβρολίμνη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σ. 153.
- ↑ Μεγάλη Στρατιωτικὴ καὶ Ναυτικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία. Tόμος Πρώτος: Α–Ἀλάριχος. Ἀθήναι: Ἔκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικῆς καὶ Ναυτικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας. 1927–1928, σσ. 216 - 217. OCLC 31255024.
- ↑ 6,0 6,1 Ι. Δ. Σταματάκη, Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων, Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου, Εν Αθήναις, 1846, σ. 25.
- ↑ «Απογραφή 2011, σ. 51565» (PDF). Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2015.
- ↑ Αιτωλοακαρνανία, Τόποι - Μνημεία - Ιστορία, έκδοση Ιστορικής - Αρχαιολογικής Εταιρείας Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, Αγρίνιο 1995, σ. 29 - 30.
- ↑ Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 6ος, σ. 775.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Απογραφής 2011 Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10724 (σελ. 250 του pdf)
- ↑ «Απογραφή 2011, σ. 51565» (PDF). Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2015.