Αντηνορίδες

Στην ελληνική μυθολογία Αντηνορίδες ονομάζονται τα παιδιά του Τρωαδίτη Αντήνορα και της Θεανώς. Ο Όμηρος απαριθμεί 11 Αντηνορίδες: πρωτότοκος ήταν ο Κόωνας και ακολουθούν οι Αρχέλοχος, Ακάμας, Πόλυβος, Αγήνορας, Ελικάονας, Ιφιδάμαντας, Δημολέων, Λεομέδοντας και Πήδαιος (ή Πηδέος). Μεταγενέστεροι συγγραφείς προσθέτουν και άλλους επτά γιους και μία κόρη, την Κρινώ.

Αρκετοί μύθοι περιγράφουν την τύχη των Αντηνοριδών, διαφορετικοί ως προς τον τόπο που κατέφυγαν μετά την άλωση της Τροίας. Ο αρχικός μύθος αναφέρει ότι πήγαν με την Ωραία Ελένη στην Κυρήνη, όπου εγκαταστάθηκαν και δέχονταν τιμές ηρώων (Πίνδαρος, Πυθιόν. Ε 83). Μάλιστα ένας από τους λόφους της Κυρήνης ονομαζόταν προς τιμή τους «Λόφος των Αντηνοριδών». Σύμφωνα με άλλη παράδοση, οι Αντηνορίδες πήγαν στη Θράκη ή στην Ιλλυρία και από εκεί στη Βενετία, από όπου έδιωξαν τους Ευγανέους, αρχαίο ιταλικό λαό, και ίδρυσαν λίγο παρακάτω την πόλη Πατάβιο, τη σημερινή Πάδοβα. Μερικοί Αντηνορίδες έφθασαν μέχρι την Ιβηρική Χερσόνησο, όπου ίδρυσαν την πόλη Ωκέλλα (Στράβων Γ 157).