Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αντριέν Ουνγκμπετζί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντριέν Ουνγκμπετζί
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση5  Μαρτίου 1942[1]
Απλαουέ[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΜπενίν
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δικηγόρος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαDemocratic Renewal Party
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαPrime Minister of Benin (1996–1998)
Deputy
President of the National Assembly of Benin (1999–2003)[2]
President of the National Assembly of Benin (2015–2019)[2]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αντριέν Ουνγκμπετζί (Adrien Houngbédji, 1942-) είναι πολιτικός από το Μπενίν. Πρόεδρος του Κόμματος για τη Δημοκρατική Ανανέωση (Parti du renouveau démocratique, PRD), έχει κατέλθει υποψήφιος σε όλες τις προεδρικές εκλογές από το 1991. Από το 1991 ως το 1995 υπηρέτησε στο αξίωμα του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης.[3] Υπήρξε ο τελευταίος πρωθυπουργός της αφρικανικής χώρας ως την κατάργηση του αξιώματος, το 1998.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Απλαουέ του Μπενίν στις 5 Μαρτίου του 1942 [4] Είναι κάτοχος ντοκτορά στις Νομικές Επιστήμες, από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού (1967) και την ίδια χρονιά αποφοίτησε από την Εθνική Γαλλική Εισαγγελική Σχολή. Ως νομικός, εργάστηκε στην Κοτονού, συνελήφθη και φυλακίστηκε όμως όταν το 1975 συμφώνησε να υπερασπιστεί έναν αντιφρονούντα του καθεστώτος επί ηγεσίας του Ματιέ Κερεκού.

Απόδραση και εξορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Μαρτίου του 1975 δραπέτευσε από τη φυλακή και έφυγε στην εξορία. Λίγο αργότερα καταδικάστηκε σε θάνατο.[5] Πήγε στο Παρίσι, στη συνέχεια στο Ντακάρ της Σενεγάλης, όπου δίδαξε Νομικά και τελικά στη Λιμπρεβίλ της Γκαμπόν, όπου ασχολήθηκε ξανά με το νομικό επάγγελμα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Γκαμπόν, γνωρίστηκε με τον πρόεδρο Ομάρ Μπονγκό, ο οποίος τον ενθάρρυνε να επιστρέψει στο Μπενίν.

Πολιτική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από τη χορήγηση αμνηστίας στους πολιτικούς κρατουμένους, ο Ουνγκμπετζί επέστρεψε με αεροπλάνο και συνοδεία που του έδωσε ο Μπονγκό, τον Δεκέμβριο του 1989. Τον Φεβρουάριο του 1990 έλαβε μέρος στην Εθνική Συνδιάσκεψη, η οποία είχε αποτέλεσμα να γίνει πολυκομματική δημοκρατία η χώρα. Ο Κερέκου τον ευνόησε για το αξίωμα του πρωθυπουργού της συνδιάσκεψης, ωστόσο ευνοήθηκε περισσότερο από τους αντιπροσώπους ο Νισεφόρ Σολιό, ο οποίος και εξελέγη στο πρωθυπουργικό αξίωμα.[6][7]

Τον Μάρτιο του 1990 ίδρυσε το Κόμμα για τη Δημοκρατική Ανανέωση και στις αρχές του 1991 εξελέγη Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Την ίδια χρονιά, τον Μάρτιο, κατήλθε στις προεδρικές εκλογές για πρώτη φορά, ως υποψήφιος, και έλαβε την πέμπτη θέση με 4,54% των ψήφων.[8]

Έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών την άνοιξη του 1995, το κόμμα του Ουνγκμπετζί, PRD, μαζί με άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης κέρδισαν τις περισσότερες έδρες στην Εθνοσυνέλευση, με αποτέλεσμα να επανεκλεγεί ο ίδιος πρόεδρός της.[9] Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 1996 ήρθε τρίτος με 19,71% των ψήφων και υποστήριξε τον Κερέκου στον τελικό γύρο.[10] Τότε διορίστηκε πρωθυπουργός (το αξίωμα επαναθεσμοθετήθηκε) από τον Κερέκου τον Απρίλιο του 1996,[11] υπηρετώντας επί δύο χρόνια. Στις 8 Μαΐου του 1998 ο Ουνγκμπετζί παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία μαζί με άλλους τρεις υπουργούς της κυβέρνησης που προέρχονταν από το PRD και η θέση του πρωθυπουργού καταργήθηκε, με το διορισμό της επόμενης κυβέρνησης, στις 14 Μαΐου.[12] Έπειτα, η Αντιπολίτευση και το PRD κέρδισαν τις βουλευτικές εκλογές του 1999 και ο Ουνγκμπετζί έγινε ξανά πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Στις 29 Απριλίου νίκησε τον υποψήφιο που ευνοήθηκε από τον Κερέκου, τον Μπρουνό Αμουσού, με 45 ψήφους έναντι 38 για τον αντίπαλό του. Παρέμεινε στο αξίωμα ως το 2003. Το 2001 εξελέγη επίσης ως ένας εκ των προέδρων της Ενιαίας Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης των χωρών Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού και της ΕΕ (ACP-EU).[13]

Τον Μάρτιο του 2001 ήρθε τρίτος στις προεδρικές εκλογές με 12,62% των ψήφων. Επικαλούμενος νοθεία, δεν συμμετείχε στον δεύτερο γύρο ο δεύτερος του πρώτου γύρου, Νισεφόρ Σολιό και ο Ουνγκμπετζί τον ακολούθησε. Ο υποψήφιος που είχε έρθει 4ος, Μπρουνό Αμουσού, ηττήθηκε με μικρή διαφορά στον τελικό γύρο.[14] Στις βουλευτικές εκλογές του 2003 ο Ουνγκμπετζί επανεξελέγη στο αξίωμα του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης.

Το 2006 κατήλθε υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές και μάλιστα θεωρούνταν επικρατέστερος να κερδίσει, εξαιτίας συνταγματικής τροποποίησης, που απέκλειε από τις εκλογές τους πρώην προέδρους, Κερέκου και Νισεφόρ Σογκλό. Στον πρώτο γύρο, ο οποίος διεξήχθη στις 5 Μαρτίου, ήρθε δεύτερος , με ποσοστό περίπου 24% των ψήφων, έναντι του Γιαγί Μπονί, ο οποίος έλαβε γύρω στο 35%. Οι δυο τους αναμετρήθηκαν στον τελικό γύρο, στις 19 Μαρτίου, όπου επικράτησε ο Μπονί με ποσοστό γύρω στο 75% των ψήφων. Τον Μάρτιο του 2007 , έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, ο Ουνγκμπετζί επανεξελέγη πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης[15]

Στις προεδρικές εκλογές του 2011 ήταν ξανά υποψήφιος και ήρθε 2ος με ποσοστό 35,6% έναντι 53,1% για τον Γιαγί Μπονί. Η νίκη του Μπονί , παρά τις αντιδράσεις του Ουνγκμπετζί και την άρνηση του αντιπάλου του να δεχτεί το αποτέλεσμα, επικυρώθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο στις 21 Μαρτίου 2011.[16]

Δήμαρχος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ουνγκμπετζί εξελέγη δήμαρχος της συμπρωτεύουσας της χώρας του, Κοτονού, στις 13 Φεβρουαρίου του 2003, από το δημοτικό συμβούλιο της πόλης.[17] Τον Ιούνιο του 2003 παραιτήθηκε από το αξίωμα.[18]

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέλος της Ακαδημίας ("Académie des Sciences d’Outre Mer"), ο Ουνγκμπετζί έγραψε βιβλίο, το 2005, στο οποίο παρουσιάζει το πολιτικό του όραμα για το Μπενίν και για την Αφρική, με τίτλο "Il n’y a de richesse que d’hommes" (εκδόσεις l'Archipel).

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Dictionary of African Biography». (Αγγλικά) Dictionary of African Biography. Oxford University Press. Νέα Υόρκη. 2012.
  2. ↑ 2,0 2,1 Ανακτήθηκε στις 19  Αυγούστου 2022.
  3. ↑ "Profiles of front-runners in presidential race", IRIN, 3-3-2006.
  4. ↑ Ο Houngbédji στον ιστότοπο της Εθνοσυνέλευσης του Μπενίν Αρχειοθετήθηκε 2007-05-03 στο Wayback Machine., bj.refer.org (Γαλλικά).
  5. ↑ Adrien Houngbédji, Il n'y a de richesse que d'hommes Αρχειοθετήθηκε 2007-09-30 στο Wayback Machine. (Γαλλικά)
  6. ↑ Jennifer C. Seely, "African Transitions to Democracy: Bargaining among Social Groups" Αρχειοθετήθηκε 2005-08-17 στο Wayback Machine..
  7. ↑ Chris Allen, "'Goodbye to All That': The Short and Sad Story of Socialism in Benin", in Marxism's Retreat from Africa, ed. Arnold Hughes, page 71.
  8. ↑ Elections in Benin, African Elections Database.
  9. ↑ Benin, Year in Review: 1995, Britannica.com.
  10. ↑ Samuel Decalo, "Benin: First of the New Democracies", in Political Reform in Francophone Africa (1997), page 61, note 21.
  11. ↑ "Apr 1996 - Acceptance of defeat by Soglo - New government", Keesing's Record of World Events, Volume 42, April, 1996 Benin, Page 41031.
  12. ↑ Benin, Year in Review: 1998, Britannica.com.
  13. ↑ ACP-EU – σελίδα για τον Houngbédji.
  14. ↑ "Benin 'day of mourning'", BBC.co.uk, 6-4-2001.
  15. ↑ "Proclamation des résultats des élections législatives du 31 mars 2007" Αρχειοθετήθηκε 2007-09-29 στο Wayback Machine., BeninInfo.com (Γαλλικά).
  16. ↑ BBC News, Benin President Boni Yayi's victory confirmed, 22-3-2011.
  17. ↑ "Ex-president elected mayor of Cotonou", IRIN, 17-2-2003.
  18. ↑ "Porto-Novo mayor resigns", Panapress, 12-6-2003.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Adrien Houngbédji στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αντριέν_Ουνγκμπετζί&oldid=9635684"