Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αντόνιο Μπαλέστρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντόνιο Μπαλέστρα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12  Αυγούστου 1666[1][2][3]
Βερόνα
Θάνατος21  Απριλίου 1740[4][5][1]
Βερόνα
Χώρα πολιτογράφησηςΒενετική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[6][7]
χαράκτης[8]
χαλκοχαράκτης[7]
σκιτσογράφος
Αξιοσημείωτο έργοΗ Παναγία κλαίει για τον νεκρό Χριστό
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο Θησέας ανακαλύπτει το σπαθί του πατέρα του
Λατρεία των ποιμένων

Ο Αντόνιο Μπαλέστρα (ιταλικά: Antonio Balestra‎‎, 12 Αυγούστου 1666 – 21 Απριλίου 1740) ήταν Ιταλός ζωγράφος της περιόδου Ροκοκό.

Γεννήθηκε στη Βερόνα και πρωτομαθήτευσε εκεί στον Τζοβάννι Τζέφιο.[9] Το 1690 μετακόμισε στη Βενετία, όπου εργάστηκε για τρία χρόνια υπό τον Αντόνιο Μπελούτσι, στη συνέχεια μετακόμισε στη Μπολόνια και στη συνέχεια ζωγράφισε στο εργαστήριο του Κάρλο Μαράττα στη Ρώμη. Το 1694 κέρδισε βραβείο από την Ακαδημία του Αγίου Λουκά. Αργότερα ζωγράφισε τόσο στη Βερόνα όσο και στη Βενετία- αν και η επιρροή του ήταν ισχυρότερη στην ηπειρωτική χώρα. Μαθητές του στη Βερόνα ήταν ο Πιέτρο Ροτάρι και ο Τζαμπεττίνο Τσινιαρόλι. Στη Βενετία ζωγράφισε για τις εκκλησίες I Gesuiti και San Zaccaria, καθώς και για τη Scuola della Carita. Ο Πιέτρο Λόνγκι εργάστηκε για λίγο υπό τον Μπαλέστρα. Στη Βενετία, άλλοι μαθητές ή ζωγράφοι που επηρέασε, ήταν οι Μαριόττι, Τζουζέππε Νογκάρι, Ματτία Μπορτολόνι και Άντζελο Τρεβιζάνι. Επηρέασε επίσης τον νεαρό Τζανμπαττίστα Πιττόνι.[10] Μεταξύ των μαθητών του από τη Βερόνα ήταν οι Ντομένικο Πέκιο, Ντομένικο Μπερτίνι και Κάρλο Σάλις.[11]

Στη ζωγραφική, ο Μπαλεστρά ήταν σταθερός και αντιδραστικός. Ο Βιτκάουερ[12] παραθέτει την αποστροφή του Μπαλέστρα το 1733 για την τάση των τότε μοντέρνων ζωγράφων να αποκλίνουν από τα κατοχυρωμένα πρότυπα της ακαδημαϊκής ζωγραφικής:

Όλο το σημερινό κακό προέρχεται από τη βλαβερή συνήθεια, που είναι γενικά αποδεκτή, να εργάζεται κανείς με τη φαντασία του, χωρίς να έχει μάθει πρώτα να σχεδιάζει σύμφωνα με καλά πρότυπα και να συνθέτει σύμφωνα με τα καλά αξιώματα. Δεν βλέπει κανείς πλέον νέους καλλιτέχνες να μελετούν την αρχαιότητα- αντίθετα, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου η μελέτη αυτή χλευάζεται ως άχρηστη και απεχθής.

Ζωγράφισε μια Παναγία και ένα βρέφος με τους Αγίους Ιγνάτιο και Στανισλάους Κόστκα για την εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου στη Μπολόνια. Ζωγράφισε επίσης για εκκλησίες της Βενετίας, της Βιτσέντσα, της Πάντοβα, της Μπρέσια και της Βερόνα. Σε χαρακτικά, χάραξε την Κεφαλή ενός Πολεμιστή, την Παναγία και το Βρέφος στα Σύννεφα, με δύο Στρατιώτες, Βινιέτα με δύο μορφές που κρατούν τη σημαία της Βερόνας και το Πορτρέτο ενός αρχιτέκτονα.

  • Bernasconi, Cesare (1864). Studj sopra la storia della pittura italiana dei secoli xiv e xv e della scuola pittorica. 
  • Bryan, Michael (1886). Robert Edmund Graves, επιμ. Dictionary of Painters and Engravers, Biographical and Critical. London: George Bell and Sons. σελίδες 73–74. 
  • Wittkower, Rudolph (1980). Art and Architecture in Italy, 1600-1750. Penguin Books. σελίδες 461, 483–484. 
  • Lilli Ghio - Edi Baccheschi, Antonio Balestra, Ed. Bolis, 1989
  • U. Ruggeri, Nuove opere documentate di Antonio Balestra, in Pittura veneziana dal Quattrocento al Settecento: studi di storia dell'arte in onore di Egidio Martini, a cura di G. M. Pilo, Venezia 1999
  • G. Fossaluzza, Antonio Arrigoni "pittore in istoria", tra Molinari, Ricci, Balestra e Pittoni, in "Saggi e memorie di storia dell'arte", 21, 1997
  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά, Μποκμάλ, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. b7fdd3cf-395c-416c-8420-efb7b7f0d112. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Σουηδίας. 20608. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. balestra-antonio.
  4. (Ολλανδικά) RKDartists. 4027. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  5. «Antonio Balestra» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00010700. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  6. BeWeB.
  7. 7,0 7,1 The Fine Art Archive. 58747. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  8. BeWeB. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2020.
  9. Bernasconi, σελ. 372.
  10. Wittkower, Chapter 19, σσ. 483–4.
  11. Bernasconi, Cesare (1864). Painting Studi sopra la storia della pittura italiana dei secoli xiv e xv e della scuola pittorica veronese dai medi tempi fino tutto il secolo xviii. Googlebooks. σελ. 369. 
  12. Wittkower, Chapter 19, σελ. 461.