Αντώνιος Καμπάνης
| Αντώνιος Καμπάνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1857 |
| Θάνατος | 1913 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | συνταγματάρχης |
Η βιογραφία του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αντώνιος Καμπάνης γεννήθηκε το 1857, είχε καταγωγή από την Άνδρο και σκοτώθηκε στη μάχη του Κιλκίς- Λαχανά το 1913 στο Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Καταγόταν από μεγάλη και αρχοντική οικογένεια της Άνδρου και είχε συγγένεια με το Νικόλαο Μαυρογένους, ηγεμόνα της Βλαχίας.
Την αγάπη για την πατρίδα του την κληρονόμησε από τον πατέρα του Δημήτριο Καμπάνη ο οποίος είχε πολεμήσει στην επανάσταση του 1821 και κατόπιν συμμετείχε ενεργά στις εθνικές συνελεύσεις της Τροιζήνας, της Επιδαύρου και του Άργους. Αργότερα έγινε γερουσιαστής στην κυβέρνηση Καποδίστρια ενώ επί της Βασιλείας του Όθων Α΄ της Ελλάδας υπήρξε σύμβουλος επικρατείας.
Το 1877 κατατάσσεται εθελοντικά στον ελληνικό στρατό, γίνεται Ανθυπολοχαγός Πεζικού (1882) και φτάνει στο βαθμό του Συνταγματάρχη και Διοικητή του 8ου Συντάγματος. Συμμετείχε επίσης στον πόλεμο του 1897.
Μετέφρασε το σύγγραμμα του Αυστριακού στρατηγού VonKuhn «Ο ορεινός πόλεμος» ενώ έγραψε και άλλα βιβλία.
Ο θάνατός του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μάχη Κιλκίς - Λαχανά στην οποία έπεσε ο Συνταγματάρχης Αντώνιος Καμπάνης, θεωρείται από τις πιο φονικές της ελληνικής νεότερης ιστορίας. Στη μάχη του Κιλκίς οι απώλειες για την ελληνική πλευρά ήταν 5.662 νεκροί και τραυματίες. Ο μεγάλος αυτός αριθμός ήταν αποτέλεσμα των μετωπικών επιθέσεών σε ακάλυπτο έδαφος με τις Βουλγαρικές και Αυστριακές Δυνάμεις.[1]
Ο Καμπάνης έπεσε μαχόμενος την 21 Ιουνίου 1913 (Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος) στο ύψωμα 272 λίγες ώρες πριν καταληφθεί οριστικά και απελευθερωθεί η πόλη του Κιλκίς.
Συγκεκριμένα αποφάσισε να θυσιαστεί ο ίδιος, πηγαίνοντας πάνω σε ένα λόφο για να καταδείξει την θέση του εχθρού.
Φαίνεται να είπε χαρακτηριστικά: «Κάντε στην άκρη. Εγώ έζησα αρκετά. Εσείς είστε μικροί ακόμη. Σας περιμένουν οι οικογένειές σας».
Η θυσία του έδειξε τον δρόμο προς την απελευθέρωση της πόλης του Κιλκίς. Το όνομα του έγινε θρύλος στην τοπική κοινωνία. Το χωριό Καμπάνη, όπου έπεσε ηρωικά έχει πάρει προς τιμή του το επώνυμο του.
....Έπειτα καταδεικνύοντας την θέση του εχθρού είπε: «Ιδού ο δρόμος προς την νίκη». Τότε θραύσματα οβίδος τον χτύπησαν στις διόπτρες του (κιάλια) και πριν προλάβει να αντιδράσει, έσκασε δίπλα του άλλη μια οβίδα και τον αποτελείωσε...[2]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μαυραγάνης, Κώστας (21 Μαρτίου 2016). ««Δια της λόγχης!» : Η φονικότερη σύγκρουση των Βαλκανικών Πολέμων- ο ελληνικός στρατός στη Μάχη του Κιλκίς- Λαχανά». www.huffingtonpost.gr.
- ↑ Σαραντόπουλος, Φώτης Μ. (2012). «19/21 Ιουνίου: Μάχη του Κιλκίς, 4η Μεραρχία». Εμπρός δια της λόγχης. Εκδόσεις Νίδα. σελ. 183. ISBN 9786188022201.