Μετάβαση στο περιεχόμενο

Απεργία της Σύρου (1879)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Απεργία της Σύρου το 1879 ήταν η πρώτη κινητοποίηση εργατών στην ιστορία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους[1]. Πραγματοποίηθηκε στις αρχές του 1879 και έληξε με την ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών από την εργοδοσία.

Ιστορικό υπόβαθρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σύρος, από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους ήταν πρωτοπόρα στην εμπορική και στη ναυτιλιακή ανάπτυξη. Κατά τη δεκαετία του 1870 διέθετε ήδη οργανωμένο ναυπηγείο στο οποίο απασχολούνταν 1.500 εργάτες, όπως και βυρσοδεψεία, με 500 εργαζόμενους[2]. Μάλιστα στην Ερμούπολη ιδρύθηκε στην αρχή του 1879 το πρώτο εργατικό σωματείο στα χρονικά, με την επωνυμία «Αδελφικός Σύλλογος Ξυλουργών του Ναυπηγείου Σύρου». Οι οικονομικές συνθήκες της εποχής είχαν επιδεινωθεί μετά το ξέσπασμα της νομισματικής κρίσης που εξανέμισε σχεδόν ολοκληρωτικά την αξία των ήδη εξευτελιστικών ημερομισθίων με τα οποία αμείβονταν οι εργάτες του νησιού. Επιπλέον οι συνθήκες εργασίας ήταν ιδιαίτερα καταπιεστικές για αυτούς, καθώς υποχρεώνονταν να εργάζονται περισσότερο από 12 ώρες ημερησίως, ενώ υπήρχε και η λεγόμενη «αγγαρεία» της Κυριακής, βάσει της οποίας αναγκάζονταν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους επί 2ωρο και μάλιστα αμισθί.

Στις 16 Φεβρουαρίου του 1879 οι εργάτες του ναυπηγείου της Σύρου ξεκίνησαν απεργία[3], η οποία κράτησε επί μια εβδομάδα και τερματίσθηκε με την αποδοχή των αιτημάτων τους από τη διοίκηση της εταιρείας. Σχεδόν παράλληλα, στις 21 Φεβρουαρίου ξέσπασε απεργία και των εργατών στα βυρσοδεψεία με αιτήματα την αύξηση του μεροκάματου κατά 27%, τη μείωση των καθημερινών ωρών εργασίας και την κατάργηση της «αγγαρείας». Η κινητοποίηση οδήγησε γρήγορα σε αιματηρά επεισόδια, που άρχισαν με συγκρούσεις μεταξύ απεργών και απεργοσπαστών και κατέληξαν στο θάνατο ενός αστυνομικού, που κτυπήθηκε από πέτρα στο κεφάλι. Η σύρραξη τερματίσθηκε με την επέμβαση στρατιωτικών δυνάμεων που κλήθηκαν με παράκληση του νομάρχη απ’ την Αθήνα, αλλά η απεργία δεν διακόπηκε, έως ότου, μια εβδομάδα αργότερα, τα αιτήματα έγιναν αποδεκτά από τους εργοδότες.

  1. Εμμανουήλ Λυκούδης, «Αι Απεργίαι εν Ελλάδι»
  2. Τιμολέων Αμπελάς, «Ιστορία της νήσου Σύρου» (1874)
  3. Εφημερίδα «Πατρίς», φύλλο της 17 Φεβρουαρίου του 1879: «Έχομεν εν Σύρω απεργίαν τετρακοσίων περίπου εργατών. Το Ναυπηγείον αργεί»
  • Κ. Κιτριτσίνης, στην εφημερίδα «Έθνος» (φύλλο της 12 Δεκεμβρίου του 1966, σελ. 8): «Η πρώτη απεργία στη Σύρο το 1879».