Μετάβαση στο περιεχόμενο

Απολλωνία Απολλωνιάτιδος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Απολλωνία ήταν ελληνιστική πόλη στην Ασσυρία, κοντά στα σύνορα με τη Μηδία.

Το παλαιότερο της όνομα ήταν Σιττακηνή και ίσως να επανιδρύθηκε από τον Σέλευκο Α΄, προς τιμήν του υποτιθεμένου πατέρα του, του Απόλλωνα. Αναφέρεται και από τον Στέφανο τον Βυζάντιο[1]. Βρισκόταν κοντά στο όρος Ορεικόν και πάνω σε τραχύ μέρος. Γύρω από την πόλη η περιοχή αυτή της Ασσυρίας ονομάστηκε Απολλωνιάτις, εντός της οποίας υπήρχε η επίσης ελληνική πόλη Αρτεμίτα. Η Απολλωνία ήταν έδρα της σελευκιδικής σατραπείας της Απολλωνιάτιδος.[2]

Κοντά στην πόλη, σύμφωνα με τον ιστορικό Πολύβιο,[3] ο στρατός του Αντιόχου Γ΄ συνέτριψε τον στασιαστή Μόλωνα (μάχη της Απολλωνιάτιδος), πρώην σατράπη της Μηδίας ο οποίος είχε αυτονομηθεί από τους Σελευκίδες. Πάντως, από τα λεγόμενα του Πολυβίου συνάγεται ότι η Απολλωνία βρισκόταν πάνω σε εμπορική οδό που οδηγούσε στη γειτονική Χάλα.

Η θέση της είναι σήμερα άγνωστη, αλλά πολύ πιθανόν να βρίσκεται στο ανατολικό Ιράκ.

  1. Στεφάνου Βυζαντίου Εθνικά στο λήμμα Απολλωνία: ...εικοστή πέμπτη μεταξύ Βαβυλώνος και Σούσων.
  2. Πολυβίου Ιστορίαι, βιβλίο Ε΄, παράγραφος 52: εἰ δύναιτο, προκαταλαβέσθαι τὴν τραχεῖαν τῆς Ἀπολλωνιάτιδος
  3. Πολυβίου Ιστορίαι, βιβλίο Ε, παράγραφος 52: μετὰ δὲ ταῦτα ποιησάμενοι τὴν πορείαν ὡς ἐπὶ Δούρων ταύτης μὲν τῆς πόλεως ἔλυσαν ἐξ ἐφόδου τὴν πολιορκίαν ἐτύγχανε γὰρ ὑπό τινος τῶν τοῦ Μόλωνος ἡγεμόνων πολιορκουμένη χρησάμενοι δὲ κατὰ τὸ συνεχὲς ἐντεῦθεν ταῖς ἀναζυγαῖς ὀγδοαῖοι τὸ καλούμενον Ὀρεικὸν ὑπερέβαλον καὶ κατῆραν εἰς Ἀπολλωνίαν. Μόλων δὲ κατὰ τοὺς αὐτοὺς καιροὺς πυθόμενος τὴν τοῦ βασιλέως παρουσίαν, καὶ διαπιστῶν τοῖς περὶ τὴν Σουσιανὴν καὶ Βαβυλωνίαν ὄχλοις διὰ τὸ προσφάτως καὶ παραδόξως αὐτῶν ἐγκρατὴς γεγονέναι, φοβούμενος δὲ καὶ τῆς εἰς Μηδίαν ἐπανόδου μὴ διακλεισθῇ, διέγνω ζευγνύειν τὸν Τίγριν καὶ διαβιβάζειν τὰς δυνάμεις, σπεύδων, εἰ δύναιτο, προκαταλαβέσθαι τὴν τραχεῖαν τῆς Ἀπολλωνιάτιδος διὰ τὸ πιστεύειν τῷ πλήθει τῶν σφενδονητῶν τῶν προσαγορευομένων Κυρτίων. πράξας δὲ τὸ κριθὲν ταχεῖαν ἐποιεῖτο καὶ σύντονον τὴν πορείαν. ἅμα δὲ τοῦ τε Μόλωνος συνάπτοντος τοῖς προειρημένοις τόποις καὶ τοῦ βασιλέως ἐκ τῆς Ἀπολλωνίας ὁρμήσαντος μετὰ πάσης δυνάμεως,