Αρίστων (του Αριστοκλή)
| Αρίστων (του Αριστοκλή) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Αθήνα |
| Δημότης (αρχ. Αττική) | Κολλυτός[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Περίοδος ακμής | 5ος αιώνας π.Χ. |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Περικτιόνη |
| Τέκνα | Πλάτων[2] Αδείμαντος του Κολλυτού[3] Γλαύκων[4] Πωτώνη |
Ο Αρίστων, (αρχ. ελλ. Ἀρίστων, θάνατος: 424 π.Χ.) γιος του Αριστοκλή, (εκ της Ηλιουπόλεως) ήταν ο πατέρας του έλληνα φιλοσόφου Πλάτωνα, του Αδειμάντου, του Γλαύκοντος και της Πωτώνης.[5] Ο θρύλος λέει πως ήταν απόγονος του Κόδρου, αρχαίου βασιλιά των Αθηνών.[6] Ο Διογένης ο Λαέρτιος Σπεύσιππος και άλλων, σχετίζει μία ιστορία όπου "ο Αρίστων έκανε βίαιο έρωτα στην Περικτιόνη, έπειτα στο άνθος της, και απέτυχε να την κερδίσει" και ότι "όταν έπαυσε να προσφέρει βία, ο Απόλλωνας του εμφανίστηκε σε ένα όνειρο, στο οποίο δεν την κακομεταχειρίστηκε μέχρι που γεννήθηκε το παιδί της".[7] Ο Αρίστων πέθανε όταν ο Πλάτωνας ήταν ακόμα αγόρι και τότε η Περικτιόνη παντρεύτηκε τον Πυριλάμπη, ένα φίλο του Αθηναίου πολιτικού, Περικλή.[8] Λέγεται ο Αρίστων ήταν ο πρώτος δάσκαλος του Πλάτωνος στη γυμναστική.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Johannes Kirchner: «Prosopographia Attica». (Λατινικά) Prosopographia Attica. Βερολίνο. 1901.
- ↑ Johannes Kirchner: «Ariston 11» (Γερμανικά) 1895. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Johannes Toepffer: «Adeimantos 5» (Γερμανικά) 1893. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Paul Natorp: «Glaukon 7» (Γερμανικά) 1910. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Diogenes Laërtius, iii. 4
- ↑ Diogenes Laërtius, iii. 1
- ↑ Diogenes Laërtius, iii. 2
- ↑ Plato, The Republic, Trans. G.M.A. Grube, Cambridge: Hackett, 1992. viii
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικό Λεξικόν Ηλίου τ.3ος, σ.591
- Καραβίας, Γρίβας Νικόλαος. Λεξικόν των ενδόξων ανδρών της Ιστορίας των Επιστημών των Αρμάτων της Πολιτικής και των Ωραίων Τεχνών. Εκ της του Παναγίου Τάφου Τυπογραφίας των Χ. Ι. Δημητρίου, και Κ. Ιωαννίδου,1841-1842.ΑΡΒ 3278, σελ.69