Αϊγάν
| Αϊγάν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 534 (περίπου) Βόρεια Αφρική |
| Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός |
| Περίοδος ακμής | 6ος αιώνας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Βυζαντινοπερσικοί πόλεμοι και Βανδαλικός Πόλεμος |
Ο Αϊγάν ήταν ένα βυζαντινός στρατηγός, Ουνικής καταγωγής, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού(527-565).
Το όνομα του χαρακτηριζεται ως ιρανικής καταγωγής από τον Ferdinand Justi[1] και από τον Otto Maenchen-Helfen. Ο Justi δεν ακολουθεί μια ετυμολογία για τη λέξη, αλλά ταξινομεί το όνομα μεταξύ άλλων με καταλήξεις σε -an ή gan. Ο Maenchen-Helfen προτείνει ότι προέρχεται από την τουρκική και ίσως ήταν ένα από τα έξι παιδιά του Ογκούζ Χαν[2].
Αναφέρεται για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 530, στη Μάχη του Δάρας, όπου πήρε μέρος μαζί με τον Σουνίκα και 600 ιππείς υπό τις διαταγές του Βελισάριου. Βοήθησαν να κρατήσουν την αριστερή περσική πτέρυγα και στη συνέχεια να ενισχύσουν τη βυζαντινή δεξιά πτέρυγα που ήταν υπό τη διοίκηση των Σίμμα και Ασκάνης. Το 533 ο Αϊγάν ήταν μέρος της προσωπικής φρουράς του Βελισάριου που του έδωσε κύρος στο στρατό[3].
Το 533 ήταν από τους τέσσερις αρχηγούς των ιππέων που έστειλε ο Βελισάριος σε μια εκστρατεία εναντίον των Βανδάλων. Οι άλλοι ήταν ο Ρουφίνο, ο Πάππος και ο Βάρβαρος. Συμμετείχε στη μάχη του Τρικαμάρο ως ένας από τους διοικητές της δεξιάς Βυζαντινής πλευράς. Το καλοκαίρι του 534, όταν ο Βελισάριος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, ο Αϊγάν παρέμεινε στην Αφρική, κοντά στον Ρουφίνο, υπό τις διαταγές του Σολομώντος. Αργότερα το ίδιο έτος κατά πάσα πιθανότητα ως διοικητής του ιππικού μαζί με τον Ρουφίνο έστησαν ενέδρα στον βανδαλικό στρατό, κερδίζοντας την μάχη και την απελευθέρωση των κρατουμένων τους. Σε αντίποινα, οι βανδαλικές δυνάμεις ανασυντάχθηκαν και ξεκίνησαν νέα επίθεση εναντίον των βυζαντινών στην οποία σκοτώθηκε ο Αϊγάν[4].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Justi 1895, σελ. 11, 522-523.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973, σελ. 412.
- ↑ Martindale 1992 σελ 32
- ↑ Martindale 1992 σελ 33
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Justi, Ferdinand (1895). Iranisches Namenbuch. Marburgo: N. G. Elwertsche Verlagsbuchhandlung
- Maenchen-Helfen, Otto J. (1973). The World of the Huns: Studies in Their History and Culture. Berkeley, Los Angeles e Londres: University of California Press. ISBN 9780520015968
- Martindale, John R.; Jones, Arnold Hugh Martin; Morris, John (1992). «Aigan». The Prosopography of the Later Roman Empire - Volume III, AD 527–641. Cambridge e Nova Iorque: Cambridge University Press. ISBN 0-521-20160-8