Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βάση Μπελγράνο II

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 77°52′25″S 34°37′39″W / 77.87361°S 34.62750°W / -77.87361; -34.62750

Η Βάση Μπελγράνο II το έτος 2007

Η Βάση Μπελγράνο II είναι ερευνητικός σταθμός της Αργεντινής στη Γη Κόουτς της Ανταρκτικής, συγκεκριμένα στο νουνατάκ Μπέρτραμπ πάνω από την Ακτή Λούιτπολντ, στα νότια του Παγετώνα Λέρχενφελντ, σε υψόμετρο 256 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ευρισκόμενη σε γεωγραφικό πλάτος 77° 52′ 25″ Νότιο, είναι η νοτιότερη μόνιμη βάση της Αργεντινής, η τρίτη νοτιότερη γενικώς και η νοτιότερη στον κόσμο που είναι θεμελιωμένη πάνω σε βράχο (και όχι σε πάγο). Η τελευταία ιδιότητα της δίνει μεγάλο πλεονέκτημα για γεωλογικές και ειδικότερα σεισμολογικές έρευνες.[1] Σήμερα είναι ένας από τους 13 ερευνητικούς σταθμούς που λειτουργεί η Αργεντινή στην Ανταρκτική[2] και πήρε την ονομασία της προς τιμή του στρατηγού και πολιτικού Μανουέλ Μπελγράνο, εκ των ηγετών του Πολέμου της Ανεξαρτησίας της Αργεντινής και δημιουργού της σημαίας της Αργεντινής.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1955 ιδρύθηκε η πρώτη Βάση Μπελγράνο (Μπελγράνο I), που παρέμεινε επί πολλά έτη ο νοτιότερος καταυλισμός της Αργεντινής.[1] Μετά από 25 χρόνια συνεχούς λειτουργίας, η Μπελγράνο I εγκαταλείφθηκε εξαιτίας της ταχείας αποσταθεροποιήσεως του σώματος πάγου πάνω στο οποίο ήταν θεμελιωμένη: νέες, συχνά κρυφές, ρωγμές και χάσματα έθεταν σε κίνδυνο το προσωπικό και τις υποδομές της. Για τη συνέχιση των επιστημονικών προγραμμάτων της και τη διατήρηση της παρουσίας της Αργεντινής στην περιοχή, μετά από μελέτες εναλλακτικών θέσεων, αποφασίσθηκε η επανίδρυση της βάσεως πάνω σε συμπαγή βράχο. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν μόνο δύο νουνατάκ, δηλαδή κορυφές που προεξέχουν πάνω από τον αιώνιο πάγο: το Μόλτκε και το Μπέρτραμπ, που παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά και ονομάσθηκαν από την εξερευνητική αποστολή του Φίλχνερ[1] το 1912. Η Βάση Μπελγράνο II ιδρύθηκε πάνω στο δεύτερο στις 5 Φεβρουαρίου 1979, πάνω σε γρανιτικό πέτρωμα. Παρά το ότι βρίσκεται νοτιότερα και σε λίγο μεγαλύτερο υψόμετρο από την Μπελγράνο I, το κλίμα της θέσεως ήταν ηπιότερο.[1]

Η εκφόρτωση νέου εξοπλισμού, τροφής, καυσίμων, εργαλείων και οργάνων έγινε από το «Χενεράλ Σαν Μαρτίν», το πρώτο παγοθραυστικό στην ιστορία του Πολεμικού ναυτικού της Αργεντινής[1], ενώ όλος ο επιστημονικός εξοπλισμός της μεταφέρθηκε από τη Βάση Μπελγράνο I. Το εργαστήριο LABEL (= LAboratory BELgrano) ξανακτίσθηκε μετά από πολλή προσπάθεια. Εγκαταστάθηκαν επίσης δύο νέα αποκτήματα: το πολικό αστεροσκοπείο «Χοσέ Λούις Σέρσικ» και μια δορυφορική κεραία για τη μετάδοση δεδομένων.[1]

Το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου 2005 το κύριο κτήριο καταστράφηκε από πυρκαγιά που προκλήθηκε από μια θερμάστρα.[3] Το προσωπικό κατανεμήθηκε σε άλλα κτήρια, ενώ τρόφιμα και ρουχιαμός χρειάσθηκε να μεταφερθούν από την Αργεντινή και να ριφθούν από αεροσκάφος. Σχεδιάσθηκε προσωρινό κτήριο σε δύο μέρη, με το πρώτο (μπάνιο, κουζίνα και υπνοδωμάτια) να ολοκληρώνεται το καλοκαίρι 2006-07 και το δεύτερο (χώρος διαβιώσεως) το 2007-08. Το καλοκαίρι 2008–09 ξεκίνησε η κατασκευή του νέου κύριου κτηρίου, στο ίδιο σημείο με το παλαιό, που ολοκληρώθηκε το επόμενο καλοκαίρι και εγκαινιάσθηκε στις 25 Μαΐου 2010. Αυτό έχει εμβαδό περί τα 500 τετραγωνικά μέτρα.

Από το 1955 είχε στηθεί ένας σταυρός 1.300 μέτρα βορειοανατολικά από τη Βάση Μπελγράνο I και το 1979 μεταφέρθηκε στη Μπελγράνο II και κηρύχθηκε «Ιστορική θέση ή μνημείο», μετά από πρόταση της Αργεντινής στη συμβουλευτική συνάντηση του Συστήματος Συνθηκών της Ανταρκτικής.[4]

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βάση Μπελγράνο II απέχει σε ευθεία γραμμή περίπου 1.355 χιλιόμετρα από τον Νότιο Πόλο και σχεδόν 2.874 χιλιόμετρα από την πόλη Ουσουάια της Αργεντινής, το πλησιέστερο λιμάνι. Η Μπελγράνο II είναι η νοτιότερη μόνιμη (με συνεχή κατοίκηση) βάση της Αργεντινής και γενικότερα ο τρίτος νοτιότερος μόνιμος καταυλισμός ανθρώπων στη Γη[1] (μετά τη Βάση Άμουντσεν-Σκοτ των ΗΠΑ και τη ρωσική Βάση Βοστόκ). Σύμφωνα με στοιχεία του 2017, η βάση επανδρώνεται από 24 ανθρώπους το καλοκαίρι και 19 τον χειμώνα. Επίσης είναι ο νοτιότερος ερευνητικός σταθμός στον κόσμο που είναι θεμελιωμένος πάνω σε βράχο (και όχι σε πάγο). Η τελευταία ιδιότητα της δίνει ένα μοναδικό πλεονέκτημα για γεωλογικές και ειδικότερα σεισμολογικές έρευνες.[1] Εξαιτίας του γεωγραφικού πλάτους της, η πολική νύκτα και ημέρα στη βάση διαρκούν 4 μήνες η καθεμιά, ενώ στον νυκτερινό ουρανό παρατηρείται συχνά το νότιο σέλας.[1]

Στη σημερινή της κατάσταση η Βάση Μπελγράνο II αποτελείται από μια δεκάδα κτισμάτων θεμελιωμένων πάνω στον βράχο[5], διεσπαρμένα σε μια έκταση 60 στρεμμάτων. Οι δομές αυτές αποτελούνται κυρίως από προκατασκευασμένα τμήματα καλυμμένα με μέταλλο ή υαλοβάμβακα, με ενδιάμεσες στρώσεις αφρού πολυουρεθάνης για λόγους θερμομονώσεως. Η βάση διαθέτει ελικοδρόμιο, αποθήκες γενικού εξοπλισμού και ανταλλακτικών, μετεωρολογικό σταθμό, ηλεκτροπαραγωγό εγκατάσταση, μηχανουργείο, ξυλουργείο, ηλεκτρολογείο, αρκετά χιονοερπυστριοφόρα και μηχανοκίνητα έλκυθρα.[5][1] Περίπου δύο χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τη βάση, πάνω σε έναν παγετώνα, υπάρχει και μικρός διάδρομος προσαπογειώσεως αεροπλάνων, λειτουργικός ολόκληρο το έτος.[5] Για την αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας υπάρχει θάλαμος νοσηλείας με μόνο μία κλίνη και ιατρείο με έναν ιατρο και έναν νοσηλευτή, αλλά με ακτινογραφικό μηχάνημα και οδοντιατρικό εξοπλισμό.[5] Υπάρχει και ρωμαιοκαθολικό παρεκκλήσιο, σκαμμένο στον γειτονικό πάγο και αφιερωμένο στην «Παναγία των χιονιών», που αποτελεί τον νοτιότερο χριστιανικό ναό της Γης.

Τα γενικά καθήκοντα του προσωπικού της βάσεως αφορούν κυρίως επιστημονικές έρευνες, επισκοπήσεις και εξερεύνηση. Επίσης παρέχεται υποστήριξη (όπως προγνώσεις καιρού, έρευνα και διάσωση) σε εθνικές και ξένες επιστημονικές αποστολές, βάσεις, πλοία και αεροσκάφη.[1]

Επιστημονικά προγράμματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα εξής επιστημονικά ερευνητικά προγράμματα διεξάγονται στο εργαστήριο LABEL (= LAboratory BELgrano)[1]:

Κλίμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βάση έχει επηρεαζόμενο από τη θάλασσα κλίμα καλύμματος πάγου. Η περιοχή αποτελεί πέρασμα καιρικών μετώπων που κατευθύνονται προς βορρά. Παρά το ότι αυτά δεν φέρνουν βροχή ή χιόνι, δίνουν ισχυρούς ανέμους, που υπερβαίνουν σε ταχύτητα τα 200 χιλιόμετρα την ώρα.[1]

Οι μέσες ημερήσιες θερμοκρασίες κυμαίνονται από −20,4 °C τον Ιούλιο έως −2,4 °C τον Ιανουάριο.[6] Η μέση μέγιστη το καλοκαίρι είναι −1,2 °C, ενώ η μέση ελάχιστη −7,7 °C.[6] Τον χειμώνα η μέση μέγιστη είναι −15,9 °C και η μέση ελάχιστη −23,6 °C.[6] Το απόλυτο «ρεκόρ» ελάχιστης θερμοκρασίας που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα είναι −58,9 °C και σημειώθηκε μήνα Μάιο, ενώ το απόλυτο «ρεκόρ» μέγιστης θερμοκρασίας που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα είναι +12,1 °C και σημειώθηκε μήνα Δεκέμβριο.[7][8][9][10][11][12][13] |date= Οκτώβριος 2012 }}

Χιονοπτώσεις σημειώνονται όλους τους μήνες του έτους, με 143 ημέρες χιονιού ανά έτος κατά μέσο όρο.[6]


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 «Base Belgrano II» (στα Ισπανικά). Fundaciòn Marambio. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2012. 
  2. ↑ «Argentine Antarctic Stations». Dirección Nacional del Antártico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2013. 
  3. ↑ «Insólito incendio en la Antártida». Infobae (στα Ισπανικά). 10 Σεπτεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2014. 
  4. ↑ «List of Historic Sites and Monuments approved by the ATCM (2012)» (PDF). Antarctic Treaty Secretariat. 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2014. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Intercambio de información – Información Permanente». Dirección Nacional del Antártico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2013. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Base Belgrano II» (στα Ισπανικά). Servicio Meteorológico Nacional. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2016. 
  7. ↑ «Estadísticas Climatológicas Normales - período 1991-2020» (στα Ισπανικά). Servicio Meteorológico Nacional. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2023. 
  8. ↑ «Estadísticas Climatológicas Normales – período 1991–2020» (PDF) (στα Ισπανικά). Servicio Meteorológico Nacional. 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2023. 
  9. ↑ «Servicios Climáticos – Información de Turismo – Base Belgrano – Datos estadísticos (1981–1990)» (στα Ισπανικά). National Meteorological Service of Argentina. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  10. ↑ «Clima en la Argentina: Guia Climática por Base Base Belgrano II». Caracterización: Estadísticas de largo plazo (στα Ισπανικά). Servicio Meteorológico Nacional. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2017. 
  11. ↑ «Klimatafel von Belgrano II (Argentinien) / Antarktis» (PDF). Baseline climate means (1961-1990) from stations all over the world (στα Γερμανικά). Deutscher Wetterdienst. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2016. 
  12. ↑ «Station Belgrano» (στα Γαλλικά). Meteo Climat. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2016. 
  13. ↑ «89034: Base Belgrano Ii (Antarctica)». ogimet.com. OGIMET. 7 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βάση_Μπελγράνο_II&oldid=11009385"