Βάσος Γερμενής
| Βάσος Γερμενής | |
|---|---|
| Γέννηση | 1896[1][2] Φισκάρδο Κεφαλονιάς |
| Θάνατος | 1966 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[3] |
| Ιδιότητα | ζωγράφος, γλύπτης και εικαστικός καλλιτέχνης[1] |
| Σημαντικά έργα | Διονύσιος Κόκκινος |
| Βραβεύσεις | Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Γεωργίου Α΄ και Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα |
Ο Βάσος Γερμενής (1896 – 1966)[4] ήταν Έλληνας ζωγράφος και γλύπτης του 20ού αιώνα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γερμενής γεννήθηκε στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς το 1896, αλλά μεγάλωσε στην Κέρκυρα, όπου πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Καλλιτεχνική Σχολή της Κέρκυρας. Αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα όπου παράλληλα με τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών φοίτησε και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας με δασκάλους τους Γεώργιο Ροϊλό, Γεώργιο Ιακωβίδη, Σπυρίδωνα Βικάτο και Δημήτριο Γερανιώτη στη ζωγραφική και τον Θωμά Θωμόπουλο στη γλυπτική. Από ένα σημείο και έπειτα εγκατέλειψε τη νομική για να αφοσιωθεί στις καλλιτεχνικές σπουδές.[5][6][7]
Μετά το πέρας των σπουδών του ταξίδεψε στην Ευρώπη και την ελληνική επαρχία. Έμεινε για πέντε χρόνια στην Αιθιοπία, ως επίσημος ζωγράφος του αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ, διακόσμησε το μαυσωλείο του και αγιογράφησε το Ναό της Αγίας Τριάδας στην Αντίς Αμπέμπα. Διοργάνωσε τρεις ατομικές εκθέσεις των έργων του και έλαβε μέρος και σε πολλές ομαδικές.[5][6]
Τα ζωγραφικά έργα του Βάσου Γερμενή είναι κυρίως θαλασσογραφίες, τοπία, πορτραίτα και ηθογραφίες, που διαπνέονται από ακαδημαϊκή αντίληψη με χρωματικότητα του ύστερου ιμπρεσιονισμού.[7]
Ο Γερμενής, παράλληλα με το ζωγραφικό έργο του, ασχολήθηκε με τη γλυπτική. Το 1950 φιλοτέχνησε το «Ηρώο των πεσόντων του Βασιλικού Ναυτικού» στο Σκαραμαγκά. Επίσης, λάξευσε με ρεαλιστικό τρόπο πλήθος προτομών, όπως του Διονυσίου Σολωμού, του Λορέντζου Μαβίλη, του Ανδρέα Λασκαράτου κ. ά. Μαρμάρινη προτομή του Διονυσίου Κόκκινου (1883 – 1967), ακαδημαϊκού, ιστοριογράφου, πεζογράφου και συγγραφέα θεατρικών έργων, έργο του Βάσου Γερμενή, έχει τοποθετηθεί στο κηπάριο της πίσω πλευράς της Εθνικής Βιβλιοθήκης στην Αθήνα.
Ο Γερμενής έλαβε ως τιμητικές διακρίσεις το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος και το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α'. Πέθανε το 1966 στην Αθήνα.[4]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 b7f12544-4a22-e111-9c2b-000c29604b72. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020.
- ↑ DACS register. b7f12544-4a22-e111-9c2b-000c29604b72.
- ↑ b7f12544-4a22-e111-9c2b-000c29604b72. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 «Γερμενής Βάσος (1896 Φισκάρδο Κεφαλλονιάς - 1966 Αθήνα)». National Gallery. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 Στέλιος Λυδάκης: «Οι Έλληνες Γλύπτες – Η νεοελληνική γλυπτική: ιστορία – τυπολογία – λεξικό γλυπτών», τόμ. 5ος, σελ. 301 - 302, Εκδοτικός οίκος «ΜΕΛΙΣΣΑ», Αθήνα, 1981.
- ↑ 6,0 6,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Γερμενής, Βάσος» (κείμενο Μ. Στεφανίδη), τόμ. 16, σελ. 439, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996
- ↑ 7,0 7,1 Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ/Μέτσοβο, Ζωγραφική - Χαρακτική - Γλυπτική, Ίδρυμα Ευάγγελου Αβέρωφ - Τοσίτσα, Αθήνα, 2008, σελ. 118.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στέλιος Λυδάκης: «Οι Έλληνες Γλύπτες – Η νεοελληνική γλυπτική: ιστορία – τυπολογία – λεξικό γλυπτών», τόμ. 5ος, σελ. 301 - 302, Εκδοτικός οίκος «ΜΕΛΙΣΣΑ», Αθήνα, 1981.
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Γερμενής, Βάσος» (κείμενο Μ. Στεφανίδη), τόμ. 16, σελ. 439, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.