Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βίκτορ Τσόι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βίκτορ Τσόι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Виктор Робертович Цой (Ρωσικά)
Γέννηση21  Ιουνίου 1962[1][2]
Αγία Πετρούπολη[3][4][5]
Θάνατος15  Αυγούστου 1990[1][2]
Επαρχία Τούκουμς[3][6][7]
Αιτία θανάτουτροχαίο ατύχημα[5]
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα[5]
Τόπος ταφήςνεκροταφειο του Μπογκοσλόβ[8]
ΕθνικότηταKoryo-saram[9]
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
ΣπουδέςSt. Petersburg art school by Rerikh N.K.
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
ηθοποιός
τραγουδιστής
κιθαρίστας
συνθέτης
τραγουδοποιός
ηθοποιός ταινιών
ζωγράφος
τραγουδιστής-τραγουδοποιός[10]
στιχουργός
θερμαστής
ροκ μουσικός[11]
Αξιοσημείωτο έργοThe Star Called Sun
Περίοδος ακμής1978 - 1990
Οικογένεια
ΣύζυγοςMarianna Tsoi
ΣύντροφοςNatalya Razlogova
ΤέκναAleksandr Tsoi
ΓονείςRobert Tsoi και Valentina Vasilevna Tsoi
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βίκτορ Ρομπέρτοβιτς Τσόι (ρωσικά: Ви́ктор Ро́бертович Цой‎‎, 21 Ιουνίου 1962 - 15 Αυγούστου 1990) ήταν Σοβιετικός και Ρώσος τραγουδιστής και τραγουδοποιός, συνιδρυτής των Κίνο, ενός εκ των δημοφιλέστερων και επιδραστικότερων συγκροτημάτων στην ιστορία της μουσικής στη Ρωσία.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη), Ο Τσόι άρχισε να γράφει τραγούδια στην εφηβική ηλικία. Ο Τσόι, κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ήταν παρών σε μια πληθώρα μουσικών και καλλιτεχνικών έργων, συμπεριλαμβανομένης της έκδοσης δέκα άλμπουμ. Μετά την εμφάνιση των Κίνο στη σοβιετική ταινία του 1987 Άσσα, η δημοτικότητα του συγκροτήματος αυξήθηκε, σε βαθμό που προέκυψε μια εποχή που ονομάστηκε "Κινομανία". Αυτή η δημοτικότητα οδήγησε σε μια εμφάνιση του Τσόι στην καζακική ταινία Η Βελόνα, το 1988. Το 1990, μετά τη μεγάλη συναυλία του στο Στάδιο Λουζνίκι, ο Τσόι μετεγκαταστάθηκε στη Λετονία με τον Γιούρι Κασπαριάν για να εργαστούν στο επόμενο άλμπουμ του συγκροτήματος. Δύο μήνες μετά τη συναυλία, ο Τσόι σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα.[12][13]

Είναι ένας από τους πρωτοπόρους της ρωσικής ροκ και του πιστώνεται η διάδοση του είδους σε όλη τη Σοβιετική Ένωση. Ο Τσόι διατηρεί ένα αφοσιωμένο κοινό σε πολλές πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπως η Ρωσία, η Ουκρανία, το Καζακστάν και η Λιθουανία, όπου είναι ένα από τα πιο επιδραστικά και δημοφιλή πρόσωπα στην ιστορία της ρωσικής μουσικής.

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βίκτορ Ρομπέρτοβιτς Τσόι γεννήθηκε στο Λένινγκραντ στις 21 Ιουνίου 1962. Ήταν το μοναδικό παιδί των Βαλεντίνα Βασίλιεφνα Τσόι (το γένος Γκούσεβα, 1939-2009), δασκάλας, και του Ρόμπερτ Μαξίμοβιτς Τσόι (γεν. 1938), σοβιετοκορεάτη μηχανικό.[14] Ο πατέρας του Βίκτορ γεννήθηκε στη Καζακική ΣΣΔ σε οικογένεια γονέων κορεατικής εθνότητας, που ζούσε στην εξορία μετά τον εκτοπισμό των Κορεατών το 1937 επί Στάλιν.[15] Οι πρόγονοι του Τσόι κατάγονται από το Σόνγκτσιν στο Χάμγκιονγκ της Κορέας (σημερινό Κίμτσεκ στη Βόρεια Κορέα), όπου το 1893 γεννήθηκε ο προπάππους του Τσόι Τσόι Γιονγκ-ναμ.[16]

Ο Τσόι μεγάλωσε στην περιοχή του πάρκου νίκης Μοσκόφσκι. Γεννήθηκε σε μαιευτήριο στην οδό Κουζνετσόφσκαγια (που βρίσκεται μέσα στο πάρκο). Η οικογένεια ζούσε στο αξιοσημείωτο "σπίτι του στρατηγού" στη γωνία της λεωφόρου Μοσκόφσκι και της οδού Μπασέιναγια (το κτίριο είναι αρχιτεκτονικό μνημείο σήμερα).[17] Για κάποιο χρονικό διάστημα ο Τσόι φοίτησε σε ένα κοντινό σχολείο στην οδό Φρούνζε, όπου εργάστηκε η μητέρα του.[18]

Από το 1974 μέχρι το 1977, ο Τσόι φοίτησε σε ένα δευτεροβάθμιο καλλιτεχνικό σχολείο, όπου ήταν μέλος του συγκροτήματος Παλατά # 6 (ρωσικά: Палата № 6‎‎, Αίθουσα αρ. 6).[19] Από το 1977, φοίτησε στην καλλιτεχνική σχολή Σερόφ, όπου αποβλήθηκε το 1979 λόγω χαμηλής βαθμολογίας. Έπειτα φοίτησε στο ΣΓΠΤΟΥ-61, όπου φοίτησε ξυλογλυπτική.[20] Στα νιάτα του ήταν οπαδός του Μιχαήλ Μπογιάρσκι και του Βλαντιμίρ Βοσότσκι, και αργότερα του Μπρους Λι, ο οποίος ήταν πρότυπο για τον τσόι.[21] Ήταν λάτρης των πολεμικών τεχνών και συχνά ερχόταν σε αντιπαράθεση "στα κινέζικα" με τον Γιούρι Κασπαριάν.

Σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσόι άρχισε να γράφει τραγούδια σε ηλικία 17 ετών. Στις δεκαετίες του 1970 και 1980 η ροκ ήταν ένα υπόγειο κίνημα που περιοριζόταν κατά κύριο λόγο στο Λένινγκραντ. Οι αστέρες της ποπ στη Μόσχα, οι οποίοι υποστηρίζονταν από το κεντρικό κράτος, ήταν πρώτοι στα τσαρτ και λάμβαναν τη μεγαλύτερη έκθεση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ωστόσο, η μουσική ροκ δεν ήταν δημοφιλής στην κυβέρνηση, και τα συγκροτήματα ροκ λάμβαναν ελάχιστη ή καθόλου χρηματοδότηση και η έκθεση τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν λίγη. Η Λέσχη Ροκ του Λένινγκραντ ήταν ένας από τους λίγους δημόσιους χώρους στους οποίους επιτρεπόταν να δίνουν συναυλίες τα συγκροτήματα μουσικής ροκ.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Τσόι ήταν στενός φίλος του Αλεξέι Ρίμπιν. Ο Ρύμπιν ήταν μέλος του συγκροτήματος Πιλιγκρίμι (ρωσικά: Пилигримы‎, κ. γρ. Προσκυνητές‎) και ο Τσόι, ο οποίος έπαιζε μπάσο στο συγκρότημα Παλατά # 6 (ρωσικά: Палата № 6‎, κ. γρ. Chamber # 6‎ Avtomaticheskie udovletvoriteli. Μέχρι τότε ο Τσόι είχε αρχίσει να εκτελεί τα τραγούδια που έγραφε στα πάρτι.

Ο Τσόι και ο Ρύμπιν, μέλη των Avtomaticheskie udovletvoriteli, πήγαιναν στη Μόσχα και τραγουδούσαν πανκ-ροκ μέταλ στις υπόγειες συναυλίες που διοργάνωνε ο Αρτέμι Τρόιτσκι. Κατά τη διάρκεια μιας παρόμοιας συναυλίας στο Λένινγκραντ για την επέτειο του Αντρέι Τροπίλο, οι Τσόι και Ρύμπιν γνώρισαν τον Μπορίς Γκρεμπένστσικοφ. Έπειτα από μια σόλο συναυλία από τον Γκρεμπένστσικοφ, γνωρίστηκαν και ο Τσόι του έπαιξε δύο τραγούδια.[22] Ο Γκρεμπένστσικοφ, ο οποίος ήταν ήδη σχετικά καθιερωμένος μουσικός στην υπόγεια σκηνή του Λένινγκραντ, εντυπωσιάστηκε πολύ από το ταλέντο του Τσόι και τον βοήθησε να ξεκινήσει τη δική του μπάντα.

Ξεκινήματα των Κίνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Σύλλογο Ροκ του Λένινγκραντ, ο Τσόι έπαιζε ως σόλο καλλιτέχνης υποστηριζόμενος από μέλη της μπάντας Aquarium. Οι στίχοι και η μουσική του Τσόι εντυπωσίασαν το πλήθος. Το καλοκαίρι του 1981, οι Τσόι, Ρύμπιν και Όλεγκ Βαλίνσκι σχημάτισαν το συγκρότημα Γκαρίν ι χιπερμπολόιντι (ρωσικά: Гарин и Гиперболоиды‎, κ. γρ. Ο Γκαρίν και τα υπερβολοειδή‎). Το όνομα ήταν ένα αφιέρωμα στο κλασικό ρωσικό μυθιστόρημα Το υπερβολοειδές του Μηχανικού Γκαρίν από τον Αλεξέι Τολστόι. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους, το συγκρότημα έγινε δεκτό ως μέλος του Συλλόγου Ροκ του Λένινγκραντ. Λίγο αργότερα ο Βαλίνσκι ξεκίνησε τη θητεία του στον στρατό, αφήνοντας μόνο τον Τσόι και τον Ρύμπιν, οι οποίοι μετονόμασαν το συγκρότημα σε Κίνο. Το Κίνο άρχισε να ηχογραφεί το πρώτο του άλμπουμ την άνοιξη του 1982.

Πρώτα άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Κίνο άρχισαν να ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ του, 45, την άνοιξη του 1982 στο στούντιο του Τροπίλο. Μέλη του συγκροτήματος Aquarium επίσης συμμετείχαν στην ηχογράφηση, με τον Γκρεμπένστσικοφ να σκηνοθετεί το άλμπουμ. Μέχρι το καλοκαίρι, το άλμπουμ είχε ολοκληρωθεί. Η διάρκειά του ήταν 45 λεπτά, απ'όπου προήλθε και η ονομασία του. Το άλμπουμ είχε κάποια κυκλοφορία και οι Κίνο έπαιξαν σε πολλά διαμερίσματα στη Μόσχα και το Λένινγκραντ.

Στις 19 Φεβρουαρίου 1983 έγινε κοινή συναυλία των Κίνο και Aquarium. Μετά τη συναυλία, ο Γιούρι Κασπαριάν προσκλήθηκε να συμμετάσχει στο συγκρότημα ως κιθαρίστας. Την άνοιξη, ο Ρύμπιν αποχώρησε από το Κίνο λόγω διαφωνιών με τον Τσόι. Οι Τσόι και Κασπαριάν πέρασαν το καλοκαίρι κάνοντας κοινές πρόβες. Σαν αποτέλεσμα, οι Κίνο ηχογράφησαν το άλμπουμ 46, το οποίο αρχικά θεωρήθηκε ως δοκιμαστικό για το Νατσάλνικ Καμτσάτσκι (ρωσικά: Начальник Камчатки‎, κ. γρ. Ηγέτης της Καμτσάτκας‎). Το 46 κυκλοφόρησε σε ευρεία κλίμακα και θεωρήθηκε πλήρες άλμπουμ. Το φθινόπωρο του 1983, ο Τσόι πήγε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο στην Πριάζκα, όπου πέρασε ενάμιση μήνα. Ως αποτέλεσμα, ο Τσόι δεν στρατολογήθηκε στο στρατό.[23] Αφού πήρε εξιτήριο από το ψυχιατρικό νοσοκομείο, έγραψε το τραγούδι "Τρανκβιλιζατόρ" (ρωσικά: Транквилизатор‎, κ. γρ. Ηρεμιστικό‎).[24]

Το καλοκαίρι του 1986 ο Τσόι τραγούδησε για πρώτη φορά το τραγούδι Peremen! My zhdyom peremen (Αλλαγές! / Περιμένουμε αλλαγές!), το οποίο γρήγορα έγινε σημαντικό πολιτικό τραγούδι, ενσωματώνοντας το πνεύμα της Περεστρόικας. Παραμένει ένα ισχυρό πολιτικό τραγούδι το οποίο παίζεται στις λευκορωσικές διαδηλώσεις του 2020-2021.

Άνοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1987 ήταν μια σημαντική χρονιά για τους Κίνο. Τότε κυκλοφόρησαν το 6ο άλμπουμ τους με τίτλο Gruppa Krovi (ρωσικά: Группа крови‎, κ. γρ. Τύπος αίματος‎) προκαλώντας τη λεγόμενη "Κινομανία". Το ανοιχτό πολιτικό κλίμα υπό την γκλάσνοστ επέτρεψε στον Τσόι να δημιουργήσει το άλμπουμ και επίσης του επέτρεψε να ηχογραφήσει ένα είδος μουσικής που δεν είχε μπορέσει κανένας πριν. Τα περισσότερα τραγούδια απευθύνονταν στη Σοβιετική νεολαία, προτρέποντας τους να αναλάβουν τον έλεγχο και να κάνουν αλλαγές στο έθνος. Μερικά από τα τραγούδια αναφέρονταν στα κοινωνικά προβλήματα της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Τσόι έγινε λόγω των τραγουδιών ήρωας στη σοβιετική νεολαία και η δημοτικότητα των Κίνο ήταν πολύ υψηλή. Λόγω της γλωσσολογικής πολυμορφίας στη Σοβιετική Ένωση, οι υποστηρικτές του μετέφρασαν τα τραγούδια σε άλλες γλώσσες της ΕΣΣΔ.

Τα επόμενα χρόνια, ο Τσόι εμφανίστηκε σε αρκετές επιτυχημένες ταινίες και ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να προωθήσει τις ταινίες του σε κινηματογραφικά φεστιβάλ. Κυκλοφόρησε αρκετά άλμπουμ ακόμη, με κυρίως πολιτικά θέματα, αυξάνοντας τη δημοτικότητα του συγκροτήματος. Παρόλο που ο Τσόι είχε γίνει τεράστιος αστέρας, ζούσε ακόμα μια σχετικά συνηθισμένη ζωή. Διατήρησε την παλιά του δουλειά στο λεβητοστάσιο ενός κτιρίου διαμερισμάτων, που ονομάζεται Καμτσάτκα, το οποίο είναι σήμερα ένα μουσείο/λέσχη αφιερωμένο στον τραγουδιστή. Το γεγονός ότι εργαζόταν σε λεβητοστάσιο εξέπληξε πολλούς ανθρώπους. Ο Τσόι δήλωσε ότι απολάμβανε την εργασία του και χρειαζόταν επίσης τα χρήματα για να στηρίξει το συγκρότημα, καθώς δεν λάμβαναν κυβερνητική υποστήριξη και τα άλμπουμ τους αντιγράφονταν και διαδίδονταν στο έθνος μέσω του μαγκνιτιζντάτ χωρίς χρέωση. Αυτό έκανε τον Τσόι ακόμη πιο δημοφιλής μεταξύ των Σοβιετικών, επειδή έδειξε ότι είχε επαφή με την κοινωνία και ο κόσμος είχε ένα μουσικό με τον οποίο μπορούσε να συσχετιστεί. Έκανε περιοδεία το 1988-1989 στην Ιταλία, τη Γαλλία και τη Δανία. Το 1990 έδωσε συναυλία στο Στάδιο Λουζνίκι. Συνολικά 62.000 οπαδοί του συγκροτήματος γέμισαν τις εξέδρες στη συναυλία του πιο επιτυχημένου συγκροτήματος ροκ στην ΕΣΣΔ. Ήταν επίσης μία από τις τέσσερις φορές που άναψε η ολυμπιακή φλόγα στο Λουζνίκι.

Εμφανίσεις σε ταινίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1987, το συγκρότημα Κίνο, μαζί με άλλα συγκροτήματα ροκ, εμφανίστηκαν στην ταινία Άσσα (ρωσικά: Асса‎‎), μια ταινία του Σεργκέι Σολοβιόφ. Ωστόσο, η ταινία στο σύνολό της δεν έχει καμία σχέση με τη ροκ, και οι Κίνο εμφανίζονται στο τέλος.

Το 1988, ο Βίκτορ Τσόι πρωταγωνίστησε στην ταινία "Η Βελόνα" (ρωσικά: Игла‎‎), σε σκηνοθεσία Ρασίντ Νουγκμάνοφ και σενάριο Αλεξάντρ Μπαράνοφ και Μπαχίτ Κιλιμπάγιεφ. Η πλοκή επικεντρώνεται γύρω από τον Μόρο, ο οποίος επιστρέφει στο Αλμάτι του Καζακστάν, για να εισπράξει τα χρήματα που του οφείλουν. Ενώ περιμένει έπειτα από μια απροσδόκητη καθυστέρηση, επισκέπτεται την πρώην ερωμένη του Ντίνα και ανακαλύπτει ότι έχει εθιστεί στη μορφίνη. Αποφασίζει να τη βοηθήσει να σταματήσει τη μορφίνη και να πολεμήσει την τοπική μαφία των ναρκωτικών που είναι υπεύθυνη για την κατάστασή της. Αλλά ο Μόρο γίνεται θανάσιμος αντίπαλος του "γιατρού", τον βασιλιά της μαφίας που εκμεταλλεύεται τη Ντίνα.[25] Ο Τσόι προτάθηκε για βραβείο για το ρόλο του στην ταινία.[23]

Το μουσικό στοιχείο της ταινίας περιλάμβανε πρωτότυπη μουσική από τους Κίνο. Αυτό συμβάλλει στη συνολική αίσθηση της ταινίας, μαζί με τα μεταμοντέρνα χαρακτηριστικά και τις σουρρεαλιστικές σκηνές της ταινίας.

Η ταινία κυκλοφόρησε επίσημα τον Φεβρουάριο του 1989 στη Σοβιετική Ένωση.

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι οπαδοί του Τσόι θρηνούν τον θάνατο του στο Λένινγκραντ

Στις 15 Αυγούστου 1990 στη Λετονία, ο Τσόι οδηγούσε στον αυτοκινητόδρομο Σλόκα-Τάλσι, κοντά στο Τουκούμς και τη Ρίγα. Στις 12:28 μ.μ., ο Τσόι πέθανε σε τροχαίο. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Τσόι είχε αποκοιμήθηκε κατά την οδήγηση, πιθανώς λόγω κόπωσης.[26][27] Δεν είχε καταναλώσει αλκοόλ για τουλάχιστον 48 ώρες πριν από το θάνατό του.[28] Ο Τσόι είχε αποκοιμηθεί οδηγώντας σε ταχύτητα τουλάχιστον 130 χιλιομέτρων. Αυτό οδήγησε το σκούρο μπλε Μόσκβιτς-2141[29] στο οποίο επέβαινε να συγκρουστεί με ένα λεωφορείο Ikarus 250 στην άλλη λωρίδα.[30] Ο Τσόι σκοτώθηκε ακαριαία. Ο οδηγός του λεωφορείου δεν τραυματίστηκε. Το αυτοκίνητο του Τσόι καταστράφηκε ολοσχερώς σε σημείο που ένα από τα λάστιχα του οχήματος δεν βρέθηκε ποτέ.

Ο θάνατος του Βίκτορ Τσόι σόκαρε πολλούς ανθρώπους, σε βαθμό που κάποιοι αυτοκτόνησαν.[31] Στις 17 Αυγούστου, η Κομσομόλσκαγια Πράβντα, μία από τις κύριες σοβιετικές εφημερίδες, είχε τα εξής να πει για τον Τσόι και τη σημασία του στη νεολαία του έθνους:

Ο Τσόι σήμαινε περισσότερα πράγματα στα νεαρά άτομα του έθνους μας από οποιονδήποτε πολιτικό, διασημότητα ή συγγραφέα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Τσόι δεν έλεγε ποτέ ψέματα και ποτέ δεν ξεπουλούσε. Ήταν και παραμένει ο εαυτός του. Ήταν απίστευτο να μην τον πιστεύεις... Ο Τσόι ήταν ο μόνος ροκάς που δεν είχε καμία διαφορά ανάμεσα στην εικόνα και την καθημερινή του ζωή, τον τρόπο που τραγουδούσε... Ο Τσόι είναι ο τελευταίος ήρωας της ροκ.

Στις 19 Αυγούστου, θάφτηκε σε κλειστό φέρετρο στο Νεκροταφείο Μπογκοσλόβσκογιε στο Λένινγκραντ. Χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν στην κηδεία. 

Ο Κασπαριάν έφυγε για το Λένινγκραντ πριν από τη σύγκρουση, με μια κασέτα που περιείχε τη μοναδική ηχογράφηση του Τσόι για το επόμενο άλμπουμ του συγκροτήματος. Τα υπόλοιπα μέλη των Κίνο ολοκλήρωσαν και κυκλοφόρησαν το Μαύρο Άλμπουμ (ρωσικά: Чёрный альбом - Τσιόρνι άλμπουμ) τον Δεκέμβριο, το οποίο έγινε το πιο δημοφιλές άλμπουμ του συγκροτήματος.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βίκτορ έζησε με τη σύζυγό του, Μαριάννα Τσόι και τον γιο τους Αλιεξάντρ (γεννημένος το 1985). Οι Τσόι έζησαν μια φτωχική ζωή, με τη Μαριάννα Τσόι να λέει ότι δεν μπορούσαν να αγοράσουν ούτε ένα καλό νυφικό φόρεμα. Εργάστηκε και έζησε στο λεβητοστάσιο της πολυκατοικίας. Το λεβητοστάσιο ήταν γνωστό με το παρατσούκλι "Καμτσάτκα", ενώ τώρα βρίσκεται μια λέσχη ροκ και μουσείο αφιερωμένο στον Τσόι.[32] Προηγουμένως εργάστηκε επίσης στο Κίεβο της Ουκρανίας, ωστόσο, αφού οι αρχές ανακάλυψαν ότι εργαζόταν παράνομα, επεστράφη στη Μόσχα.

Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος του Άσσα, ο Τσόι γνώρισε τη Ναταλία Ραζλόγκοβα, βοηθό του σκηνοθέτη. Ο Τσόι αργότερα ερωτεύτηκε τη Ραζλόγκοβα και χώρισε από τη Μαριάννα. Ωστόσο, δεν πήραν διαζύγιο, για χάρη του γιου τους.[33]

Κληρονομιά και πολιτιστικές επιπτώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ρωσικό γραμματόσημο αφιερωμένο στον Βίκτορ Τσόι, 1999
Το τείχος Τσόι στην επαρχία Αρμπάτ της Μόσχας

Στη Ρωσία κάποιος μπορεί να δει πορτρέτα του Βίκτορ Τσόι σε πολλά μέρη της χώρας. Μεταξύ άλλων υπάρχει ένα γκράφιτι στα τείχη της Αγίας Πετρούπολης, ακόμη και ένα ολόκληρο τείχος αφιερωμένο στον Τσόι στην οδό Αρμπάτ στη Μόσχα, όπου ακόμη και σήμερα οι οπαδοί του Τσόι συγκεντρώνονται για να τιμήσουν τον ήρωα τους. Άλλα τείχη Τσόι μπορούν επίσης να βρεθούν στο Μινσκ της Λευκορωσίας και σε ορισμένες περιοχές του Καζακστάν. Το 2000 μερικά από τα κορυφαία ρωσικά συγκροτήματα της ροκ ενώθηκαν και τραγούδησαν τα καλύτερα τραγούδια των Κίνο ως φόρος τιμής στον Τσόι στην 38η επέτειο της γέννησης του.

Το νοτιοκορεάτικο συγκρότημα ροκ YB συμπεριέλαβε το τραγούδι Γκρούπα κρόβι (ρωσικά: «Группа крови»‎, κ. γρ. Τύπος αίματος‎; κορεάτικα: 혈액형) στο άλμπουμ Korean Rock Remade (κορεάτικα: 한국 ROCK 다시 부르기) το 1999.[34] Στις 21 Ιουνίου 2012, Google τίμησε τα 50ά γενέθλια του Τσόι με ένα Google Doodle που θυμίζει το τείχος Τσόι.[35][36]

Ο Βίκτορ Αν, ένας Ρώσος αθλητής του πατινάζ ταχύτητας μικρής πίστας γεννημένος στη Νότια Κορέα, επέλεξε το ρωσικό του όνομα "Βίκτορ" προς τιμήν του Τσόι.[37]

Το 2012, που ήταν τα πεντηκοστά γενέθλια του Τσόι, τα εναπομείναντα μέλη των Κίνο ηχογράφησαν το τραγούδι Αταμάν (ρωσικά: «Атаман»‎‎), με τα φωνητικά του που ανακτήθηκαν από το αυτοκινητιστικό του δυστύχημα αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ λόγω της κακής ποιότητάς τους. Λίγο αργότερα ο ντράμερ Γκεόργκι Γκουριάνοφ πέθανε, κάνοντας το Αταμάν το τελευταίο τραγούδι που ηχογραφήθηκε από τους Κίνο και τα μέλη τους.

Το 2015, το τραγούδι του Τσόι "Κουκούσκα" (ρωσικά: «Кукушка»‎, κ. γρ. Κούκος‎) εκτελέστηκε από την Πολίνα Γκαγκαρίνα για την ταινία Μάχη για τη Σεβαστούπολη. Στην ταινία του 2018 Leto, τον Τσόι ενσάρκωσε ο Το Γιου.[38]

Το 2018 ανεγέρθηκε ένα μνημείο στη μνήμη του Τσόι στο Αλμάτι του Καζακστάν.[39]

Στο βιντεοπαιχνίδι Metro Exodus του 2019, παίζουν τραγούδια των Κίνο όπως τα "Θέλουμε αλλαγές", "Ένα τραγούδι χωρίς λέξεις" και πολλά άλλα, στο ραδιόφωνο κατά τη διάρκεια αποσπασμάτων που λαμβάνουν χώρα σε ένα τρένο που ταξιδεύει στη Ρωσία καθώς το πλήρωμα του ψάχνει ένα φιλόξενο μέρος για να ζήσει μετά από πυρηνικό πόλεμο. Το τραγούδι "Κλείσε την πόρτα πίσω μου" παίζεται στην αρχή του επιπέδου "Τάιγκα" καθώς ο παίκτης και το πλήρωμα κοιτούν μια κοιλάδα.

Η Τζοάνα Στίνγκρεϊ τον τίμησε στο τραγούδι "Tsoi Song".[40]

Στις 15 Αυγούστου 2020 συμπληρώθηκε η 30ή επέτειος του θανάτου του Τσόι. Στη μνήμη του Τσόι, η Γέφυρα Του Παλατιού στην Αγία Πετρούπολη σηκώθηκε στα τραγούδια του. Οι οπαδοί σε όλη τη χώρα τίμησαν το θάνατό του, ειδικά στην Αγία Πετρούπολη όπου διοργανώθηκαν διάφορες εκδηλώσεις και συναυλίες. Εκδηλώσεις έλαβαν χώρα και στο Τείχος Τσόι στη Μόσχα. Την προηγούμενη μέρα ανεγέρθηκε ένα μνημείο ύψους 6 μέτρων στη Αγία Πετρούπολη στη μνήμη του.[41][42]

Στο βιντεοπαιχνίδι Cyberpunk 2077, σε πολλές τοποθεσίες ο παίκτης μπορεί να δει γκράφιτι που γράφουν "цой жив " (Ο Τσόι είναι ζωντανός).[43]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Μαξίμ Μαξίμοβιτς Τσόι (Κορεατικό όνομα: Τσόι Σουνγκ Τζουν, Χανγκούλ: 최승준) — ο παππούς του Τσόι από την πλευρά του πατέρα του. Ήταν Κορεάτης από το Καζακστάν.[44]
  • Ρόμπερτ Μαξίμοβιτς Τσόι (γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1938, Κορεατικό όνομα: Τσόι Ντονγκ Γιολ, χάνγκουλ: 최동열) — ο πατέρας του Τσόι. Εργάστηκε ως μηχανικός.
  • Βαλεντίνα Βασιλιέβνα Τσόι (το γένος Γκούσεβα) (8 Ιανουαρίου 1937-28 Νοεμβρίου 2009) - η μητέρα του Τσόι. Ήταν καθηγήτρια φυσικής αγωγής.
  • Μαριάννα Ιγκόρεβνα Τσόι (γεννήθηκε με το επώνυμο Κοβάλιοβα) (5 Μαρτίου 1959 – 27 Ιουνίου 2005) — η σύζυγος του Τσόι. Γνώρισε τον Τσόι το 1982, παντρεύτηκαν το 1984 και χώρισαν το 1987, όταν ο Τσόι γνώρισε τη νέα ερωμένη του Ναταλία Ραζλόγκοβα.[33] Η Μαριάννα έγινε ιδιοκτήτης των δικαιωμάτων στα τραγούδια του Τσόι μετά το θάνατό του. Πέθανε από καρκίνο το 2005.[45][46]
  • Αλέξανδρος Βικτόροβιτς Τσόι (γνωστός και με το ψευδώνυμο Μολτσάνοφ) (γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου[47] 1985) - γιος του Τσόι. Εργάζεται ως γραφίστας και μουσικός. Τον Ιούνιο του 2012, στην πρώτη του συνέντευξη, είπε ότι κατέχει ένα κλαμπ στην Αγία Πετρούπολη, γράφει και εκτελεί μουσική και εργάζεται ως γραφίστας, δημιουργώντας εξώφυλλα άλμπουμ για άλλους μουσικούς.[48] Ήταν κιθαρίστας στο συγκρότημα Para bellvm.
  • Ναταλία Εμίλιεβνα Ραζλόγκοβα (γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1956) - ερωμένη του Τσόι. κριτικός κινηματογράφου, μεταφραστής και αδελφή του διάσημου κριτικού κινηματογράφου Κιρίλ Ραζλόγκοφ. Μετά το θάνατο του Τσόι, παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Γιεβγκένι Ντοντόλεφ και έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου η ίδια και ο Ντοντόλεφ απέκτησαν δύο παιδιά.

Αναφερόμενες πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Zhitinsky, A. N. (2012). Tsoi Forever. St. Petersburg: Amphora. ISBN 978-5-699-37227-0. 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 29  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 15575392. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 119297396.
  4. ↑ nr95031808.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 (Αγγλικά) Discogs. 483651.
  6. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0875129.
  7. ↑ (Αγγλικά) MusicBrainz. Ίδρυμα MetaBrainz. 7da030e4-3b08-4e29-b497-344d809589fd.
  8. ↑ 8,0 8,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 15575392.
  9. ↑ «Expert». (Ρωσικά) Expert.
  10. ↑ www.geocurrents.info/geopolitics/protest-movements/the-deportation-of-soviet-koreans-and-its-reverberation-in-the-lyrics-of-korean-songwriters.
  11. ↑ Αρτέμι Τρόιτσκι: «Tusovka» (Αγγλικά) Omnibus Press. 1990. σελ. 156. ISBN-10 0-7119-1469-9.
  12. ↑ «Cabaret Band Silver Wedding /Bellorussia/». Cabaret Band Silver Wedding /Bellorussia/ - Riga This Week. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  13. ↑ «Retour en URSS : gloire du Soviet Rock et de Viktor Tsoï». Dispatchbox.net. 14 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  14. ↑ OKS LU (1 Δεκεμβρίου 2012). «Родители Виктора Цоя в пер. ЛЮБОВЬ СКВОЗЬ ГОДЫ 2008 г». YouTube. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  15. ↑ «Группа крови — дальневосточная». dv.land. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2021. 
  16. ↑ Zhitinsky, p. 41
  17. ↑ «Дом со шпилем или "Генеральский дом"». Petersburglike.ru. 23 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  18. ↑ «Здесь жил Цой». Rosbalt.ru. 21 Ιουνίου 2012. 
  19. ↑ Zhitinsky, p. 50
  20. ↑ Zhitinsky, p. 64
  21. ↑ «Виктор Цой (Victor Tsoy). Биография. Фотографии». Lichnosti.net. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  22. ↑ Viktor Tsoi's biography at the website lichnosti.net
  23. ↑ 23,0 23,1 «Виктор Цой в 25 фактах о нем – Rock Cult». Rock Cult (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2016. 
  24. ↑ Tsoi, Marianna (1991). «Точка отсчета». Виктор Цой. Стихи. Документы. Воспоминания. Звезды рок-н-ролла. St. Petersburg: Novyi Heicon. ISBN 5-85-395-018-5. 
  25. ↑ Written by Forrest Ciesol for IMDB
  26. ↑ Схема аварии на сайте РИА Новости. RIA Novosti. 15 August 2007: "В 12 час. 28 мин на 35 км трассы из-за поворота со скоростью 60–70 километров в час выехал автобус Икарус, который Цой не заметил."
  27. ↑ Гибель Цоя: как произошла авария на трассе Слока-Талси. ИНФОграфика – РИА Новости [Tsoi's Death: How Did the Accident on Sloka-Talsi Road Happen]. Rian.ru (στα Ρωσικά). 15 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2013. 
  28. ↑ Soldatenkov, N. КИНО без Цоя?. kinoman.net
  29. ↑ Комментарий отца Виктора — Роберта Максимовича, в передаче «Битва экстрасенсов».
  30. ↑ Belyaev, Andrei (23 August 1995) "В этот момент из-за поворота выскочил "Икарус-250"". Sovetskaya Molodezh, Latvia
  31. ↑ «Гибель Цоя: как произошла авария на трассе Слока-Талси. ИНФОграфика». Ria.ru. 15 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  32. ↑ Fedorova, Anastasiia (15 Αυγούστου 2017). «Remembering Viktor Tsoi: why the rebellious rock poet is still a hero for our time». The Calvert Journal. 
  33. ↑ 33,0 33,1 «Биография Виктора Цоя». РИА Новости. 15 Αυγούστου 2015. 
  34. ↑ «윤도현 밴드 - 한국 rock 다시 부르기 (1999)». Init_Music (στα Αγγλικά). 13 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2021. 
  35. ↑ «Soviet Rock Idol Tsoi Celebrated in Google Doodle». Rian.ru. 21 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2013. 
  36. ↑ «Viktor Tsoi's 50th Birthday». Google.com. 21 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2015. 
  37. ↑ Zeigler, Mark (10 February 2014). «Viktor Ahn: For Russia, with love». Utsandiego.com. http://www.utsandiego.com/news/2014/feb/10/olympics-speed-skating-Viktor-Ahn/. 
  38. ↑ Barber, Nicholas (10 Μαΐου 2018). «Leto premieres despite its director's house arrest». Bbc.com. 
  39. ↑ «В Алматы появился памятник Виктору Цою». kapital.kz. 22 Ιουνίου 2018. 
  40. ↑ Joanna Stingray - Tsoi Song, https://www.youtube.com/watch?v=OOB-QHtqCNo, ανακτήθηκε στις 2 November 2019 
  41. ↑ «Памятник Виктору Цою установили в Петербурге». peterburg2.ru. 14 Αυγούστου 2020. 
  42. ↑ «Последний герой: как чтят память Виктора Цоя». gazeta.ru. 15 Αυγούστου 2020. 
  43. ↑ 5 Soviet and Russian culture allusions in Cyberpunk 2077, https://www.rbth.com/science-and-tech/333171-5-soviet-and-russian-culture-allusions-in-cyberpunk-2077, ανακτήθηκε στις 8 April 2021 
  44. ↑ «Фамилия Цой». Vitya-tsoy.narod.ru. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  45. ↑ «Умерла Марьяна Цой». Kp.ru. 28 Ιουνίου 2005. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  46. ↑ «She died a widow of Viktor Tsoi. What will happen to the monument of rock legends?». BestTopNews.Com. 28 Ιουνίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2021. 
  47. ↑ «Александр Цой (I) (Александр Цой) - Биография и интересные факты - КиноКопилка». Kinokopilka.pro. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  48. ↑ «"Интервью":Сын Виктора Цоя дал первое телевизионное интервью». m24.ru. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2020. 

 

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βίκτορ_Τσόι&oldid=10832882"