Βίλλα Σπάρτα

Βίλλα Σπάρτα
	Σημερινή άποψη της έπαυλης.
Είδος	έπαυλη
Γεωγραφικές συντεταγμένες	43°48′6″N 11°17′21″E
Διοικητική υπαγωγή	Φιέζολε
Χώρα	Ιταλία
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 43°48′6.48″N 11°17′21.12″E / 43.8018000°N 11.2892000°E / 43.8018000; 11.2892000

Η Βίλλα Σπάρτα (ιταλικά: Villa Sparta), παλαιότερα γνωστή ως Βίλλα Μπομπολίνα (ιταλικά: Villa Bobolina), είναι παλάτι στην κωμόπολη του Φιέζολε (Φλωρεντία), στην Τοσκάνη της Ιταλίας, εντός της συνοικίας Σαν Ντομένικο, στους πρόποδες του λόφου.

Ανεγερθείσα κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, είναι κυρίως γνωστή για τους κήπους της, καθώς και για το γεγονός πως αποτέλεσε την κατοικία αριθμού μελών των βασιλικών οικογενειών της Ελλάδας και της Ρουμανίας κατά την εξορία τους.

Ιστορία

Μεταξύ του 15ου και του 19ου αιώνα

Ανεγερθείσα κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα από την Οικογένεια Φρεσκομπάλντι, η συγκεκριμένη έπαυλη ανήκε, κατά τη δεκαετία του 1920, σε έναν Αμερικανό ονόματι Ουίλκινς. Αποτελείτο, εκείνη την περίοδο, από 3 μικρού μεγέθους κότατζ, καθώς και 20 στρέμματα γης, τα οποία βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση του Μοναστηριού Σαν Ντομένικο^[1].

Κατά τον 20ό αιώνα

Η βασίλισσα Σοφία της Ελλάδας και η Βίλλα Μπομπολίνα

Τον Ιανουάριο του 1923, ο πρώην βασιλέας Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας απεβίωσε όντας εξόριστος στη Βίλλα Ιτζέα του Παλέρμο, όπου και είχε καταφύγει μαζί με τη σύζυγό του, βασίλισσα Σοφία της Πρωσίας, καθώς και αριθμό εκ των παιδιών τους, έπειτα από την παραίτησή του από τον θρόνο, τον Σεπτέμβριο του 1922^[2]^[3].

Ούσα χήρα και εξακολουθώντας να έχει απαγόρευση διαμονής στην Ελλάδα, η βασίλισσα Σοφία αναχώρησε από τη Νότια Ιταλία μαζί με τις κόρες της, Ειρήνη και Αικατερίνη. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε στην Τοσκάνη, στο Φιέζολε, εντός κατοικίας γνωστής, εκείνη την περίοδο, ως Βίλλα Μπομπολίνα. Παρά το γεγονός πως η ίδια ήταν γοητευμένη από τη συγκεκριμένη τοποθεσία, ωστόσο, ουδέποτε προχώρησε στην αγορά της κατοικίας αυτής, επιθυμώντας να δείξει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την πίστη της σε μία επερχόμενη παλινόρθωση της ελληνικής μοναρχίας^[4]^[5]^[6].

Μεταξύ του 1924 και του 1927, η Σοφία και οι δύο κόρες της υποδέχθηκαν εντός της έπαυλης τις πριγκίπισσες Ασπασία και Αλεξάνδρα της Ελλάδας, γεγονός το οποίο χαροποίησε ιδιαιτέρως την πρώην βασίλισσα, η οποία είχε ιδιαίτερη αγάπη προς την εγγονή της^[7]^[8]^[9]. Τέλος, το 1930, η Ελένη της Ελλάδας, έπειτα από το διαζύγιό της με τον βασιλέα Κάρολο Β΄ της Ρουμανίας, εγκαταστάθηκε, με την σειρά της, στην έπαυλη της μητέρας της. Η θερινή περίοδος διακοπών που ακολούθησε αποτέλεσε ευκαιρία για την χηρεύουσα βασίλισσα να δει εκ νέου τον εγγονό της, Μιχαήλ, ο οποίος είχε μεταβεί στην έπαυλη προκειμένου να επισκεφθεί την μητέρα του^[10].

Η βασίλισσα Ελένη της Ρουμανίας και η Βίλλα Σπάρτα

Τον Ιανουάριο του 1932, η βασίλισσα Σοφία απεβίωσε στη Γερμανία^[11]^[12]. Η κόρη της, Ελένη, αποφάσισε, τότε, να προχωρήσει στην αγορά της έπαυλης και να την μετονομάσει σε «Βίλλα Σπάρτα»^[12]^[13]. Επί χρονικού διαστήματος διάρκειας δέκα ετών, η ίδια κατοίκησε εντός των τειχών της μαζί με τις δύο αδερφές της, Ειρήνη και Αικατερίνη, καθώς και μαζί με τον αδερφό της, μετέπειτα Παύλο Α΄ της Ελλάδας, ο οποίος και πραγματοποιούσε μακρόχρονες διαμονές στη συγκεκριμένη τοποθεσία^[14].

Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου, η Ελένη της Ελλάδας προχώρησε στην υλοποίηση σημαντικών εργασιών εντός της έπαυλης. Μεταξύ άλλων, το 1934, ανέθεσε στον ανθοκόμο Σέσιλ Πίνσεντ να προχωρήσει σε εκ νέου σχεδιασμό των κήπων που περιτριγύριζαν την έπαυλη σε έναν περισσότερο παραδοσιακό αρχιτεκτονικό ρυθμό, σύμφωνα με το μοτίβο των κήπων ιταλικού τύπου^[15].

Το 1936, έλαβε χώρα η παλινόρθωση της μοναρχίας στην Ελλάδα, με συνέπεια η πλειοψηφία των μελών της βασιλικής οικογένειας να επιστρέψουν στην Ελλάδα^[16]^[17]. Μόνον η Ελένη επέλεξε να παραμείνει στην Τοσκάνη, αν και, παράλληλα, πραγματοποίησε αριθμό ταξιδιών στο εξωτερικό. Ωστόσο, το 1940, η Ελένη εγκατέλειψε την Βίλλα Σπάρτα έπειτα από την εκ νέου άνοδο στο θρόνο του υιού της, Μιχαήλ Α΄, ως Βασιλέα της Ρουμανίας, ενώ η κυβέρνηση του Ιόν Αντονέσκου απηύθυνε κάλεσμα για την επιστροφή της στο Βουκουρέστι^[18].

Έπειτα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Το 1947, η Ρουμανία, υπό την κατοχή σοβιετικών στρατευμάτων, προχώρησε στην κατάργηση της μοναρχίας, ενώ η βασιλική οικογένεια υποχρεώθηκε σε εξορία. Στη συνέχεια, η Ελένη επέστρεψε στη Βίλλα Σπάρτα, συνοδευόμενη από τον υιό της, πρώην βασιλέα Μιχαήλ Α΄. Το 1948, ο Μιχαήλ παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Άννα των Βουρβόνων-Πάρμας, ενώ το ζεύγος εγκαταστάθηκε εντός της έπαυλης.

Ωστόσο, η πρώην βασιλική οικογένεια εγκατέλειψε το Φιέζολε κατά τη διάρκεια του αμέσως επόμενου έτους, προκειμένου να εγκατασταθεί μόνιμα στη Λωζάνη της Ελβετίας.

Κήποι και κτίρια

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Βίλλα Σπάρτα

Παραπομπές

↑ (Αγγλικά) Hourmouzios, Stelio (1972). No Ordinary Crown: A Biography of King Paul of the Hellenes. Weidenfeld & Nicolson. σελ. 68-69. ISBN 9780297994084.
↑ Van der Kiste 1994, σελ. 141-142
↑ Gelardi 2006, σελ. 305-307
↑ Van der Kiste 1994, σελ. 148-149
↑ Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 92
↑ Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 214
↑ Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 180
↑ Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 402
↑ Gelardi 2006, σελ. 357
↑ Van der Kiste 1994, σελ. 149-150
↑ Gelardi 2006, σελ. 357-358
↑ ^12,0 ^12,1 Van der Kiste 1994, σελ. 151
↑ Van der Kiste 1994, σελ. 149
↑ (Αγγλικά) Gould Lee, Arthur (1956). Helen, Queen Mother of Rumania, Princess of Greece and Denmark: An Authorized Biography. Λονδίνο: Faber and Faber. σελ. 169. OCLC 1485467.
↑ (Αγγλικά) Macadam, Alta (2002). Americans in Florence. Φλωρεντία: Giunti Editore. σελ. 157. ISBN 978-8809031579.
↑ Van der Kiste 1994, σελ. 153-154
↑ Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 104
↑ (Αγγλικά) Bossy, G. H.· Bossy, M.-A. (2003). Recollections of a Romanian diplomat, 1918-1969. 2. Diaries and Memoirs of Raoul V. Bossy. Στάνφορντ: Hoover Institution Press. σελ. 371-373. ISBN 978-0817929510.

Πηγές

(Ιταλικά) Giardini di Toscana. Φλωρεντία: Edifir. 2001. ISBN 978-8879701280. OCLC 49331977.
(Αγγλικά) Gelardi, Julia (2006). Born to Rule: Granddaughters of Victoria, Queens of Europe. Headline Review. ISBN 0-7553-13925.
(Ισπανικά) Mateos Sáinz de Medrano, Ricardo (2004). La familia de la reina Sofía : la dinastía griega, la Casa de Hannover y los reales primos de Europa. Μαδρίτη: La Esfera de los Libros. ISBN 8-4973-41953.
(Αγγλικά) Van der Kiste, John (1994). Kings of the Hellenes: The Greek Kings, 1863-1974. Sutton Publishing. ISBN 0-7509-21471.

[1] (Αγγλικά) Hourmouzios, Stelio (1972). No Ordinary Crown: A Biography of King Paul of the Hellenes. Weidenfeld & Nicolson. σελ. 68-69. ISBN 9780297994084.

[2] Van der Kiste 1994, σελ. 141-142

[3] Gelardi 2006, σελ. 305-307

[4] Van der Kiste 1994, σελ. 148-149

[5] Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 92

[6] Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 214

[7] Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 180

[8] Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 402

[9] Gelardi 2006, σελ. 357

[10] Van der Kiste 1994, σελ. 149-150

[11] Gelardi 2006, σελ. 357-358

[Van_der_Kiste_1994_151-12] 12,0 ^12,1 Van der Kiste 1994, σελ. 151

[13] Van der Kiste 1994, σελ. 149

[14] (Αγγλικά) Gould Lee, Arthur (1956). Helen, Queen Mother of Rumania, Princess of Greece and Denmark: An Authorized Biography. Λονδίνο: Faber and Faber. σελ. 169. OCLC 1485467.

[15] (Αγγλικά) Macadam, Alta (2002). Americans in Florence. Φλωρεντία: Giunti Editore. σελ. 157. ISBN 978-8809031579.

[16] Van der Kiste 1994, σελ. 153-154

[17] Mateos Sáinz de Medrano 2004, σελ. 104

[18] (Αγγλικά) Bossy, G. H.· Bossy, M.-A. (2003). Recollections of a Romanian diplomat, 1918-1969. 2. Diaries and Memoirs of Raoul V. Bossy. Στάνφορντ: Hoover Institution Press. σελ. 371-373. ISBN 978-0817929510.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]