Βίλχελμ Φέρστερ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Βίλχελμ Φέρστερ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Wilhelm Foerster (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 16 Δεκεμβρίου 1832[1][2][3] Ζιελόνα Γκούρα |
| Θάνατος | 18 Ιανουαρίου 1921[1][2] Μπόρνιμ |
| Υπηκοότητα | Γερμανία |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βόννης |
| Τέκνα | Karl Foerster, Ernst Foerster και Friedrich Wilhelm Foerster |
| Βραβεύσεις | βραβείο Λαλάντ (1860) |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | αστρονομία, φυσική και μαθηματικά |
| Ιδιότητα | αστρονόμος, διδάσκων πανεπιστημίου, δημιουργός γραπτών έργων, φυσικός και μαθηματικός |
| Διδακτορικός καθηγητής | Φρίντριχ Βίλχελμ Αργκελάντερ |
| δεδομένα () | |
Ο Βίλχελμ Γιούλιους Φέρστερ (γερμανικά: Wilhelm Julius Foerster, 16 Δεκεμβρίου 1832 – 18 Ιανουαρίου 1921) ήταν Γερμανός αστρονόμος.
Ο Φέρστερ γεννήθηκε στο Γκρύνμπεργκ της Σιλεσίας, τη σημερινή Ζιελόνα Γκόρα της δυτικής Πολωνίας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, και εργάσθηκε ως βοηθός του Γιόχαν Ένκε. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1860 ανακάλυψε τον αστεροειδή 62 Ερατώ από κοινού με τον Ότο (ή Όσκαρ) Λέσερ, καθώς παρατηρούσαν από το Αστεροσκοπείο του Βερολίνου. Αυτή υπήρξε η πρώτη στην ιστορία συν-ανακάλυψη αστεροειδή από δύο ή περισσότερους αστρονόμους που παρατηρούσαν μαζί (ο 50 Βιργινία ανακαλύφθηκε σε διαφορετικές ημερομηνίες, ανεξάρτητα, από δύο διαφορετικές ηπείρους). Τρία χρόνια αργότερα, ο Φέρστερ έγινε καθηγητής της αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και, μετά τον θάνατο του Ένκε το 1865, διορίσθηκε διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Βερολίνου μέχρι το 1903.
Το 1868 τοποθετήθηκε επικεφαλής της επιτροπής που συστάθηκε από τη Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία και συνεχίσθηκε από το 1871 και μετά από τη Γερμανική Αυτοκρατορία, για τον καθορισμό προτύπων μέτρων και σταθμών. Με αυτή του την ιδιότητα, ο Φέρστερ επέβλεψε την αναδιοργάνωση του γερμανικού συστήματος μέτρων και σταθμών πάνω στη βάση του μετρικού συστήματος. Συνακόλουθα, εκλέχθηκε πρόεδρος του Διεθνούς Γραφείου Μέτρων και Σταθμών το 1891.
Το 1892 ο Φέρστερ βοήθησε στην ίδρυση της «Γερμανικής Εταιρείας Ηθικού Πολιτισμού» (Deutsche Gesellschaft für ethische Kultur), στην οποία αργότερα συμμετείχε και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Υπήρξε επίσης μέλος της Γερμανικής Εταιρείας Ειρήνης (Deutsche Friedensgesellschaft) και αντιστάθηκε στην άνοδο του εθνικισμού μετά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Και όταν 93 Γερμανοί διανοούμενοι υπέγραψαν το μανιφέστο Aufruf an die Kulturwelt προς υποστήριξη του πολέμου, ο Φέρστερ ήταν ένας από τους μόλις 4 διανοούμενους που υπέγραψαν το «αντιμανιφέστο» Aufruf an die Europäer (οι άλλοι τρεις ήταν ο Αϊνστάιν, ο φιλόσοφος Otto Buek και συγγραφέας του ο φυσιολόγος Γκέοργκ Φρήντριχ Νικολάι).
Ο Φέρστερ ήταν ο πατέρας του ειρηνιστή Φρήντριχ Βίλχελμ Φέρστερ (Friedrich Wilhelm Foerster, 1869-1966).
Τα κυριότερα από τα συγγράμματά του είναι:
- Populäre Mitteilungen (2 τόμοι, 1879 και 1884)
- Sammlung von Vorträgen und Abhandlungen (2 τόμοι, 1887 και 1890)
- Studien zur Astrometrie (1888)
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο αστεροειδής 6771 Φέρστερ (Foerster), που ανακαλύφθηκε το 1986
- Το «Αστεροσκοπείο Βίλχελμ Φέρστερ» (Wilhelm Foerster Sternwarte) στο Βερολίνο, που ιδρύθηκε το 1947.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. foerster-wilhelm-julius. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16220862h.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το λήμμα για τον Φέρστερ στην αμερικανική New International Encyclopædia, έκδοση του 1906
- Βιβλιογραφία: έργα τού και για τον Wilhelm Foerster στον Κατάλογο της Deutschen Nationalbibliothek
- J. Bauschinger: νεκρολογία στο περιοδικό Astronomische Nachrichten, τόμ. 212 (1921), σ. 489
- N.N.: Wilhelm Foerster. νεκρολογία στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astr. Society, τόμ. 82 (1922), σ. 263