Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βασίλης Αλεξάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βασίλης Αλεξάκης
Ο Βασίλης Αλεξάκης το 2013, με φόντο τον Καθεδρικό Ναό της Ρενς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Βασίλης Αλεξάκης (Ελληνικά)
Γέννηση25  Δεκεμβρίου 1943[1][2][3]
Αθήνα[4][5]
Θάνατος11  Ιανουαρίου 2021[6][7][8]
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[9]
Γαλλία[10]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[11][12][13]
νέα ελληνική γλώσσα[11][12]
ΣπουδέςLille school of journalism - École supérieure de journalisme de Lille
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
δημοσιογράφος
σκηνοθέτης κινηματογράφου[14]
σεναριογράφος[15]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑξιωματικός του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων
Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικα
βραβείο Αλεξάντρ Βιαλάτ (1992)[16]
βραβείο Σαρλ Εσμπραγιά (1992)
βραβείο Αλμπέρ Καμύ (1993)[16]
βραβείο Μεντισίς (1995)[16]
βραβείο Εντουάρ Γκλισάν (2003)
Μεγάλο Βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας (2007)[17][16]
βραβείο της γαλλικής γλώσσας (2012)[16]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βασίλης Αλεξάκης (Αθήνα, 25 Δεκεμβρίου 1943 - Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 2021) ήταν Έλληνας συγγραφέας. Εγκατεστημένος στη Γαλλία από τη δεκαετία του '60, έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στο Παρίσι και έγραψε στα γαλλικά τα πρώτα του έργα (Le Sandwich, Les Girls du City Boum Boum, La Tête du chat). Μετά από τη συγγραφή του Τάλγκο (1982, εκδ. Εξάντας), άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματά του πότε στη γαλλική, πότε στην ελληνική, ανάλογα με το θέμα τους, και να τα μεταφράζει στη συνέχεια στη μία ή στην άλλη από τις δύο του συγγραφικές γλώσσες. Τα θέματα της γλώσσας, της διγλωσσίας [18] και της "αυτομετάφρασης" (auto-traduction) βρίσκονται στο κέντρο του έργου του.

Τα έργα του αντλούν και από τους δύο πολιτισμούς και είναι μεστά μιας λεπτής ειρωνίας. Τρία θέματα δεσπόζουν στα έργα του: η αγάπη για τη γλώσσα, στοιχεία της καθημερινότητας και η παραζάλη του έρωτα.[19] Η τεχνοτροπία του προσφέρει στον ανγνώστη μια οικεία και προσωπική προοπτική των ιστοριών του. Το 2007, του απονεμήθηκε το Grand prix du roman de l'Académie Française για το βιβλίο του Ap. J.-C (στα ελληνικά κυκλοφορεί με τον τίτλο μ.Χ.). Το πρώτο έργο του που γράφτηκε στην μητρική του γλώσσα, είναι το "Τάλγκο". Κυκλοφόρησε το 1982 και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να σημειώνει σπάνια επιτυχία. Το 1984 μάλιστα έγινε και ταινία με τον τίτλο "Ξαφνικός Έρωτας".

Απεβίωσε σε 77 ετών στις 11 Ιανουαρίου 2021 [20]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε ηλικία 17 ετών ο Βασίλης Αλεξάκης έλαβε υποτροφία και έφυγε για τη Λιλ της Γαλλίας για να σπουδάσει δημοσιογραφία. Η υποτροφία του ήταν μικρή και έτσι αναγκάστηκε να δουλέψει σε ένα εστιατόριο. Μετά από τρίχρονες σπουδές επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, αλλά γύρισε να εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1968 μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα.

Εργάστηκε στη Monde des livres για δεκαπέντε χρόνια. Όντας σχεδιαστής σκίτσων, ο Αλεξάκης υπήρξε δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Monde ενώ έγραψε και ραδιοφωνικά κομμάτια[21].

Το 2007 η Γαλλική Ακαδημία του απένειμε το Μεγάλο Βραβείο μυθιστορήματος.

Το 2014 συνυπέγραψε το κείμενο ''Είναι η ώρα της Ευρωπαϊκής αριστεράς", στηρίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα.[22]

Το 2017 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το τμήμα Γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα Γαλλικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1974: Le sandwich. Paris: Julliard.
  • 1975: Les girls de City-Boum-Boum. Paris: Julliard.
  • 1978: La tête du chat. Paris: Le Seuil.
  • 1978: Mon amour! Città Armoniosa.
  • 1985: Contrôle d’identité. Paris: Le Seuil.
  • 1987: Le fils de King Kong. Geneva: Les Yeux ouverts.
  • 1989: Paris-Athènes. Paris: Le Seuil.
  • 1992: Avant. Paris: Le Seuil. (Prix Albert Camus, Prix Charles-Exbrayat, Prix Alexandre-Vialat)
  • 1997: Papa. Paris: Fayard. (Erzählung, Prix de la Nouvelle de l’Académie française)
  • 1997: L’invention du baiser. Geneva: Nomades.
  • 1999: Le colin d’Alaska
  • 2002: Les mots étrangers. Paris: Stock.
  • 2005: Je t’oublierai tous les jours. Paris: Stock.
  • 2007: Ap. J.-C. Paris: Stock.
  • 2010: Le premier mot, Stock.
  • 2012: L'enfant grec, Stock.
  • 2015: La clarinette, Le Seuil

Στα Ελληνικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1980: Tάλγκο, εκδόσεις Εξάντας
  • 1995: Η μητρική γλώσσα, εκδόσεις Εξάντας
  • 1999: Η καρδιά της Μαργαρίτας, εκδόσεις Εξάντας

Ταξιδιωτικός οδηγός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Les Grecs d’aujourd’hui, Paris, Balland, 1979, 159 p. "Pour voyager au présent ; 1" (ISBN 2-7158-0200-5)

Κινηματογράφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Je suis fatigué, 1982 un court métrage de Vassilis Alexakis [23]
  • Nestor Carmides passe à l’attaque, 1984
  • La table, 1989
  • Les Athéniens, 1991

Χιουμοριστικά σκίτσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Mon amour !, 1978.
  • L’Aveugle et le Philosophe, Éd. Quiquandquoi (Suisse), 2006

Έργα που έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Η πρώτη λέξη, Εξάντας
  • Μη με λες Φωφώ, εκδόσεις Εξάντας
  • Τα κορίτσια του Σίτυ Μπουμ-Μπουμ, εκδόσεις Μίνωας
  • Μήπως πρέπει να κλείσουμε τα σιντριβάνια όταν βρέχει;, εκδόσεις Μίνωας
  • Τάλγκο, εκδόσεις Εξάντας
  • Παρίσι - Αθήνα, εκδόσεις Εξάντας
  • Πριν, εκδόσεις Εξάντας και το 2017 εκδόσεις Μαιταίχμιο
  • Η μητρική γλώσσα, εκδόσεις Εξάντας
  • Ο μπαμπάς, εκδόσεις Εξάντας
  • Η σκιά του Λεωνίδα, εκδόσεις Εξάντας
  • Γδύσου, εκδόσεις Εξάντας
  • Η καρδιά της Μαργαρίτας, εκδόσεις Εξάντας
  • Η τελευταία νύχτα του αιώνα, εκδόσεις Εξάντας
  • Το μυστικό του κίτρινου τάπητα, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
  • Έλεγχος ταυτότητας, εκδόσεις Εξάντας
  • Οι ξένες λέξεις, εκδόσεις Εξάντας
  • Εγώ δεν, εκδόσεις Εξάντας
  • Greek around the world, εκδόσεις Άποψη
  • Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα, εκδόσεις Εξάντας
  • Το κεφάλι της γάτας, εκδόσεις Μίνωας
  • μ.Χ., εκδόσεις Εξάντας
  • Το Κλαρινέτο, 2016 εκδόσεις Μεταίχμιο.
  • Γιατί Κλαις; εκδόσεις Μεταίχμιο

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Thierry Guichard, Vassilis Alexakis, Athènes sur Seine, dans Le Matricule des anges, N° 85, juillet-août 2007, pp. 15 à 17

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 5  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 filmportal.de. fff31dffcb4e47a392eab9dd763a2ff4. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) BD Gest'. 35954. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0202038. Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2019.
  6. ↑ www.kathimerini.gr/society/561223006/apeviose-o-syggrafeas-vasilis-alexakis/.
  7. ↑ «Le Monde». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι.
  8. ↑ «Who's Who in France» (Γαλλικά) Παρίσι. 50712.
  9. ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 7  Ιανουαρίου 2013. mkz26sz55nz6s9c. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  10. ↑ «Le Monde». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι.
  11. ↑ 11,0 11,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11888384z. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  12. ↑ 12,0 12,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0202038. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  13. ↑ CONOR.SI. 44540771.
  14. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  15. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 www.francetvinfo.fr/culture/livres/l-ecrivain-franco-grec-vassilis-alexakis-prix-medicis-pour-la-langue-maternelle-est-mort-a-77-ans_4254267.html.
  17. ↑ «Académie française» (Γαλλικά) grand-prix-du-roman. Ανακτήθηκε στις 27  Οκτωβρίου 2017.
  18. ↑ «Βασίλης Αλεξάκης, Μια γλώσσα για να γελάω και μια γλώσσα για να κλαίω». Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία. 17 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2021. 
  19. ↑ «Βασίλης Αλεξάκης - Ανάμεσα σε δύο γλώσσες: Οι τρεις θεματικοί άξονες του έργου του | ipaidia.gr». www.iPaidia.gr. 16 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2021. 
  20. ↑ «Πέθανε ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης». ProtoThema. 11 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2021. 
  21. ↑ Télérama 27.10.1999
  22. ↑ «"Είναι η ώρα της ευρωπαϊκής Αριστεράς" με τις πρώτες 180 υπογραφές - Η Αυγή Online». www.avgi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. 
  23. ↑ Le Monde, 8.02.1983

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βασίλης_Αλεξάκης&oldid=10470669"