Βαϊοχώρι Θεσσαλονίκης
Συντεταγμένες: 40°42′42″N 23°22′56″E / 40.71167°N 23.38222°E
Βαϊοχώρι | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Κεντρική Μακεδονία |
Περιφερειακή Ενότητα | Θεσσαλονίκης |
Δήμος | Βόλβης |
Δημοτική Ενότητα | Εγνατίας Θεσσαλονίκης |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονία |
Υψόμετρο | 110 |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 515 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Ταχ. κώδικας | 57016 |
Τηλ. κωδικός | 2397 |
Το Βαϊοχώρι (έως το 1940 Βαγιοχώρι) είναι χωριό του νομού Θεσσαλονίκης στη Μακεδονία. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, το Βαϊοχώρι έχει 69 κατοίκους. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Βόλβης και μαζί με την Νυμφόπετρα αποτελούν τη Τοπική Κοινότητα Νυμφοπέτρας. Το χωριό μέχρι το 1926 ονομαζόταν Βάις Κουλά, οπότε και έλαβε το όνομα Βαγιοχώρι και τελικά το 1940 διορθώνεται σε Βαϊοχώρι.
Τον 19ο αιώνα το χωριό ήταν τουρκικό τσιφλίκι και αποτελούσε μέρος του καζά Λαγκαδά μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο το 1913 ενσωματώνεται στην Ελλάδα μαζί με τις υπόλοιπες περιοχές που απελευθερώθηκαν. Σύμφωνα με την απογραφή του 1928 το χωριό είχε 42 κατοίκους. Μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης ανήκει διοικητικά στον Δήμο Βόλβης.
Η εξέλιξη του πληθυσμού[1] του οικισμού έχει ως εξής:
Έτος απογραφής | Κάτοικοι |
1928 | 42 |
1940 | 96 |
1951 | 209 |
1961 | 162 |
1971 | 98 |
1981 | 84 |
1991 | 64 |
Διοικητική ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αναγνώριση του οικισμού το 1928 και προσάρτησή του στην κοινότητα Προφήτου.
- Το 1940 το όνομα του οικισμού διορθώνεται σε Βαϊοχώριον.
- Το 1953 ο οικισμός αποσπάται από την κοινότητα Προφήτου και προσαρτάται στην κοινότητα Νυμφοπέτρας.
- Το 1997 ο οικισμός αποσπάται από την κοινότητα Νυμφοπέτρας και προσαρτάται στο δήμο Εγνατίας.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πίνακας αποτελεσμάτων μόνιμου Πληθυσμού - Απογραφής 2011, Ελληνική Στατιστική Αρχή.
- Βαϊοχώριον Ν. Θεσσαλονίκης Διοικητικές μεταβολές Οικισμών των ΟΤΑ, ΕΕΤΑΑ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος, Ερμής 2001, σελ. 118