Βελανιδιά Αργολίδας
Συντεταγμένες: 37°29′10″N 22°39′27″E / 37.48611°N 22.65750°E
| Βελανιδιά | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αργολίδας |
| Δημοτική Ενότητα | Λέρνας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Υψόμετρο | 100 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 50 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 212 00 |
| Τηλ. κωδικός | 2751 |
Η Βελανιδιά είναι χωριό της Πελοποννήσου στον νομό Αργολίδας. Ανήκει στον Δήμο Άργους - Μυκηνών. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2021, οι μόνιμοι κάτοικοί της είναι 50.
Γεωγραφικές πληροφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βρίσκεται σε υψόμετρο 98 μέτρα.[2] Απέχει 11 χιλιόμετρα από το Κιβέρι και 21 χιλιόμετρα από το Άργος.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Βελανιδιά είναι ένας πρόσφατος οικισμός, ενός μόλις αιώνα, της παλιάς κοινότητας Κιβερίου. Ξεκίνησε να χτίζεται κατά τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Η περιοχή αρχικά προσέλκυσε κτηνοτρόφους από τις γύρω ορεινές περιοχές. Σταδιακά κατοικήθηκε, αναπτύχθηκε και απέκτησε τη σημερινή της μορφή.
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Βελανιδιά πρωτοαναγνωρίστηκε το 1940 και εμφάνισε σημαντική αύξηση μέχρι και το 1961. Έκτοτε ο πληθυσμός σταθεροποιήθηκε και άρχισε να μειώνεται τις τελευταίες δεκαετίες.
| Έτος | Πληθ. | ±% |
|---|---|---|
| 1940 | 74 | — |
| 1951 | 131 | +77.0% |
| 1961 | 144 | +9.9% |
| 1971 | 120 | −16.7% |
| 1981 | 95 | −20.8% |
| 1991 | 93 | −2.1% |
| 2001 | 96 | +3.2% |
| 2011 | 79 | −17.7% |
| 2021 | 50 | −36.7% |
| Πηγή: Απογραφές Πληθυσμού ΕΛΣΤΑΤ 1879 - 2021 | ||
Απασχόληση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σήμερα, οι κάτοικοι της Βελανιδιάς ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία. Παρατηρείται αγροτική εκμετάλλευση και των γύρω περιοχών. Κυριαρχούν τόσο τα βερίκοκα, όσο και οι ελαιοκαλλιέργειες στους πρόποδες των βουνών της Αρκαδίας. Η κτηνοτροφία συναντάται, αλλά έχει πλέον περιοριστεί σημαντικά.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στη Βελανιδιά δεσπόζει ο Ιερός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
- Στο κέντρο του χωριού υπάρχει μέχρι και σήμερα η κτισμένη επί Τουρκοκρατίας βρύση, που μετέφερε νερό από το Σούγελο, πηγή 1 χιλιόμετρο μακριά.
- Δίπλα από το χωριό υπάρχει στάση, από την οποία περνούσε η σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Καλαμάτας. Η στάση «Κοτσώνη» είναι επίσης γνωστή ως «χιλιόμετρο 73». Ο σιδηρόδρομος αποτελούσε τη βασική μεταφορική λύση μέχρι τη δεκαετία του ΄80.
Τη δεκαετία του ΄70 περίπου έγινε η διάνοιξη της επαρχιακής οδού και στρώθηκε άσφαλτος από το Σπηλιωτάκι προς το Ελαιοχώρι. Έκτοτε ξεκίνησε να αναπτύσσεται περισσότερο η οδική συγκοινωνία.
- Ο οικισμός της Ανδρίτσας απέχει 6 χιλιόμετρα από τη Βελανιδιά. Ο κυρίως χώρος της ομώνυμης σπηλιάς έχει διαστάσεις 65Χ75 μ. και είναι μία ενιαία αίθουσα.[3][4] Η εξερεύνησή της στις αρχές του 2004 από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας Νότιας Ελλάδας έφερε στο φως ένα ιδιαίτερα ασυνήθιστο αρχαιολογικό εύρημα. Συγκεκριμένα, βρέθηκαν ανθρώπινα σκελετικά λείψανα και αρκετά αντικείμενα καθημερινής χρήσης, αγγεία, νομίσματα. Η αποκάλυψη αυτή καθώς και το μυστήριο που ακόμη υπάρχει σχετικά με την αιτία που οδήγησε τους ανθρώπους στο σπήλαιο αυτό, μαγεύει μέχρι και σήμερα πολλούς. Το σπήλαιοβάραθρο της Ανδρίτσας έγινε γνωστό στον επιστημονικό κόσμο και ως «σπηλαιοβάραθρο Βελανιδιάς», εφόσον απέχει εξίσου από τους δύο οικισμούς. Τα πρώτα στοιχεία για το κλειστό αρχαιολογικό σύνολο του σπηλαίου Βελανιδιάς-Ανδρίτσας ανακοινώθηκαν στο 25ο Συνέδριο της ΧΑΕ (13-15 Μαΐου 2005).[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ «Βελανιδιά ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ, Δήμος ΆΡΓΟΥΣ - ΜΥΚΗΝΩΝ». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Σπήλαιο Ανδρίτσας». Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Το Μυστήριο με τους 50 σκελετούς του Σπηλαίου Ανδρίτσας στην Αργολίδα. Εντυπωσιακά ευρήματα που συνθέτουν μια συγκλονιστική ιστορία». ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. 18 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ Web, Gravity.Gr - Interactive. «Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο». Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2021.