Βιργινία Τσουδερού
| Βιργινία Τσουδερού | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Βιργινία Τσουδερού (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 24 Ιουνίου 1924 Ηράκλειο |
| Θάνατος | 11 Ιουνίου 2018[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα Αγγλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Πανεπιστήμιο της Μινεσότα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος πολιτικός[2] οικονομολόγος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου, Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις, Νέα Δημοκρατία και Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Εμμανουήλ Τσουδερός |
| Αδέλφια | Ιωάννης Ε. Τσουδερός Αθηνά Τσουδερού |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών)[3] Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια επικρατείας της Ελλάδας) |
Η Βιργινία Τσουδερού (24 Ιουνίου 1924 - 11 Ιουνίου 2018) ήταν Ελληνίδα οικονομολόγος, δημοσιογράφος και πολιτικός, κόρη του πρωθυπουργού Εμμανουήλ Τσουδερού. Διατέλεσε, μεταξύ άλλων, βουλευτής και υφυπουργός Εξωτερικών.
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1924 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε φιλοσοφία, οικονομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και δημοσιονομία και οικονομικά περιφερειακής ανάπτυξης στα πανεπιστήμια της Μινεσότα και του Ράντκλιφ-Χάρβαρντ στις ΗΠΑ.
Μεταξύ άλλων διατέλεσε εμπειρογνώμονας στον Διεθνή Οργανισμό Υγείας και Τροφίμων του ΟΗΕ κατά την περίοδο 1949-56, και στη συνέχεια δημοσιογράφος και αρθρογράφος στις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Ελευθερία». Στην τελευταία κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, από τον Φεβρουάριο του 1964 μέχρι τον Ιούλιο του 1965, ήταν οικονομική σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου, αρχικά στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως και έπειτα στο Υπουργείο Συντονισμού. Με δική της μεσολάβηση, έγινε ιδιαιτέρα γραμματέας του Ανδρέα Παπανδρέου η Αγγέλα Κοκκόλα, το 1964.[4]
Κατά την διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών είχε αντιστασιακή δράση ως γενική γραμματέας της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (ΕΜΕΠ), με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να κρατηθεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το καλοκαίρι του 1974, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της κίνησης των «Νέων Πολιτικών Δυνάμεων», η οποία συνεργάστηκε με την Ένωση Κέντρου (Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις). Εκλέχθηκε βουλευτής Β΄ Αθηνών (Υπόλοιπο πρώην Δήμου Αθηναίων) στις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές τον Νοέμβριο του 1974. Στις εκλογές του 1977 επανεκλέχθηκε βουλευτής Β΄ Αθηνών, με την Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου.
Στις Δημοτικές Εκλογές του 1982 υπήρξε υποψήφια Δήμαρχος Αθηναίων υποστηριζόμενη από το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Απέσπασε στον πρώτο γύρο 13.283 ψήφους (ποσοστό 3,29%) και η ίδια ως επικεφαλής του συνδυασμού της εξελέγη δημοτική σύμβουλος.
Το 1985 συνεργάστηκε με την Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και επανήλθε στην Βουλή, καθώς ο Μητσοτάκης την τοποθέτησε σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Τον Ιούνιο του 1989 εκλέχθηκε στην Α΄ Αθηνών, ενώ τον Νοέμβριο του 1989 και το 1990 εκλέχθηκε ξανά με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας.[5]
Στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη, διατέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών από τον Αύγουστο του 1991 μέχρι τον Οκτώβριο του 1993.[6] Μάλιστα από τον Ιούλιο του 1992 είχε ως προϊστάμενο υπουργό Εξωτερικών τον Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, επίσης παλιό στέλεχος της Ενώσεως Κέντρου και συνεργάτη του Γεωργίου Παπανδρέου.
Το Φεβρουάριο του 1993 λόγω λάθος χειρισμών της αποκάλυψε τη δράση του Στίβεν Λάλας, ελληνοαμερικανού διπλού κατασκόπου που δρούσε για τα συμφέροντα της Ελλάδας.[7]
Χρημάτισε αντιπρόεδρος της Διεθνούς Αμνηστίας, καθώς και μέλος της Ενώσεως Ελληνίδων Επιστημόνων, του Εθνικού Συμβουλίου Ελληνίδων, του ελληνικού παραρτήματος της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας κ.α.
Επίσης υπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στο ΟΗΕ για το Κυπριακό (1976), και έλαβε μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια. Αργότερα διετέλεσε επίτιμη πρόεδρος της Διεθνούς Διαφάνειας – Ελλάδας και του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης.
Πέθανε στις 11 Ιουνίου 2018.[8]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιργινία Τσουδερού (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Who's Who 1979" σελ.711.
- Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.122
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ gr
.euronews .com /2018 /06 /11 /pethane-i-virginia-tsouderou. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2018. - ↑ da3d6c06-b337-4346-8c94-d68fd7321ec0. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ Βουλή των Ελλήνων. da3d6c06-b337-4346-8c94-d68fd7321ec0. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2016.
- ↑ http://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/?MpId=da3d6c06-b337-4346-8c94-d68fd7321ec0
- ↑ http://www.ggk.gov.gr/?p=1304
- ↑ Λαμπροπουλος, Β Γ (24 Νοεμβρίου 2008). «Ποιος «κάρφωσε» τον Στίβεν Λάλας». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2021.
- ↑ «Πέθανε η Βιργινία Τσουδερού». gr.euronews.com. Euronews. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2018.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα δημοσιογράφο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |