Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βιττόριο Αριγκόνι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βιττόριο Αριγκόνι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Vittorio Arrigoni (Ιταλικά)
Γέννηση4  Φεβρουαρίου 1975[1][2]
Μπεζάνα ιν Μπριάντσα[3]
Θάνατος15  Απριλίου 2011[4][1][2]
Λωρίδα της Γάζας
Αιτία θανάτουαπαγχονισμός
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος[6]
μπλόγκερ
συγγραφέας[7]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βιττόριο Αριγκόνι  (Μπεζάνα ιν Μπριάντσα, 4 Φεβρουαρίου 1975- Γάζα, 15 Απριλίου 2011) ήταν Ιταλός ακτιβιστής, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Ειρηνιστής και υποστηρικτής της λύσης των δύο κρατών (ένα κοσμικό και ενιαίο κράτος και για τους δύο λαούς) ως εργαλείου για την επίλυση της ισραηλο-παλαιστινιακής διένεξης.[8] Εγκαταστάθηκε στη Λωρίδα της Γάζας για να δράσει εναντίον της εθνοκάθαρσης που ασκεί το Ισραήλ εναντίον του αραβικού πληθυσμού της Παλαιστίνης.[9] Ήταν γνωστός με το παρατσούκλι Βικ.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Μπεζάνα ιν Μπριάντσα. Ο πατέρας του, Έτορε Αριγκόνι και η μητέρα του, Ετζίντια Μπερέτα, ήταν μικροεπιχειρηματίες, ενώ η, μεγαλύτερή του, αδερφή Αλεσάντρα, δικηγόρος. Οι παππούδες του, αντιφασίστες, πολέμησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο,[10] η μητέρα του Ετζίντια υπήρξε δήμαρχος του Μπουλτσάγκο, ενώ ο πατέρας του, Έτορε, πέθανε τον Δεκέμβριο του 2011 έπειτα από μακρόχρονη ασθένεια.[11] Αφού πήρε το πτυχίο του στη λογιστική, ο Βιτόριο Αριγκόνι αρχικά εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείριση, ενώ συγχρόνως άρχισε να αφιερώνεται και στην ανθρωπιστική δράση.[12]

Η συνεργασία με ανθρωπιστικές οργανώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε στην ηλικία των 20 ετών [13] στην ανατολική Ευρώπη, κατά κύριο λόγο με τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση ΙΒΟ (Internationale Bouworde/International Building Association).[14] Στην Κροατία, τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Εσθονία, την Πολωνία, την Τσεχία αλλά και στο Περού [13][14] και σε άλλες χώρες, εργάστηκε για την αποκατάσταση σανατόριων, για τη συντήρηση καταλυμάτων για ανάπηρους και άστεγους και για το χτίσιμο νέων κατοικιών για πρόσφυγες πολέμων. Στη συνέχεια, εργάστηκε στην Αφρική (Τόγκο, Γκάνα, Τανζανία) με έναν συνεταιρισμό που αγωνιζόταν εναντίον της αποψίλωσης των δασών στους πρόποδες του Κιλιμάντζαρου και με τη ΜΚΟ YAP (Youth Action for Peace), σε συνεργασία με την οποία ασχολήθηκε με την δημιουργία κοινωνικών χώρων και κέντρων υγείας.[14]

Το 2002 βρέθηκε με την ΜΚΟ IPYL (International Palestinian Youth League) στην ανατολική Ιερουσαλήμ, στο ίδιο εθελοντικό πρόγραμμα, στο οποίο δολοφονήθηκε ο Άντζελο Φραμαρτίνο.[14] Στη Ναμπλούς, το 2003, συνεργάστηκε με την οργάνωση του Γάλλου πολιτικού, Ζοζέ Μποβέ.[14] Το ίδιο έτος έγινε μέλος της ΜΚΟ International Solidarity Movement,[15][16] και άρχισε να ασχολείται με το παλαιστινιακό ζήτημα, γράφοντας τις πρώτες ανταποκρίσεις του,[17] τασσόμενος κατά της συμπεριφοράς του Ισραήλ προς τον πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας, κριτικάροντας συγχρόνως την απολυταρχική και θεοκρατική πολιτική της Χαμάς στη διοίκηση της Λωρίδας της Γάζας καθώς και εκείνη της Φατάχ στην Υπεριορδανία.[18]

Το 2005 μπήκε, ερήμην του, στη μαύρη λίστα των ανεπιθύμητων στο Ισραήλ ατόμων. Για αυτό τον λόγο στις 26 Μαρτίου του ίδιου έτους, τον σταμάτησαν οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί κατά την είσοδό του στο Ισραήλ, στα σύνορα με την Ιορδανία,[19] τον χτύπησαν και τον εγκατέλειψαν σε ιορδανικό έδαφος, όπου τον περιέθαλψαν οι Ιορδανοί στρατιωτικοί.[20] Μετά την ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή σχετικά με το θέμα ο βουλευτής Σάουρο Τουρόνι απευθυνόμενος στον Υπουργό Εξωτερικών της Ιταλίας,[19] ο συγγραφέας Άμος Οζ έκανε γνωστό στον Αριγκόνι ότι η παρουσία του στη Γάζα ήταν κατά τη γνώμη του ανεπιθύμητη εφόσον είχε δηλώσει ότι θα μπορούσε, θεωρητικά, να καταθέσει εναντίον του Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.[21]

Το καλοκαίρι του 2006 ο Αριγκόνι συμμετείχε ως ξένος παρατηρητής στις πρώτες ελεύθερες εκλογές στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, συνοδευόμενος από την Ιταλίδα Υφυπουργό Εξωτερικών Πατρίτσια Σεντινέλι και έχοντας υλικοτεχνική υποστήριξη από την Β΄ Κυβέρνηση Πρόντι.[14][22][23]

Τον Σεπτέμβριο του 2007 έφυγε με ανθρωπιστική αποστολή για τον Λίβανο, όπου εργάστηκε στο στρατόπεδο προσφύγων του Μπεντάουι για την επέκταση του τοπικού νοσοκομείου.[13]

Έχοντας ήδη απωθηθεί μία φορά, τον Αύγουστο του 2008 επέστρεψε διά θαλάσσης στη Γάζα, όπου παρέμεινε ως ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αμέσως μετά την άφιξή του έγινε επίτιμος πολίτης της Παλαιστίνης.[24] Από τη Λωρίδα της Γάζας άρχισε να ενημερώνει σχετικά με την κατάσταση των Παλαιστινίων στη Γάζα. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους τραυματίστηκε, φυλακίστηκε και εκδιώχθηκε από τον ισραηλινό στρατό επειδή υπερασπίστηκε δεκαπέντε Παλαιστίνιους ψαράδες που προσπαθούσαν να ψαρέψουν μέσα στα παλαιστινιακά ύδατα.[25][26] Επέστρεψε οριστικά στη Γάζα στις 21 Δεκεμβρίου, με το πλοίο Dignity του κινήματος Free Gaza.[27]

Ανταποκριτής και συγγραφέας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιδιαίτερα δραστήριος στην επικοινωνία μέσω Διαδικτύου, όντας ο διαχειριστής αρκετών ενημερωτικών καναλιών στο YouTube και κάποιων μπλογκ, μεταξύ των οποίων ένα προσωπικό δικό του, στο οποίο γράφει κριτική και ποίηση,[28] ο Αριγκόνι υπήρξε ανταποκριτής για την εφημερίδα Il manifesto, για την ηλεκτρονική εφημερίδα PeaceReporter,[29] για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Radio 2 (Caterpillar) και Radio Popolare [30], για το πρακτορείο ειδήσεων InfoPal [31] καθώς και σχολιαστής σε αναρίθμητες άλλες εφημερίδες, ιταλικές και ξένες. Το 2009 εκδόθηκε από τις εκδόσεις ManifestoLibri το βιβλίο του Restiamo umani («Ας παραμείνουμε άνθρωποι») μια συλλογή από τις ανταποκρίσεις του στη Γάζα, που μεταφράστηκε στα αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά και γερμανικά, με την προσθήκη της εισαγωγής του Ισραηλινού ιστορικού Ιλάν Πάπε.[32][33][34][35]

Κατά τη διάρκεια της Επίθεσης στη Λωρίδα της Γάζας το 2008-2009, το μπλογκ του Αριγκόνι Guerrilla Radio, που δημιουργήθηκε το 2004,[36] όπως και τα ρεπορτάζ του αποκτούν διεθνή φήμη καθότι ήταν ο μόνος χρονικογράφος στο πεδίο των μαχών κατά την έναρξη της επιχείρισης.[37] Η ιστοσελίδα του Αριγκόνι, κατά τη διάρκεια της επιχείρισης αυτής έγινε το πιο πολυδιαβασμένο μπλογκ στην Ιταλία.[38]

Το ίδιο διάστημα, μέλη του International Solidarity Movement, με πρώτο και βασικό τον Αριγκόνι, έγιναν στόχοι ξεκάθαρων απειλών κατά της ζωής τους από κάποια ιστοσελίδα ("StopTheISM") που ήταν φίλα προσκείμενη προς την φιλοϊσραηλινή ακροδεξιά.[18][39][40]

Το 2010, και ενώ είχε πρωτύτερα εκφράσει την εκτίμησή του για τον συγγραφέα Ρομπέρτο Σαβιάνο και τον δημοσιογράφο Μάρκο Τραβάλιο, στον οποίο είχε αφιερώσει το 2008 ένα κανάλι στο YouTube [41] άσκησε δριμεία κριτική σε έντονα φιλοϊσραηλινές δηλώσεις και των δύο.[42] Στις αρχές του 2011 τον μήνυσε για δυσφήμιση, μαζί με τον εφημέριο Τζόρτζο ντε Καπιτάνι η δημοσιογράφος της RAI Γκράτσια Γκρατσιαντέι με αφορμή ένα σχόλιο που έγραψε για τη δημοσιογράφο ο Αριγκόνι τον Ιούνιο του 2010, σχετικό με ένα ρεπορτάζ της Γκρατσιαντέι για τον Μαρτσέλο ντελ Ούτρι.[43][44][45]

Στις 4 Ιανουαρίου 2011 αναδημοσίευσε στο μπλογκ του το μανιφέστο των νέων της Γάζας Gaza Youth Breaks Out ως ένδειξη διαμαρτυρίας και για να τους υποστηρίξει στη διεκδίκηση δημοκρατίας και ελευθερίας τόσο από την ισραηλινή κατοχή όσο και από το καταπιεστικό καθεστώς της Χαμάς.[46] Τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του πήρε θέση υπέρ των επαναστάσεων του 2011 που εξελίσσονταν σε διάφορες αραβικές χώρες, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι οι μουσουλμανικοί λαοί που ζούσαν σε αυτές θα έφταναν σε υψηλότερα επίπεδα ελευθερίας και δημοκρατικότητας των θεσμών τους.[47]

Η απαγωγή και ο θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βράδυ της 14ης Απριλίου 2011, βγαίνοντας από το γυμναστήριο της Γάζας όπου συνήθιζε να πηγαίνει, απήχθη από μια τρομοκρατική ομάδα που δήλωνε ότι επρόσκειτο στους σαλαφίτες τζιχαντιστές.[48][49][50][51] Σε ένα βίντεο που ανέβασαν αμέσως μετά στο YouTube, στο οποίο εμφανιζόταν ο Αριγκόνι δεμένος και με καλυμμένα τα μάτια, οι απαγωγείς κατηγορούσαν την Ιταλία ως ένα «άπιστο έθνος» και τον ακτιβιστή ότι είχε εισέλθει στη Γάζα «με σκοπό να διασπείρει τη διαφθορά». Έπειτα, εξέδωσαν ένα τελεσίγραφο, με το οποίο απειλούσαν ότι θα δολοφονούσαν τον Αριγκόνι μέχρι το απόγευμα της επόμενης ημέρας, ζητώντας ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωσή του την αποφυλάκιση του ηγέτη τους, Χισάμ αλ-Σαεντνί, πιο γνωστού ως σεΐχη Αμπού αλ Ουαλίντ αλ Μακντίσι καθώς και κάποιων τζιχαντιστών μαχητών που κρατούνταν στις παλαιστινιακές φυλακές.[48][52][53][54]

Την επόμενη μέρα, οι Ταξιαρχίες Ετζεντίν αλ-Κασάμ, κατά τη διάρκεια εφόδου που πραγματοποίησαν σε σπίτι στη Γάζα, εντόπισαν το άψυχο σώμα του Αριγκόνι.[54][55] Σύμφωνα με τις δυνάμεις ασφαλείας της Χαμάς, ο θάνατος πρέπει να επήλθε κατά τη διάρκεια της νύχτας μεταξύ 14 και 15 Απριλίου από στραγγαλισμό.[56] Την παλαιστινιακή εκδοχή επιβεβαίωσε η νεκροψία που έγινε στη συνέχεια στο Εργαστήριο Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης.[57]

Οι έρευνες και η δίκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τις επόμενες μέρες, οι έρευνες των δυνάμεων ασφαλείας της Χαμάς οδήγησαν στον εντοπισμό των φερόμενων ως υπευθύνων για την απαγωγή. Στις 19 Απριλίου του 2011 οι ένοπλες δυνάμεις της Γάζας διείσδυσαν στο στρατόπεδο προσφύγων της Νουσεϊράτ για να προχωρήσουν σε συλλήψεις. Δύο τρομοκράτες, ανάμεσα στους οποίους και ο αρχηγός, ο Ιορδανός Αμπντέλ Ραχμάν Μπρεϊζάτ [58], σκοτώθηκαν κατά την ανταλλαγή πυρών, ενώ ένας τρίτος συνελήφθη.[59] Αργότερα, πηγές της οργάνωσης των σαλαφιτών δήλωσαν ότι η ευθύνη για την απαγωγή έπρεπε να αποδοθεί σε μια παράνομη ομάδα «ψυχοπαθών».[60][61]

Η δίκη, με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, ξεκίνησε στη Γάζα στις 8 Σεπτεμβρίου του 2011,[62] με τέσσερις κατηγορούμενους (Μαχμούτ αλ-Σαλφίτι, 28, Τάμερ  αλ-Χασάσνα, 27, Χαντέρ Τζιράμ  και Αμέρ Αμπού Γκουλέ)[63] και ολοκληρώθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2012 με τους δύο πρώτους κατηγορούμενους να καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία και τους άλλους δύο να καταδικάζονται σε 10 χρόνια και σε 1 χρόνο φυλάκισης για απαγωγή και συνέργεια αντίστοιχα.[64][65] Η οικογένεια του Αριγκόνι δήλωσε ότι ήταν αντίθετη στη θανατική ποινή για τους δολοφόνους.[66]

Οι διεθνείς αντιδράσεις και η κηδεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δολοφονία του Αριγκόνι προκάλεσε οργή και διαμαρτυρίες σε όλο τον κόσμο και καταδικάστηκε ομόφωνα από τα Ηνωμένα Έθνη και από αρκετούς αρχηγούς κρατών. Οι αρχές της Λωρίδας της Γάζας, ανάμεσα σε ένα πλήθος εκατοντάδων παρευρισκομένων, απέδωσαν το ύστατο χαίρε στη σορό του Αριγκόνι πριν τη μεταφορά της στην Ιταλία.[67]

Σεβόμενη την επιθυμία του Αριγκόνι, η οικογένειά του φρόντισε η σορός του να επιστρέψει στην Ιταλία, περνώντας από την Αίγυπτο και το παλαιστινιακό πέρασμα της Ράφα, και όχι μέσα από Ισραηλινό έδαφος.[68] Στην κηδεία, που τελέστηκε στο Μπουλτσάγκο από τον Μονσινιόρ Ιλαρίων Καπούτσι, παραβρέθηκαν χιλιάδες άνθρωποι από όλη την Ευρώπη.[69] Η απουσία εκπροσώπων της Ιταλικής κυβέρνησης καθώς και μιας δημόσιας αναγνώρισης στη μνήμη του Αριγκόνι, προκάλεσε έντονες συζητήσεις.[69][70]

Ανάμεσα στις πολλές εκδηλώσεις συμπαράστασης ήταν και εκείνη του Μόνι Οβάντια, ο οποίος χαρακτήρισε τον Αριγκόνι «έναν άνθρωπο που ήξερε το νόημα της λέξης άνθρωπος».[71]

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • ΙΣΤ’ Έκδοση Βραβείου Borsellino, Βραβείο για την «Κοινωνική Δέσμευση», 2011 [72],[73] (εις μνήμην)
  • ΣΤ’ Έκδοση του Λογοτεχνικού Βραβείου «Φλωρεντία για τους Πολιτισμούς της Ειρήνης αφιερωμένο στον Τιτσιάνο Τερτσάνι», 2011 [74] (εις μνήμην)
  • Ε’ Έκδοση του Βραβείου Μάρτυρας Ειρήνης, Ειδικό Βραβείο Ρέιτσελ Κόρι[xxiii], Οβάντα, 2010 [75]
  • ΣΤ’ Έκδοση του Βραβείου Città di Sasso Marconi «στους μεγάλους διαμεσολαβητές του καιρού μας», Σάσο Μαρκόνι, 2009 [76]

Ο Βιτόριο Αριγκόνι στην τέχνη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τραγούδια

  • أناديكم – τραγούδι του Ταουφίκ Ζαϊγιάντ εκτελεσμένο από τους DARG, την ομάδα της Γάζας για τον Βιτόριο Αριγκόνι
  • Una vita normale (Τραγούδι για τον Vittorio Arrigoni) – Marco Rovelli
  • Resto umano – 99 Posse
  • Stay Human - Radiodervish
  • Ballata per Vik –I Luf
  • Restiamo umani - Fedez

Γραφικές Τέχνες

  • Θεματική τοιχογραφία ανάμεσα στις τοιχογραφίες του Σαν Μπαρτολομέο ιν Γκάλντο[xxiv]

Τιμητικοί Τίτλοι

  • ANPI[xxv] (Associazione Nazionale Partigiani d’ Italia), Φερράρα, τομέας «Βιτόριο Αριγκόνι»
  • ANPI, Απρίλια, τομέας «Βιτόριο Αριγκόνι»
  • ARCI[xxvi] (Associazione Ricreativa e Culturale Italiana), Έννα, τομέας «Βιτόριο Αριγκόνι»
  • ARCI, Πιατσέντσα, κύκλος ARCI Vik

Έργα

  • Βιτόριο Αριγκόνι, Gaza. Restiamo umani dicembre 2008-gennaio 2009, Ρώμη, Il Manifesto-Manifestolibri, 2009 - ISBN 978-88-7285-584-3.
  • Βιτόριο Αριγκόνι et al., Palestina: pulizia etnica e resistenza, Καστελφράνκο Βένετο,  Zambon, 2010 - ISBN 978-88-87826-51-7.
  • Βιτόριο Αριγκόνι et al., Missione di inchiesta delle Nazioni Unite sul conflitto di Gaza, Φρανκφούρτη, Zambon, 2011 - ISBN 978-88-87826-62-3.
  • Βιτόριο Αριγκόνι, Il Mare di Gaza (Η Θάλασσα της Γάζας (συλλογή άρθρων), Il Manifesto, 2014.

Ταινίες

  • Restiamo Umani-The Reading Movie Ανάγνωση των 20 κεφαλαίων του βιβλίου του Βιτόριο Αριγκόνι  Gaza. Restiamo Umani. Ρώμη, Il Manifesto-Manifestolibri, 2009.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16207844v.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γαλλικά) Babelio. 135307.
  3. ↑ www.independent.co.uk/news/world/middle-east/idealistic-blogger-was-more-palestinian-than-the-criminals-who-killed-him-2268635.html. Ανακτήθηκε στις 12  Μαΐου 2016.
  4. ↑ www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4057332,00.html.
  5. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 145090744. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2020.
  6. ↑ δημοσιογράφος.
  7. ↑ συγγραφέας.
  8. ↑ (Αγγλικά) The Palestine peace process: unlearned lessons of history Αρχειοθετήθηκε 2014-03-12 στο Wayback Machine.. History and policy, by Ilan Pappe, Μάιος 2005.
  9. ↑ (Αγγλικά) The Ethnic Cleansing of Palestine. Ilan-Pappe, United Kingdom, 7 Σεπτεμβρίου 2007.
  10. ↑ Vittorio Arrigoni, Peacelink. Donne e uomini per la pace. 15 Απριλίου 2011.
  11. ↑ Morto il padre di Ettore Arrigoni, Corriere della Sera. Cronache e politica. 2 Δεκεμβρίου 2012.
  12. ↑ (Αγγλικά) Staying Human, Al Jazeera, World, 29 Ιανουαρίου 2011
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Libano: il racconto di Vittorio Arrigoni, La voce di Nomas, Estero, Intervista a cura di Marco Besana e Ilaria Brusadelli, 15 Ιανουαρίου 2011.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 Who is Guerrilla radio???, Vittorio Arrigoni in Palestina, 13 Ιανουαρίου 2007
  15. ↑ (Γερμανικά) Rainer Sinz, Obamas Seiltanz/Friedens-kontra Kriegskultur-Ein lyrisch-prosaischer Appell an die Vernunft im historischen Abriss seit dem Serbien-Kosovo-Krieg, Berlin, Pro Business, 2010, ISBN 978-3-86805-714-0, p.193.
  16. ↑ (Αγγλικά) Vittorio Arrigoni: pacifist supporter of the Palestinian cause, The Guardian, World, John Hooper, 15 Απριλίου 2011.
  17. ↑ «Lettere dalla Palestina». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2004. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Gaza, eliminate il pacifista Arrigoni, Peace Reporter, Articolo, Luca Galassi, 14 Ιανουαρίου 2009.
  19. ↑ 19,0 19,1 Legislatura 14 Atto di Sindacato Ispettivo n° 4-08476, Senato della repubblica, Interrogazione parlamentare 4-08476, Sen. Sauro Turroni, 7 Απριλίου 2005.
  20. ↑ Picchiato da cinque soldati israeliani Αρχειοθετήθηκε 2015-12-08 στο Wayback Machine., Giornale di Merate, Micaela Crippa, Απριλίου 2005 (ripubblicato dall'autore nel suo blog, il 5 maggio 2005)
  21. ↑ Vittorio Arrigoni, noi testimoni scomodi di crimini di guerra, Savona News, Mario Molinari, 16 Απριλίου 2011.
  22. ↑ Kabila ha vinto il secondo turno Αρχειοθετήθηκε 2015-12-08 στο Wayback Machine., Guerrillaradio su Raitre, Vittorio Arrigoni, 16 Νοεμβρίου 2006
  23. ↑ Comunicato stampa 27 luglio 2006, Peacelink, Pax Christi, 27 Ιουλίου 2006.
  24. ↑ Il mio sbarco a Gaza Αρχειοθετήθηκε 2013-04-13 at Archive.is, Vita, Mondo, Emergenze, Pacifismo, Daniele Biella, 7 Αυγούστου 2008.
  25. ↑ Rapito in acque palestinesi Αρχειοθετήθηκε 2015-04-05 στο Wayback Machine., Il Manifesto, Vittorio Arrigoni, 29 Νοεμβρίου 2008 (αναδημοσιευμένο από τον συγγραφέα στο blog του στις 2 Δεκεμβρίου 2008)
  26. ↑ Gaza, dalla prigione parla il pacifista italiano agli arresti Αρχειοθετήθηκε 2015-12-08 στο Wayback Machine., L'Unità, Rachele Gonnelli, 22 Νοεμβρίου 2008
  27. ↑ Gaza. Un italiano sotto le bombe Αρχειοθετήθηκε 2011-11-09 στο Wayback Machine., Vita, Mondo. Emergenze. Daniele Biella, 30 dicembre 2008.
  28. ↑ Simposio delle Crudeltà Αρχειοθετήθηκε 2015-03-19 στο Wayback Machine.. Estranged World, Vittorio Arrigoni, 20 Αυγούστου 2006.
  29. ↑ Vittorio, parole contro l'occupazione, Peace Reporter, articoli di Vittorio Arrigoni], 15 Απριλίου 2011.
  30. ↑ Il nostro ricordo per Vittorio Arrigoni Αρχειοθετήθηκε 2014-04-13 στο Wayback Machine., Radio Popolare, Archivio comunicati, Gaza, 17 Απριλίου 2011.
  31. ↑ Search Results for: Vittorio Arrigoni, Info Pal, Palestinian-Italian News, Αρχείο συνεισφορών, από τις 23 Ιουλίου 2008 έως 4 Οκτωβρίου 2012.
  32. ↑ (Αγγλικά) Gaza, Stay Human[νεκρός σύνδεσμος], Vittorio Arrigoni, The Book review. juni 5, 2011
  33. ↑ Gaza, Stay Human. Vittorio Arrigoni, Kube Publishing Ltd, 8 Jan 2010, ISBN 1-84774-019-7 ISBN 978-1-84774-019-9.
  34. ↑ Restiamo umani Αρχειοθετήθηκε 2015-04-21 στο Wayback Machine., Guerrilla radio, Vittorio Arrigoni, 17 Ιανουαρίου 2010.
  35. ↑ Restiamo Umani. Vittorio Arrigoni. International Solidarity Movement. 21 Απριλίου 2011.
  36. ↑ Nascita di Guerrilla Radio Αρχειοθετήθηκε 2015-09-28 στο Wayback Machine., Guerrilla radio, Vittorio Arrigoni, 23 Ιουλίου 2004.
  37. ↑ Vik, la voce della Striscia contro l'«assedio» di Israele, Corriere della Sera, Esteri, Francesco Battistini, 25 Απριλίου 2011.
  38. ↑ Vittorio Arrigoni: il blog più seguito in Italia, quando i media scappano dal racconto di Gaza Αρχειοθετήθηκε 2015-12-08 στο Wayback Machine.. Megachip, Info, 17 Απριλίου 2009.
  39. ↑ Gennaro Carotenuto, Uccidete Vittorio Arrigoni, 2009
  40. ↑ Vittorio Arrigoni ucciso a Gaza Αρχειοθετήθηκε 2013-10-08 στο Wayback Machine., Politica e Societa, Intervista di Eleonora Bianchini, 2 Φεβρουαρίου 2009.
  41. ↑ Vittorio Arrigoni è "Testimone di Pace 2010", Città di Ovada. Videomessaggio da Gaza. 8 ottobre 2010.
  42. ↑ Marco Travaglio e Roberto Saviano e la distruzione della Palestina Αρχειοθετήθηκε 2012-11-01 στο Wayback Machine., Vittorio Arrigoni, 3 dicembre 2010.
  43. ↑ Giorgio De Capitani, Il procedimento penale nei miei riguardi è stato trasferito da Roma al Tribunale di Lecco, 7 marzo 2013
  44. ↑ Querelati Don Giorgio e Arrigoni[νεκρός σύνδεσμος], Giornale di Merate, 1 marzo 2011
  45. ↑ Il Tg1 assolve Dell'Utri Αρχειοθετήθηκε 2012-04-29 στο Wayback Machine., Repubblica, Espresso, Dettaglio, 29 Ιανουαρίου 2010.
  46. ↑ Gybo dei giovani di Gaza Αρχειοθετήθηκε 2015-03-21 στο Wayback Machine., Guerrilla radio, Vittorio Arrigoni, 4 Ιανουαρίου 2011.
  47. ↑ «Gaza guarda con trepidazione alle rivoluzioni arabe». medarabnews. 26 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2011.  «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2015. CS1 maint: Unfit url (link)
  48. ↑ 48,0 48,1 (Αγγλικά) Terrorist group in Gaza kidnaps Italian rights activist, Reuters, pubblicato nel Jerusalem Post, 14 Απριλίου 2011.
  49. ↑ «Day I arrived in Gaza was happiest of my life| All voice | Israel News». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2015. 
  50. ↑ (Αγγλικά) Horrific fate of peace activist kidnapped in Gaza. | DailyMail on Facebook | Mail Online
  51. ↑ Addio, Vik, PeaceReporter, Luca Galassi, 15 Απριλίου 2011
  52. ↑ (Αγγλικά) Hamas Says It Found Body of Italian Activist, New York Times, 14 Απριλίου 2011.
  53. ↑ (Αγγλικά) Mideast: Radical Palestinian group executes Italian activist Αρχειοθετήθηκε 2015-04-02 στο Wayback Machine., Adnkronos International, 15 Απριλίου 2011.
  54. ↑ 54,0 54,1 (Αγγλικά) «Italian activist found dead in Gaza after abduction». BBC News. 15 Απριλίου 2001. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2011. 
  55. ↑ (Αγγλικά) Kidnapped Italian activist killed in Gaza, al Jazeera, 15 Απριλίου 2011.
  56. ↑ (Αγγλικά) «Vittorio Arrigoni, Kidnapped Italian Activist, Found Dead In Gaza». Huffington Post. 15 Απριλίου 2001. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2011. 
  57. ↑ Arrigoni è morto per strangolamento. Nessun segno di pestaggio sul corpo. Repubblica. Esteri. 21 Απριλίου 2011.
  58. ↑ La corte temporeggia e riaggiorna. Seduta-farsa per ViK Αρχειοθετήθηκε 2012-11-15 στο Wayback Machine., Il Manifesto, Michele Giorgio, 6 Ιανουαρίου 2012
  59. ↑ Morte Arrigoni, blitz Hamas contro salafiti. Suicida il giordano, ucciso un altro ricercato. Repubblica, Esteri, 19 Απριλίου 2011.
  60. ↑ Abbas: Murder of Italian activist is treason. Ma'an News Agency. 16 April 2011.
  61. ↑ Arrigoni, presi i killer: avrebbero confessato I salafiti: "Ad ucciderlo una cellula impazzita" Repubblica, Esteri, 16 Απριλίου 2011.
  62. ↑ Gaza: aggiornato processo Arrigoni, ANSA, Mondo, 8 Σεπτεμβρίου 2011.
  63. ↑ (Αγγλικά) Trial over murder of pro-Palestinian activist begins in Gaza, Haaretz, Middle-east, 9 Σεπτεμβρίου 2011
  64. ↑ Omicidio Arrigoni, due condanne all'ergastolo Αρχειοθετήθηκε 2012-09-18 στο Wayback Machine., Rai News 24, 17 Σεπτεμβρίου 2012.
  65. ↑ Arrigoni, vittima dimenticata di un processo farsa, Corriere della Sera, Archivio storico, 16 marzo 2012
  66. ↑ Gaza, condannati all'ergastolo gli assassini di Arrigoni. La Repubblica, Esteri. 17 Σεπτεμβρίου 2012.
  67. ↑ Arrigoni, l'ultimo saluto di Gaza. Hamas diffonde le foto dei ricercati. La Repubblica. Esteri, 18 Απριλίου 2011]
  68. ↑ Arrigoni, caccia al mandante Hamas: è un giordano. Corriere della Sera, Esteri, 17 Απριλίου 2011]
  69. ↑ 69,0 69,1 In 2.000 ai funerali di Arrigoni, Corriere della Sera, Claudio del Frate, Cronache, 24 Απριλίου 2011
  70. ↑ «Nessun rappresentante del governo per Vittorio Arrigoni», Corriere della Sera, Giovanni de Faveri, Video, 24 Απριλίου 2011
  71. ↑ Vittorio, uno di noi Αρχειοθετήθηκε 2011-09-13 στο Wayback Machine., L'unità, Moni Ovadia,15 Απριλίου 2011.
  72. ↑ Bulciago: consegnato a Egidia Beretta il premio Borsellino alla memoria del figlio Vittorio, CasateOnline, Roberto Bonacina, 31 ottobre 2011.
  73. ↑ A «Vik» Arrigoni il Premio Borsellino, Corriere della Sera, Archivio storico, 8 ottobre 2011
  74. ↑ Premio Letterario “Firenze per le Culture di Pace dedicato a Tiziano Terzani” Αρχειοθετήθηκε 2015-04-02 στο Wayback Machine., Comune di Firenze, 2 dicembre 2011.
  75. ↑ Testimone di Pace: Gaza in “presa diretta” durante la serata di premiazione[νεκρός σύνδεσμος], Articolo 21, Notizia, 2010
  76. ↑ Premio Città di Sasso Marconi, Comune di Bologna, 16 Μαίου 2009


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βιττόριο_Αριγκόνι&oldid=10314906"