Βλαντίσλαβ της Βοσνίας
| Βλαντίσλαβ της Βοσνίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1295 |
| Θάνατος | 1354 |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αντιβασιλιάς |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γιελένα Σούμπιτς |
| Τέκνα | Βουκ της Βοσνίας Τβρτκο Α΄ της Βοσνίας Αικατερίνη της Βοσνίας, κόμισσα του Τσέλιε |
| Γονείς | Στέφανος Α΄ της Βοσνίας και Ελισάβετ της Σερβίας |
| Αδέλφια | Στέφανος Β΄ της Βοσνίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αντιβασιλιάς |
Ο Βλαντίσλαβ. σερβοκροατικά: Владислав Котроманић/Vladislav Kotromanić, (απεβ. το 1354) από τον Οίκο των Κοτρομάνιτς, ήταν μπαν της Βοσνίας από τον Σεπτέμβριο του 1353 μέχρι το τέλος του.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Στεφάνου Α΄ μπαν της Βοσνίας, και της Ελισάβετ των Νεμάνιτς, κόρης του Στεφάνου Ντραγκούτιν της Σερβίας. [1] [2] Μετά το τέλος του Στεφάνου Α΄ περί το 1314, η μητέρα τού Βλαντίσλαβ ανέλαβε την επιτροπία στο όνομα του μεγαλύτερου αδελφού του, Στεφάνου Β΄. Αδιευκρίνιστες συνθήκες την ανάγκασαν σύντομα να εγκαταλείψει τη Βοσνία και να αναζητήσει καταφύγιο στη δημοκρατία της Ραγκούσας. Πήρε μαζί της τα παιδιά της και τα έγγραφα της Ραγκούσας δείχνουν, ότι πέρασε αρκετά χρόνια εκεί στην εξορία. Ο χρονικογράφος του 16ου αι. Mαύρο Ορμπίνι αναφέρει, ότι μόνο ο Στέφανος (Α΄) ακολούθησε την Eλισάβετ, ενώ ο Βλαντίσλαβ και ο μικρότερος αδελφός του Nινόσλαβ πήγαν στην κροατική πόλη Mεντβέντγκραντ. Μέχρι το καλοκαίρι του 1319, η οικογένεια Koοτρομάνιτς είχε επιστρέψει στη Βοσνία. Ο Βλαντίσλαβ και ο Στέφανος (Α΄) συμμετείχαν σε έναν μεγάλο συνασπισμό ευγενών ενάντια στον άρχοντά τους Μλάντεν Β΄ Σούμπιτς του Μπρίμπιρ, προκαλώντας την πτώση του και θέτοντας τον Οίκο των Κοτρομάνιτς απευθείας υπό την επικυριαρχία του βασιλιά Καρόλου Α΄ της Ουγγαρίας. Στη συνέχεια, τα αδέλφια συνέχισαν να βοηθούν τον μπαν της Σλαβονίας σε συγκρούσεις με Κροάτες μεγιστάνες. [2] Ο Βλαντίσλαβ, με τον τίτλο τού πρίγκιπα (knez), [1] εμφανίζεται μαζί με τον Στέφανο Α΄ ως χορηγός των καταστατικών στην οικογένεια των ευγενών Χρβατίνιτς μεταξύ 1326 και 1331. [2]
Στα τέλη του 1337 ή στις αρχές του 1338, νυμφεύτηκε τη Γιελένα Σούμπιτς, κόρη του Γεωργίου Β΄ Σούμπιτς του Μπρίμπιρ. Την τελετή του γάμου τέλεσε ο Λαμπρίντιο Βιτούρι επίσκοπος Τρογκίρ. Οι αρχές της πόλης που ήταν εχθρικές μαζί του, παραπονέθηκαν αργότερα στον πάπα ότι ο γάμος ήταν αντικανονικός, λόγω της συγγένειας τού ζεύγους. [3] Παρόλα αυτά οι δύο τους έμειναν μαζί και απέκτησαν δύο γιους, τον Tβρτκo Α΄ και τον Βουκ. [2]
Ο Στέφανος Β΄ απεβίωσε το 1353, χωρίς να αφήσει πίσω του γιους. Για άγνωστους λόγους, ο Βλαντίσλαβ αποκλείστηκε από τη διαδοχή και ο τίτλος τού μπαν της Βοσνίας πέρασε απευθείας στον γιο του Tβρτκo Α΄. [4] Ωστόσο ο Tβρτκo Α΄ ήταν μόλις 15 ετών εκείνη την εποχή, οπότε ο Βλαντίσλαβ ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης μαζί με τη σύζυγό του. Πήρε αμέσως τον νεαρό μπαν σε μία περιοδεία σε όλη τη Βοσνία, κατά τη διάρκεια της οποίας οι δύο τους τακτοποίησαν τις σχέσεις με τους υποτελείς. [2] Παρά το γεγονός ότι ο γιος του ήταν ο ενθρονισμένος ηγεμόνας, το όνομα του Βλαντίσλαβ είχε προτεραιότητα στα καταστατικά, υποδηλώνοντας ότι ο μπαν επισκιάστηκε από τον πατέρα του. [5]
Ο Βλαντίσλαβ απεβίωσε το 1354, λιγότερο από ένα χρόνο στην επιτροπία του, αφήνοντας τη χήρα του να κυβερνά στο όνομα του Tβρτκo Α΄ μέχρι το 1357. [5]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 1337/38 τη γιελένα Σούμπιτς, κόρη τού Γεωργίου Β΄ Σούμπιτς του Μπρίμπιρ και είχε τέκνα:
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Leskovac, Mladen· Forišković, Aleksandar (2004). Српски биографски речник. 2. Будућност. σελ. 248. ISBN 9788683651627.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Ćošković, Pejo (2009), Kotromanići, Miroslav Krleža Institute of Lexicography
- ↑ Mandić, Dominik (1978). Bosna i Hercegovina: Etnička povijest Bosne i Hercegovine. ZDIRAL.
- ↑ Fine, John Van Antwerp, Jr. (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Michigan: University of Michigan Press. σελίδες 284–285. ISBN 0-472-08260-4.
- ↑ 5,0 5,1 Ćirković, Sima (1964). Istorija srednjovekovne bosanske države (στα Σερβοκροατικά). Srpska književna zadruga. σελ. 122.