Βλαντ Α΄ της Βλαχίας
| Βλαντ Α΄ της Βλαχίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1397 (περίπου) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βλαχία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Βλάντισλαβ Α΄ της Βλαχίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας (1394–1396) |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Βλαντ Α΄, ρουμαν.: Vlad I (απεβ. το 1396/97;) γνωστός ως Uzurpatorul (ο Σφετεριστής), ήταν ηγεμόνας της Βλαχίας σε αυτό που αργότερα έγινε Ρουμανία. Σφετερίστηκε τον θρόνο από τον Μίρτσεα Α' της Βλαχίας. Η διακυβέρνησή του διήρκεσε μόλις τρία χρόνια, από τον Οκτώβριο/Νοέμβριο 1394 έως τον Ιανουάριο του 1397, [1] ενώ άλλοι προτείνουν ότι η ακριβής περίοδος διακυβέρνησης ήταν από τον Μάιο του 1395 έως τον Δεκέμβριο του 1396.
Πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με την καταγωγή του Βλαντ Α΄. Ήταν είτε ευγενής [2], είτε γιος του Νταν Α΄ και αδελφός του Νταν Β΄. [3] Άλλοι μελετητές έχουν επιφυλάξεις σχετικά με τη διαπίστωση οποιουδήποτε βαθμού συγγένειας μεταξύ του Βλαντ Α' και του Μίρτσεα Α΄ του Πρεσβύτερου λόγω έλλειψης δικαιολογητικών. [4]
Βασιλεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βλαντ Α' της Βλαχίας υποτίθεται ότι ανέλαβε το θρόνο μετά τη μεγάλη οθωμανική επίθεση το φθινόπωρο του 1394, κατά τη διάρκεια της μάχης του Ρόβιν (που χρονολογείται από διάφορα σερβικά χρονικά στις 10 Οκτωβρίου 1394). Ωστόσο, σύμφωνα με τον Σέρβο ιστορικό Ραντίσλαβ Ραντοζίτσιτς, ο Βλαντ Α' ανέλαβε στην πραγματικότητα τον θρόνο στις 17 Μαΐου 1395. Αυτή η θεωρία έχει γίνει αποδεκτή από Ρουμάνους ιστορικούς όπως η Άνκα Ιάνκου. Στα τέλη του 1395, ο Σιγισμούνδος του Λουξεμβούργου ανέφερε ότι ο Βλαντ Α' ήταν κυρίαρχος της Βλαχίας, αναφερόμενος στη φιλο-οθωμανική πολιτική του. Σε έγγραφο με ημερομηνία 28 Μαΐου 1396 (Hurmuzaki, I / 2, pp.374–375), ο Βλαντ βοϊβόντ δίνει ειδικά προνόμια στο Πολωνικό βασίλειο, επιβεβαιώνοντας ότι είχε επαφή με τον Πολωνό βασιλιά.
Ο Βλαντ Α' απομάκρυνε τη Βλαχία από τον αντι-οθωμανικό συνασπισμό, οδηγώντας στην επίσημη μη αναγνώρισή του από το ουγγρικό βασίλειο και τους συμμάχους του. Ωστόσο, η συνθήκη με την Πολωνία που έγινε μέσω του Μολδαβού πρίγκιπα Στέφανου Α' υποδεικνύει, ότι ο Βλαντ Α΄ παρέμεινε ισχυρός ηγεμόνας στη χώρα του. Αυτή η θέση επιβεβαιώνεται από τα νομίσματα που κόπηκαν. Οι αγώνες για την απομάκρυνσή του από τον θρόνο και την επιστροφή της Βλαχίας στον συνασπισμό, συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, αν και όταν η εκστρατεία του Στεφάνου του Λοζόντς τον Μάιο του 1395 κατέληξε σε στρατιωτική καταστροφή, ο Ούγγρος βασιλιάς είπε ότι «η Βλαχία χάθηκε και ο Δούναβης έπεσε στο χέρι του εχθρού» (Victor Motogna, Foreign Policy of Mircea the Elder, Gherla, 1924, σελ.42).
Τον Ιούλιο του 1395 μια ουγγρική αποστολή με επικεφαλής τον Σιγισμούνδο, πιθανώς αποσπασμένη από τον Mίρτσεα Α΄ τον Πρεσβύτερο, κατέλαβε το φρούριο Tούρνου και άφησε μια φρουρά πιστή στον βασιλιά. Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους οι αγώνες για την απομάκρυνση του Βλαντ Α΄ συνεχίστηκαν. Αυτοί διακόπηκαν μόνο από τη συμμετοχή του Σιγισμούνδου και των υποτελών του, συμπεριλαμβανομένου του Mίρτσεα Α΄ του Πρεσβύτερου, στην εκστρατεία που κατέληξε στην ήττα στη Nικόπολη. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας το έδαφος της Βλαχίας παρακάμφθηκε, για να αποφευχθούν οι στρατιωτικές δυνάμεις της Βλαχίας και των Οθωμανών που στάθμευαν εκεί. Μετά την ήττα, όσοι προσπάθησαν να περάσουν τον Δούναβη είτε ανταλάχθηκαν με λύτρα είτε εκτελέστηκαν. Αυτή η αντίδραση του βοεβόδα της Βλαχίας μπορεί να αποδοθεί στις σφαγές από τους Σταυροφόρους των Βουλγάρων Ορθοδόξων Χριστιανών στις κατακτημένες πόλεις.
Τον Οκτώβριο του 1396, μια άλλη στρατιωτική αποστολή με επικεφαλής τον Στίμπορ, τον βοεβόδα της Τρανσυλβανίας, οδήγησε στην ήττα και τη σύλληψη του Βλαντ Α΄, ο οποίος απεβίωσε σε αιχμαλωσία. Αυτό επέτρεψε στον Μίρτσεα Α΄ τον Πρεσβύτερο να ανακτήσει τον θρόνο τον Ιανουάριο του 1397.
Αμφισβήτηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καθιερώνοντας την πατρότητα του Βλαντ Α΄, ο Π. Π. Παναϊτέσκου [5] ξεκινά από μια αφήγηση του Ούγγρου χρονικογράφου Γιοχάνες ντε Τούροτς (1435 – 1488 ή 1489), η οποία κάνει λόγο για έναν αγώνα μεταξύ του Νταν Α΄, υποστηριζόμενου από τους Τούρκους, και του Mίρτσεα Α΄, που υποστηρίζεται από τον βασιλιά Σιγισμούνδος . Το χρονικό αναφέρει ότι και οι δύο ήταν από το ίδιο αίμα. Λαμβάνοντας υπόψη τη θεωρία του Μπόγκνταν Πετρικέικου Χασντέου, σύμφωνα με την οποία ο αγώνας που περιγράφηκε διεξήχθη μεταξύ του Νταν Α΄ και του Mίρτσεα Α΄ το 1386, ο Παναϊτέσκου απορρίπτει την υπόθεση του Σ. Λιτσίκα ότι μια μάχη μεταξύ του Mιχαήλ Α΄ και του Νταν Β΄ έλαβε χώρα το 1420, και περιγράφει την αναφορά ως λάθος του Tούροτς, που μπέρδεψε τον Βλαντ Α΄ με τον Νταν Α΄ και όχι τον Mιχαήλ με τον Mίρτσεα. Εξηγεί ότι η πηγή της σύγχυσης του Tούροτς ήταν το γεγονός ότι ο Βλαντ Α΄ ήταν γιος του Νταν Α΄.
Ο Γκ.. Μπρατιάνου συμμερίζεται τη θεωρία του Παναϊτέσκου. [6] Ο Αλ. Β. Ντίτα περιγράφει το επεισόδιο από το χρονικό του Tούροτς ως μια «νεφελώδη αφήγηση», «μια φανταστική σύγκρουση που θυμίζει το θέμα των "εχθρών αδελφών" στη λαογραφία» και «φαντασία χωρίς ιστορικό θέμα». [7] [8]
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Mellish, Elizabeth· Green, Nick. «Walachian voivodes 1247–1859». Eliznik web pages. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2013.
- ↑ Lorga, p. 65; Giurescu, p. 463; I. Bogdan, p. 266; Mályusz, p. 112
- ↑ PP Panaitescu, Mircea the Elder, second edition, Bucharest, 2000, pp. 310–311 and footnote no. 62
- ↑ Diţă, pp. 39, 80
- ↑ PP Panaitescu, op. cit
- ↑ Gheorghe I. Brătianu, Marea Neagră de la origini până la cucerirea otomană, ediția a II-a rev., Ed. Polirom, Iași, 1999, p. 389
- ↑ Diță, pp. 6-7
- ↑ Diță, pp. 6-8, 18
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Alexandru V. Diță, "Fuga" și "restaurarea" lui Mircea cel Mare, Roza Vânturilor, București, 1995
- Nicolae Iorga, Studii asupra Chiliei și Cetății Albe, București, 1899
- Constantin C. Giurescu, Istoria românilor, 1935
- Elemér Mályusz, Zsigmond király uralma magyarországon (1387–1437), Gondolat, Budapest, 1984
- Ioan Bogdan, Scrieri Alese, Cu o prefață de Emil Petrovici. Ediție îngrijită, studiu introductiv și note de G. Mihăilă, București, Editura Academiei, 1968
