Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βραβείο Έντσο Μπεαρζότ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Βραβείο Έντσο Μπεαρζότ (ιταλικά: Premio Nazionale Enzo Bearzot‎‎) είναι τιμητική αναγνώριση που απονέμεται στους Ιταλούς προπονητές ποδοσφαίρου κάθε χρόνο. Ιδρύθηκε το 2011 και απονεμήθηκε από μια κριτική επιτροπή που αποτελείται από εκπροσώπους μεγάλων ιταλικών αθλητικών εφημερίδων και χρηματοδοτείται από την Αθλητική Ένωση των Χριστιανικών Ενώσεων Ιταλών Εργαζομένων και την Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. [1]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βραβείο δημιουργήθηκε προς τιμήν του νικητή του Παγκοσμίου Κυπέλλου FIFA το 1982, προπονητή Έντσο Μπεαρζότ της εθνικής Ιταλίας. Κατέχει το ρεκόρ για τις περισσότερες εμφανίσεις στον πάγκο της εθνικής Ιταλίας με 104 φορές από τις 27 Σεπτεμβρίου 1975 έως τις 18 Ιουνίου 1986 [2] Πέθανε στις 21 Δεκεμβρίου 2010 στο Μιλάνο σε ηλικία 83 ετών, ακριβώς 42 χρόνια μετά τον Βιττόριο Πότσο. [3] [4] [5] [6]

Το βραβείο απονέμεται κάθε χρόνο από τον πρόεδρο της Ιταλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, στην αίθουσα τιμής της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής της Ιταλίας.

Νικητές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ετος Νικητής Σύλλογος ή Εθνική ομάδα Πηγές
2011 Τσέζαρε Πραντέλι Εθνική Ιταλίας
[7]
2012 Βάλτερ Ματζάρι Νάπολι
[8]
2013 Βιντσέντσο Μοντέλα Φιορεντίνα
[9]
2014 Κάρλο Αντσελότι Ρεάλ Μαδρίτης
[10]
2015 Μασιμιλιάνο Αλέγκρι Γιουβέντους
[11]
2016 Κλαούντιο Ρανιέρι Λέστερ Σίτι
[12][13]
2017 Μαουρίτσιο Σάρι Νάπολι
[14]
2018 Εουσέμπιο Ντι Φραντσέσκο Ρομά
[15]
2019 Ρομπέρτο Μαντσίνι Εθνική Ιταλίας
[16]
2020 Πάολο Ρόσι [α]
–
[17][18]
2022 Ρομπέρτο Ντε Ζέρμπι Σαχτάρ Ντόνετσκ
[19]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Η απονομή του 2020 δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της πανδημίας COVID-19 στην Ιταλία. Ως εκ τούτου, το βραβείο δόθηκε μετά θάνατον στον Πάολο Ρόσι, ο οποίος πέθανε τον Δεκέμβριο του 2020, ως αναγνώριση της προσφοράς του παρόλο που δεν ήταν προπονητής ποδοσφαίρου.[17][18]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Premio "Enzo Bearzot": oggi in Figc il nome del vincitore» (στα Ιταλικά). FIGC. 8 Απριλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  2. ↑ Di Maggio, Roberto. «Italian national team coaches». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  3. ↑ Grech, Kevin (21 Δεκεμβρίου 2010). «1982 World Cup winning coach Enzo Bearzot dies». Malta Today. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  4. ↑ De Stefano, Gaetano (21 December 2010). «E' morto Enzo Bearzot Addio al c.t. di Spagna '82» (στα It). La Gazzetta dello Sport. http://www.gazzetta.it/Calcio/Nazionale/21-12-2010/-morto-enzo-bearzot-712219771788.shtml. Ανακτήθηκε στις 5 March 2021. 
  5. ↑ «Addio a Enzo Bearzot ct dell'Italia Mundial» (στα Italian). la Repubblica. 21 December 2010. http://www.repubblica.it/sport/calcio/nazionale/2010/12/21/news/morto_enzo_bearzot-10446187/?ref=HREA-1. Ανακτήθηκε στις 5 March 2021. 
  6. ↑ «Italian coaching legend Enzo Bearzot dies at 83». BBC Sport. 21 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2021. 
  7. ↑ «Italia: a Prandelli il premio Bearzot». NanoPress Sport (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  8. ↑ «Mazzarri vince il Premio Bearzot». Libero (στα Ιταλικά). 28 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  9. ↑ «Il "Premio Enzo Bearzot" a Vincenzo Montella». Vivo Azzurro (στα Ιταλικά). 24 Μαΐου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  10. ↑ «Ad Ancelotti il 'Premio Bearzot'. Il 27 maggio la cerimonia di consegna» (στα Ιταλικά). FIGC. 13 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  11. ↑ «Consegnato ad Allegri il Premio Bearzot: "Un anno straordinario per il calcio italiano"» (στα Ιταλικά). FIGC. 25 Μαΐου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  12. ↑ «Il 'Premio Bearzot' va a Ranieri. Tavecchio: "Una delle nostre eccellenze all'estero"» (στα Ιταλικά). FIGC. 6 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  13. ↑ «Claudio Ranieri: Italy chief wants Leicester boss to win World Cup». BBC Sport. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2016. 
  14. ↑ «IL 'Premio Bearzot' assegnato a Maurizio Sarri. Tavecchio: "Un grande innovatore"» (στα Ιταλικά). FIGC. 26 Απριλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017. 
  15. ↑ «Di Francesco wins Bearzot Award». Football Italia (στα Ιταλικά). 13 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2021. 
  16. ↑ «Al ct Roberto Mancini il premio Bearzot 2019». ANSA.it (στα Ιταλικά). 4 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2021. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Premio Bearzot a Paolo Rossi, la moglie 'Avrebbe pianto'». Agenzia ANSA (στα Ιταλικά). 20 Δεκεμβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «Sport: la X edizione del 'Premio Bearzot' alla memoria di Paolo Rossi» (στα Ιταλικά). Christian Associations of Italian Workers. 18 Δεκεμβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  19. ↑ «A De Zerbi il Premio Bearzot, "per me è un orgoglio"». ANSA.it. 13 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2022. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βραβείο_Έντσο_Μπεαρζότ&oldid=10371429"