Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεχούντι Μενουχίν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεχούντι Μενουχίν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Yehudi Menuhin (Αγγλικά)
Γέννηση22  Απριλίου 1916[1][2][3]
Νέα Υόρκη[4][5][6]
Θάνατος12  Μαρτίου 1999[1][3][7]
Βερολίνο[8][6]
Αιτία θανάτουβρογχίτιδα
ΚατοικίαΠαρίσι (από 1927)[9]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[10]
Ηνωμένο Βασίλειο (από 1985)
Ελβετία (από 1970)
ΣπουδέςSan Francisco Conservatory of Music
Ιδιότηταδιευθυντής ορχήστρας[11], πολιτικός[12], αυτοβιογράφος, μουσικός της τζαζ και βιολονίστας[13][11]
ΣύζυγοςDiana Gould (1947–1999)[14] και Nola Ruby Nicholas (από 1938)[14]
ΤέκναZamira Menuhin[15], Krov Nicholas Menuhin[15], Gerard Menuhin[15] και Jeremy Menuhin[15]
ΓονείςMoshe Menuhin[15] και Marutha Sher[15]
Όργαναβιολί
Είδος τέχνηςκλασική μουσική
ΒραβεύσειςΜέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής, Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής, Τάγμα της Αξίας του Ηνωμένου Βασιλείου, Ταξιάρχης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, βραβείο Γκλεν Γκουλντ, Βραβείο Κένεντι, Walter Willson Cobbett Medal (1959), χρυσό μετάλλιο της Βασιλικής Φιλαρμονικής Εταιρείας (1962), Βραβείο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού (1968), Μουσικό βραβείο Λέονι Σόνινγκ (1972), Honorary doctorate from the University of Paris 1 Pantheon-Sorbonne (14  Φεβρουαρίου 1976)[16], βραβείο ειρήνης των γερμανικών εκδοτικών οίκων (14  Οκτωβρίου 1979)[17], Hans von Bülow Medal (1979)[18], Μετάλλιο Έρνστ Ρόιτερ (1980), Μετάλλιο Άλμπερτ (1981), Kulturpreis der deutschen Freimaurer (1982), Ernst von Siemens Music Prize (1984)[19], Moses-Mendelssohn-Preis (1986)[20], Buber-Rosenzweig-Medal (1989), Brahms-Preis (17  Ιουλίου 1990)[21], βραβείο Βολφ για τις τέχνες (1991), Μουσικό βραβείο της πόλης του Ντούισμπουργκ (1992), Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Πολιτικής Αξίας της Ισπανίας (1995)[22], Gramophone Award for Lifetime Achievement (1996), Βραβείο Πριγκίπισσα της Αστουρίας για την ομόνοια (1997), Ότο Χαν Μετάλλιο Ειρήνης (1997)[23], Μεγαλόσταυρος 1ης κλάσης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1997), επίτιμο διδακτορικό του Πανεπιστημίου της Βαλένθια (1999)[24], επίτιμος διδάκτωρ του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Βρυξελλών (1999)[25], Εταίρος της Ακαδημίας Σανγκίτ Νατάκ, Μεγάλοςσταυρός του Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Ιακώβου του Ξίφους[26], Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[27] και Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων[28]
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γεχούντι Μενουχίν, βαρόνος Μενουχίν (εβραϊκά: Yehudi Menuhin, 22 Απριλίου 191612 Μαρτίου 1999), μέλος του Τάγματος της Αξίας, ιππότης-διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής αυτοκρατορίας, ήταν Αμερικανός βιολονίστας και διευθυντής κλασικής ορχήστρας.

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Ρωσοεβραίους μετανάστες. Διετέλεσε αρχικά μαθητής του Πέρσιγκερ, του Αδόλφου Μπους και του Ενέσκου. Είχε πολύ πρώιμη εξέλιξη, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί «παιδί θαύμα». Σε ηλικία μόλις 7 ετών ήταν το «πρώτο βιολί» στη συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φρανσίσκο. Το 1927 πήγε με τους γονείς του στη Χάβρη και από το 1929 αρχίζει να ερμηνεύει έργα των μεγάλων κλασικών Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και Λούντβιχ βαν Μπετόβεν υπό τη διεύθυνση ορχήστρας του Βάλτερ. Ακολουθεί τότε μια αλματώδης καλλιτεχνική εξέλιξη οπότε αναδείχθηκε από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες στο είδος του. Το 1959 εγκαθίσταται μόνιμα στην Αγγλία όπου και ίδρυσε την περίφημη «Σχολή Γεχούντι Μενουχίν». Έδωσε πολλές διαλέξεις και διηύθυνε συμφωνικές ορχήστρες περισσότερο από 40 χρόνια. Το 1964 επισκέφτηκε την Αθήνα.[29]

Περί το τέλος της ζωής του υπήρξε οπαδός της ειρήνης στη Μέση Ανατολή. Η αγαπημένη του φράση «κάθε γέννα πρέπει να τη σφραγίζει ένας θάνατος» παραμένει μέχρι σήμερα διφορούμενη, ιδιαίτερα όταν εκλαμβάνεται σε αναφορά διαφορετικών εθνοτήτων.

Ο Γεχούντι Μενουχίν πέθανε στις 12 Μαρτίου 1999 στο Βερολίνο από καρδιακό επεισόδιο.

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0579903. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2015.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w60c4t1h. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. 6,0 6,1 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 12758. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  7. (Αγγλικά) Find A Grave. 23277. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  9. yehudi-menuhin.
  10. LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 18  Σεπτεμβρίου 2012. libris.kb.se/katalogisering/wt79b5jf3bpb7s8. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  11. 11,0 11,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/79108. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. (Αγγλικά) Hansard 1803–2005. mr-yehudi-menuhin. Ανακτήθηκε στις 22  Απριλίου 2022.
  13. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  14. 14,0 14,1 p19161.htm#i191603. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  15. 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 15,6 15,7 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  16. «MM. EDWARD HEATH ET YEHUDI MENUHIN DOCTEURS "HONORIS CAUSA" DE PARIS-SORBONNE». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. 16  Φεβρουαρίου 1976. σελ. 7.
  17. www.friedenspreis-des-deutschen-buchhandels.de/alle-preistraeger-seit-1950/1970-1979/yehudi-menuhiin.
  18. Ανακτήθηκε στις 19  Νοεμβρίου 2018.
  19. www.evs-musikstiftung.ch/en/prize/prize/archive/prize-winner-archive.html.
  20. «Moses-Mendelssohn-Preis des Landes Berlin - Preisträgerinnen und Preisträger 1980 bis 2020». Ανακτήθηκε στις 17  Ιουλίου 2022. σελ. 1.
  21. brahms-sh.de/preistrager/.
  22. BOE-A-1995-27918.
  23. dgvn.berlin/2017/03/01/verleihung-der-otto-hahn-friedensmedaille/. Ανακτήθηκε στις 28  Απριλίου 2019.
  24. www.uv.es/uvweb/rectorado/es/premios-distinciones/doctores-honoris-causa/doctores-honoris-causa-siglo-xx/fecha-investidura/acto-investidura-doctor-honoris-causa-del-excm-sr-dr-lord-yehudi-menuhin-1285872205498/Honoris.html?id=1285878680919.
  25. cavavub.be/nl/eredoctoraten.
  26. www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  27. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  28. Ανακτήθηκε στις 23  Φεβρουαρίου 2022.
  29. Ιστορικό Λεύκωμα 1964, εκδ. Η Καθημερινή (1997), σελ. 152