Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεωγραφία της Αυστραλίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
* Το λήμμα αυτό επικεντρώνεται στο κράτος Αυστραλία. Για την ομώνυμη ήπειρο, δείτε το λήμμα Αυστραλία (ήπειρος).


Φυσικός χάρτης της Αυστραλίας
Η γήινη σφαίρα κεντρωμένη στην Αυστραλία (κόκκινο) με τα εδάφη που διεκδικεί στην Ανταρκτική με ρόδινο χρώμα στο κάτω μέρος

Η γεωγραφία της Αυστραλίας περιλαμβάνει μια ευρεία ποικιλία βιογεωγραφικών περιοχών. Η χώρα συμπίπτει σχεδόν με τη μικρότερη ήπειρο της Γης, και είναι η έκτη μεγαλύτερη (σε έκταση) χώρα της Γης. Ο πληθυσμός της όμως είναι κυρίως συγκεντρωμένος κατά μήκος των παραλιακών περιοχών στην ανατολική, τη νοτιοανατολική και τη νοτιοδυτική ακτή, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού καλύπτεται από ερημικές εκτάσεις, το λεγόμενο «Άουτμπακ» (Outback, περίπου το 70% όλης της ηπείρου). Η γεωγραφία της ηπείρου περιλαμβάνει επίσης τα βουνά των Αυστραλιανών Άλπεων και της Τασμανίας, τροπικά και εύκρατα δάση, λιβάδια και θαμνώδεις εκτάσεις.

Οι γειτονικές στην Αυστραλία χώρες περιλαμβάνουν την Ινδονησία, το Ανατολικό Τιμόρ και την Παπούα Νέα Γουινέα στα βόρεια, τις Νήσους του Σολομώντα, το Βανουάτου και το γαλλικό υπερπόντιο έδαφος της Νέας Καληδονίας στα ανατολικά, και τη Νέα Ζηλανδία στα νοτιοανατολικά.

Φυσική γεωγραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αυστραλία μπορεί να θεωρηθεί είτε ήπειρος, είτε μια «μεγάνησος» της ηπείρου «Ωκεανίας», ανάμεσα στον Ινδικό Ωκεανό και τον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Το κράτος ονομάζεται επισήμως «Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας» (Commonwealth of Australia) και περιλαμβάνει ολόκληρη την αυστραλιανή ήπειρο και μικρότερες γειτονικές νήσους, έχοντας συνολική έκταση 7.686.850 τετραγωνικά χιλιόμετρα (μαζί με τις Νήσους του Λόρδου Χάου και Μακουάρι), είναι δηλαδή 54,4 φορές μεγαλύτερη από όσο η Ελλάδα και η Κύπρος μαζί.

Η αυστραλιανή ήπειρος έχει μήκος ακτών 35.821 χιλιόμετρα, ενώ τα νησιά που ανήκουν στην Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας έχουν άλλα 23.860 χιλιόμετρα ακτογραμμών.[1] Υπάρχουν συνολικώς 758 εκβολές ποταμών στη χώρα, με τις περισσότερες στην τροπική και υποτροπική της ζώνη.[2] Μια πρόσφατη παγκόσμια ανάλυση με τηλεπισκόπηση έδειξε ότι οι επίπεδες εκτάσεις της Αυστραλίας που καλύπτονται από τη θάλασσα μόνο κατά την πλημμυρίδα της παλίρροιας ανέρχονται συνολικώς σε 8.866 τετρ. χιλιόμετρα, και είναι η τρίτη μεγαλύτερη τέτοια έκταση ανά χώρα της Γης.[3] Επίσης η Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας έχει την τρίτη μεγαλύτερη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη από όλες τις χώρες της Γης, περίπου 8.148.250 τετρ. χιλιόμετρα, χωρίς να λάβουμε υπόψη εκείνη που θα αντιστοιχούσε στην Αυστραλιανή Ζώνη της Ανταρκτικής (και είναι άλλα 5.896.500 τετρ. χιλιόμετρα επιπλέον). Εκτός αυτών, η Αυστραλία έχει τη μεγαλύτερη έκταση θαλάσσιας περιοχής έρευνας και διάσωσης από όλες τις χώρες του κόσμου.[4] Από την άλλη, δεν έχει καθόλου χερσαία σύνορα.

Το δυτικό ήμισυ της Αυστραλίας αποτελείται από το Δυτικό Υψίπεδο, το οποίο υψώνεται περισσότερο κοντά στη δυτική ακτή, ενώ έχει χαμηλότερα υψόμετρα κοντά στο κέντρο της ηπείρου. Η περιοχή του είναι γενικώς ομαλή, διακοπτόμενη από λίγες χαμηλές οροσειρές, η Οροσειρά Χάμερσλυ, τα όρη Μακντόνελ και η Οροσειρά Μάσγκρεϊβ. Τα επιφανειακά νερά γενικώς σπανίζουν στο Δυτικό Υψίπεδο, αν και υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι ποταμοί στα δυτικά και τα βόρεια, όπως οι Μέρτσισον, Άσμπερτον και Βικτόρια.

Τα Ανατολικά Υψίπεδα ή Οροσειρά Γκρέιτ Ντιβάιντινγκ (δηλαδή η «Μεγάλη διαχωριστική» οροσειρά), υψώνονται κοντά στην ανατολική ακτή της Αυστραλίας, χωρίζοντας τη σχετικώς στενή ανατολική παραλιακή πεδιάδα από την υπόλοιπη ήπειρο. Αυτή η περιοχή έχει το πλουσιότερο ανάγλυφο, τις περισσότερες βροχοπτώσεις, τη μεγαλύτερη ποικιλία και όγκο χλωρίδας και πανίδας, και τη μεγαλύτερη πυκνότητα ανθρώπινου πληθυσμού.

Ανάμεσα στα Ανατολικά Υψίπεδα και το Δυτικό Υψίπεδο υπάρχουν οι Κεντρικές λεκάνες, που αποτελούνται από τη Μεγάλη Αρτεσιανή Λεκάνη, τη Λεκάνη Μάρρεϋ-Ντάρλινγκ με το μεγαλύτερο ποτάμιο σύστημα της Αυστραλίας, και τη Λεκάνη της Λίμνης Έυρ.

Πέρα από τη βορειοανατολική ακτή της ηπείρου εκτείνεται το μεγαλύτερο κοραλλιογενές συγκρότημα υφάλων της Γης, ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος ή Μέγα Κοραλλιογενές Φράγμα. Η μεγάλη και ορεινή νήσος Τασμανία, που αποτελεί μία από τις Πολιτείες της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας, βρίσκεται νότια από το νοτιοανατολικό άκρο της αυστραλιανής ηπείρου. Δέχεται άφθονες βροχές και έχει πολύ γόνιμο έδαφος, ιδίως σε σύγκριση με την ηπειρωτική χώρα.

Γεωλογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι βασικές γεωλογικές ενότητες της Αυστραλίας

Η Αυστραλία είναι η χαμηλότερη, πλέον επίπεδη και αρχαιότερη ηπειρωτική χερσαία μάζα της Γης[5], και είχε μια σχετικώς σταθερή γεωλογική ιστορία. Γεωλογικοί παράγοντες όπως η τεκτονική ανύψωση οροσειρών και οι συγκρούσεις μεταξύ τεκτονικών πλακών έλαβαν χώρα στην πρώτη φάση μετά τη δημιουργία της ηπείρου, όταν αποτελούσε ακόμη μέρος της Γκοντβάνα. Το υψηλότερο βουνό της Αυστραλίας, το Όρος Κοσιούσκο, δεν υπερβαίνει τα 2.228 μέτρα ύψος, είναι δηλαδη χαμηλότερο από τα υψηλότερα βουνά της Κρήτης.

Ο Αυστραλός γεωμορφολόγος Τσαρλς Ρόουλαντ Τουίντεϊλ εκτιμά ότι μεταξύ του 10% και του 20% του σημερινού τοπίου της Αυστραλίας δημιουργήθηκε κατά τον Μεσοζωικό Αιώνα, όταν ακόμα η ήπειρος ήταν μέρος της Γκοντβάνα.[6]

Η Αυστραλία βρίσκεται στο μέσο μιας τεκτονικής πλάκας και για τον λόγο αυτόν δεν έχει ενεργά ηφαίστεια. Μικροσεισμοί που δεν προκαλούν ζημιές συμβαίνουν συχνά, αλλά μεγάλος σεισμός, μεγαλύτερος του έκτου μεγέθους, συμβαίνει κατά μέσο όρο κάθε πενταετία.[7] Η μόνη πραγματικά εύφορη πεδινή περιοχή βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της χώρας. Ούτε η Τασμανία, ούτε οι Αυστραλιανές Άλπεις περιέχουν μόνιμα παγωμένες εκτάσεις ή παγετώνες, μπορεί ωστόσο να φιλοξενούσαν κατά το παρελθόν.

Γεωμορφολογικές περιοχές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η 7η έκδοση του χάρτη Ενδιάμεσης Βιογεωγραφικής Περιφερειοποιήσεως (IBRA) της Αυστραλίας

Η αυστραλιανή ήπειρος αποτελείται από μια εξάδα διάκριτων γεωμορφολογικών ενοτήτων.[8] Αυτές είναι:

  • Τα Ανατολικά Υψίπεδα, με την Οροσειρά Γκρέιτ Ντιβάιντινγκ και την εύφορη Ζώνη Μπρίγκαλοου (Brigalow Belt) πίσω από την ανατολική ακτή.
  • Οι Ανατολικές προσχωσιγενείς πεδιάδες, με τη Λεκάνη Μάρρεϋ-Ντάρλινγκ στο νότιο μέρος τους. Αυτές οι πεδιάδες περιλαμβάνουν και μέρη της Λεκάνης της Λίμνης Έυρ, ενώ εκτείνονται μέχρι τον Κόλπο της Καρπεντάρια.
  • Τα Νότια αυστραλιανά υψίπεδα, που περιλαμβάνουν την Οροσειρά Φλίντερς, τη Χερσόνησο Έυρ και τη Χερσόνησο Γιορκ.
  • Το Δυτικό Υψίπεδο με την Πεδιάδα Νούλαρμπορ.
  • Οι κεντρικές έρημοι.
  • Οι Βόρειες πεδινές εκτάσεις και λεκάνες, συμπεριλαμβανόμενου του Τοπ Εντ.

Υδρολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Λίμνη Χίλιερ, μια αλμυρή λίμνη γνωστή για το ροζ χρώμα της, στο άκρο του μικρού νησιού Μιντλ Άιλαντ, έξω από τη νότια ακτή της Δυτικής Αυστραλίας
Χάρτης των μεγάλων λεκανών απορροής της Αυστραλίας

Μεγάλο μέρος του εσωτερικού της Αυστραλίας είναι ξηρό. Η μικρή μέση ετήσια βροχόπτωση και οι υψηλές θερμοκρασίες σημαίνουν ότι τα ποτάμια του εσωτερικού είναι συχνά ξηρά, το ίδιο και οι λίμνες. Οι πηγές μερικών ποταμών βρίσκονται στην τροπική ζώνη, όπου οι θερινές βροχές δίνουν αρκετά εποχικά ύδατα. Οι περιστασιακές πλημμύρες μεταβάλλουν δραστικά το ξηρό περιβάλλον. Για τον λόγο αυτόν, τα ζώα και τα φυτά της κεντρικής Αυστραλίας υποχρεώθηκαν να προσαρμοσθούν στον κύκλο υπερπροσφοράς και ελλείψεως νερού.

Η Μεγάλη Αρτεσιανή Λεκάνη αποτελεί μια σημαντική πηγή νερού, καθώς είναι η μεγαλύτερη και βαθύτερη λεκάνη απορροής γλυκού νερού. Η πρόσβαση στις ποσότητες νερού της λεκάνης αυτής επέτρεψε την επέκταση της βοσκής σε εκτάσεις που διαφορετικά θα ήταν υπερβολικά ξηρές ακόμα και για την κτηνοτροφία. Οι οικισμοί σε όλη τη χώρα κάποιες φορές αντιμετωπίζουν μείζονα έλλειψη νερού, οπότε περιορισμοί και άλλα μέτρα επιβάλλονται για τον περιορισμό της καταναλώσεώς του. Οι περιορισμοί επιβάλλονται με βάση μια κλίμακα δραστηριοτήτων, που απαγορεύονται με τη σειρά καθώς η κατάσταση χειροτερεύει.

Σε μια παγκόσμια σύγκριση ύψους, οι καταρράκτες της Αυστραλίας είναι μάλλον ασήμαντοι, με την υψηλότερη υδατόπτωση να κατατάσσεται 135η στον κόσμο σύμφωνα με την Παγκόσμια Βάση δεδομένων Καταρρακτών.[9]

  • Μπίλαμπονγκ είναι η αυστραλιανή ονομασία που δίνεται σε μικρές λίμνες σε σχήμα πετάλου, που μπορούν να σχηματισθούν κατά μήκος ενός ποταμού με μαιάνδρους, από παλαιούς μαιάνδρους τους οποίους «εγκαταλείπει» ο ποταμός.

Πολιτική γεωγραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Πολιτείες και Επικράτειες της Αυστραλίας

Η Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας αποτελείται από 6 πολιτείες, δύο μείζονες «ηπειρωτικές επικράτειες» (αγγλ. territories, «εδάφη») και 6 ή 7 «εξωτερικές επικράτειες» (υπερπόντια εδάφη). Οι πολιτείες είναι οι:

Οι δύο ηπειρωτικές επικράτειες είναι η Βόρεια Επικράτεια και Επικράτεια Αυστραλιανής Πρωτεύουσας.

Η Δυτική Αυστραλία είναι η μεγαλύτερη σε έκταση πολιτεία, περιλαμβάνοντας σχεδόν το ένα τρίτο της αυστραλιανής ηπείρου, και ακολουθούν η Κουίνσλαντ, η Νότια Αυστραλία και η Νέα Νότια Ουαλία.

Οι εξωτερικές επικράτειες της Αυστραλιανής Κοινοπολιτείας είναι οι:

Ανθρωπογεωγραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Αυστραλοί κατοικούν σε αρκετές μεγάλες πόλεις και τα πολεοδομικά τους συγκροτήματα, κυρίως κατά μήκος της απέραντης ακτογραμμής. Σημαντικός αριθμός πρόσφατων μεταναστών κατάλαβε θέσεις σε αυτές με σχετικώς μικρές προστριβές και ελάχιστα γκέτο στα κέντρα των πόλεων.[10] Η μέση πυκνότητα πληθυσμού στο σύνολο της χώρας είναι μόλις 3,3 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, μία από τις μικρότερες παγκοσμίως.[11]

Ο αθλητισμός διαδραματίζει σημαντικό κοινωνικό και πολιτιστικό ρόλο στην Αυστραλία, καθώς πάνω από το 90% των ενήλικων Αυστραλών έχουν δηλώσει ότι ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό.[12] Η αγγλική είναι η συνηθέστερα ομιλούμενη γλώσσα στην Αυστραλία. Οι Αυστραλοί έχουν πολύ μεγάλο ποσοστό ιδιοκτησίας ακινήτων.[10]

Κλίμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κλιματικός χάρτης της Αυστραλίας

Το κατά πολύ μεγαλύτερο μέρος της αυστραλιανής ηπείρου είναι ξηρό ή ημίξηρο. Το 18% της εκτάσεώς της αποτελείται από καθαυτό ερήμους, που φέρουν ονόματα[13], αλλά και μεγάλες επιπλέον εκτάσεις θεωρείται ότι έχουν κλίμα θερμής ερήμου με βάση τη μικρή ετήσια βροχόπτωση και τις υψηλές θερμοκρασίες. Μόνο στο νοτιοανατολικό και το νοτιοδυτικό άκρο το κλίμα είναι εύκρατο και το έδαφος μετρίως εύφορο. Στο βόρειο τμήμα της ηπείρου το κλίμα είναι τροπικό: ένα μέρος του καλύπτεται από τροπικά δάση, ένα μέρος από λιβάδια, αλλά και εδώ υπάρχει ένα τμήμα που είναι έρημος.

Οι βροχοπτώσεις παρουσιάζουν μεγάλες διακυμάνσεις, με συχνές ξηρασίες που διαρκούν αρκετά έτη και πιστεύεται ότι οφείλονται εν μέρει στο φαινόμενο Ελ Νίνιο ή Νότια ταλάντωση. Κάποιες φορές μια αμμοθύελλα καλύπτει ακόμα και δύο ή τρεις πολιτείες της Αυστραλίας, ενώ σημειώνονται και μεγάλοι σίφουνες. Η αυξανόμενη αλατότητα και ερημοποίηση σε μερικές περιοχές καταστρέφουν το τοπίο.

Η θέση της Αυστραλίας σε μικρά γεωγραφικά πλάτη και τα σχετικώς ψυχρά ύδατα στα ανοικτά των δυτικών ακτών της είναι το αίτιο του ερημικού χαρακτήρα της Δυτικής Αυστραλίας. Η ψυχρότητα των υδάτων μειώνει την εξάτμισή τους και δίνει μικρότερες ποσότητες υδρατμών πάνω από την ήπειρο. Μια μελέτη του 2005 από Αυστραλούς και Αμερικανούς ερευνητές που ανέλυσαν την ερημοποίηση του εσωτερικού της χώρας αναφέρει ότι μία εξήγηση σχετίζεται με την πρώτη ανθρώπινη κατοίκηση της ηπείρου, πριν από 50 χιλιάδες χρόνια περίπου: το τακτικό κάψιμο εκτάσεων από αυτούς τους ανθρώπους ίσως να εμπόδιζε τους μουσώνες να φθάσουν στο εσωτερικό.

Ακραία σημεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα 4 ακραία σημεία της ηπειρωτικής Αυστραλίας

Η προτεραιότητα στα παρακάτω δίνεται στο κράτος Αυστραλία (Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας).

Βορειότερο σημείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νοτιότερο σημείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανατολικότερο σημείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δυτικότερο σημείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υψηλότερο σημείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χαμηλότερο φυσικό σημείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ηπειρωτικότερο σημείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πιο απομακρυσμένο σημείο από τη θάλασσα βρίσκεται ανάμεσα στην Παπούνγια και τη Λίμνη Λιούις, στη Βόρεια Επικράτεια (γεωγρ. συντεταγμένες 23°02' Ν, 132°10' Α)[20]

Φυσικοί κίνδυνοι και περιβάλλον

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τροπική Παραλία Χουάιτχάβεν στην Κουίνσλαντ τον Οκτώβριο

Φυσικοί κίνδυνοι με αξιοσημείωτες επιπτώσεις για την Αυστραλία είναι οι τροπικοί κυκλώνες κατά μήκος των βόρειων ακτών, οι βίαιες καταιγίδες, οι ξηρασίες, οι περιπτωσιακές πλημμύρες, τα κύματα καύσωνα και οι συχνές πυρκαγιές.

Σημερινά περιβαλλοντικά προβλήματα είναι μεταξύ άλλων η διάβρωση του εδάφους από την υπερβόσκηση, η εκβιομηχάνιση, η αστικοποίηση και οι κακές γεωργικές μέθοδοι. Αυξάνονται η αλατότητα του εδάφους, εξαιτίας και της χρήσεως κακής ποιότητας νερών, και η ερημοποίηση (που άρχισε εν μέρει και εξαιτίας της εισαγωγής και απελευθερώσεως στη φύση κουνελιών από Ευρωπαίους εποίκους). Υπάρχουν επίσης προβλήματα απώλειας ενδιαιτήματος για πολλά μοναδικά είδη ζώων και φυτών από την αποψίλωση εκτάσεων για αγροτική χρήση. Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος στα ανοικτά της βορειοανατολιικής ακτής της Αυστραλίας, ο μεγαλύτερος του κόσμου, απειλείται από την αυξανόμενη θαλάσσια κυκλοφορία, τον τουρισμό και την κλιματική αλλαγή.

Διεθνείς περιβαλλοντικές συμφωνίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αυστραλία έχει υπογράψει και επικυρώσει τις εξής διεθνείς συμφωνίες: Συνθήκη της Ανταρκτικής, Πρωτόκολλο του Κιότο, Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα, Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, Σινοαυστραλιανή Συμφωνία περί Αποδημητικών πτηνών, Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, CITES (εμπόριο κινδυνευόντων ειδών), Σύμβαση για την περιβαλλοντική τροποποίηση, Σύμβαση της Βασιλείας (για τα επικίνδυνα απόβλητα), Ιαπωνο-αυστραλιανή Συμφωνία περί Αποδημητικών πτηνών, Σύμβαση για τα θαλάσσια απόβλητα, Σύμβαση για την Αλιεία και τη Διατήρηση της θαλάσσιας ζωής των ανοικτών θαλασσών, Συνθήκη μερικής απαγόρευσης πυρηνικών δοκιμών, Συνθήκη μη διάδοσης πυρηνικών όπλων, Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ (προστασία του στρώματος του όζοντος), MARPOL 73/78 (ρύπανση από πλοία), Διεθνής Συμφωνία περί Τροπικής Ξυλείας, Σύμβαση Ραμσάρ, Διεθνής σύμβαση για τη ρύθμιση της φαλαινοθηρίας.

Τροπικό δάσος, λειμώνες και βουνά στην Κουίνσλαντ
Οι κορυφές του Όρους Κοσιούσκο, του υψηλότερου βουνού της Αυστραλίας, χιονισμένες
Η Κοιλάδα Μέγκαλονγκ στην εύκρατη ζώνη της Αυστραλίας, στα Κυανά Όρη της Νέας Νότιας Ουαλίας
Ξηρή περιοχή του «Άουτμπακ» στο Τσέιμπερς Πιλάρ της Βόρειας Επικράτειας

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Border Lengths – States and Territories». Geoscience Australia. Commonwealth of Australia. 2004. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016. 
  2. ↑ Dennison, William C.· Abal, Eva G. (1999). Moreton Bay Study: A Scientific Basis for the Healthy Waterways Campaign. Brisbane: South East Queensland Regional Water Quality Management Strategy Team. σελ. 220. ISBN 0-9586368-1-8. 
  3. ↑ Murray, N.J.; Phinn, S.R.; DeWitt, M.; Ferrari, R.; Johnston, R.; Lyons, M.B.; Clinton, N.; Thau, D. και άλλοι. (2019). «The global distribution and trajectory of tidal flats». Nature 565 (7738): 222-225. doi:10.1038/s41586-018-0805-8. PMID 30568300. https://www.nature.com/articles/s41586-018-0805-8. 
  4. ↑ Non-Fisheries Uses in Australia's Marine Jurisdiction, National Marine Atlas, Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts
  5. ↑ Pain, C.F., Villans, B.J., Roach, I.C., Worrall, L. και Wilford, J.R.: «Old, flat and red – Australia's distinctive landscape» στο Shaping a Nation: A Geology of Australia, επιμέλεια Blewitt, R.S., Geoscience Australia and ANU E Press, Canberra 2012, σσ. 227-275, ISBN 978-1-922103-43-7
  6. ↑ Rowland, C.R. (1994). «Gondwanan (Late Jurassic and Cretaceous) palaeosurfaces of the Australian craton». Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology 112 (1-2): 157-186. doi:10.1016/0031-0182(94)90139-2. Bibcode: 1994PPP...112..157T. https://archive.org/details/sim_palaeogeography-palaeoclimatology-palaeoecology_1994-11_112_1-2/page/n163. 
  7. ↑ Mccue, Kevin (26 Φεβρουαρίου 2010). «Land of earthquakes and volcanoes?». Australian Geographic. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2010. 
  8. ↑ Loffler, Ernst· Anneliese Loffler· A.J. Rose· Denis Warner (1983). Australia:Portrait of a continent. Hutchinson Group. σελ. 18. ISBN 0-09-130460-1. 
  9. ↑ «Significant Waterfalls». Geoscience Australia. Commonwealth of Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2010. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Peace, Adrian (2015). «Australia, Sociocultural Overviews: Australian Settler Society». International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences (Second Edition): 239-244. doi:10.1016/B978-0-08-097086-8.12022-7. ISBN 9780080970875. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/B9780080970868120227. Ανακτήθηκε στις 21 October 2022. 
  11. ↑ Neill, Simon P.; Hemer, Mark; Robins, Peter E.; Griffiths, Alana; Furnish, Aaron; Angeloudis, Athanasios (Ιούνιος 2021). «Tidal range resource of Australia». Renewable Energy 170: 683-692. doi:10.1016/j.renene.2021.02.035. Bibcode: 2021REne..170..683N. 
  12. ↑ «About sport in Australia». Department of Health and Aged Care. Commonwealth of Australia. 22 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2022. 
  13. ↑ «Deserts». Commonwealth of Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2010. 
  14. ↑ Continental Extremities of Australia, Geosciences Australia, http://www.ga.gov.au/education/geoscience-basics/dimensions/continental-extremities.html, ανακτήθηκε στις 2012-02-08 
  15. ↑ "Cape Byron Headland Reserve", byronbay.com.
  16. ↑ «Highest mountains on external territories». Australian Government - Geoscience Australia. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2016. 
  17. ↑ «Kosciuszko National Park». Australian Alps National Parks. Australian Government. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2009. 
  18. ↑ «ANTARCTICA ULTRA-PROMINENCES». Wikipedia. 30 Δεκεμβρίου 2020. 
  19. ↑ "Antarctica Ultra-Prominences", Peaklist.org, Retrieved 2012-09-04
  20. ↑ «Centre of Australia States and Territories», Κυβέρνηση της Αυστραλίας

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Miller, Gifford; Mangan, Jennifer; Pollard, David; Thompson, Starley; Felzer, Benjamin; Magee, John (2005). «Sensitivity of the Australian Monsoon to insolation and vegetation: Implications for human impact on continental moisture balance». Geology 33 (1): 65-68. doi:10.1130/G21033.1. Bibcode: 2005Geo....33...65M. 
  • «Highest Mountains». National Mapping – Fab Facts, Landforms, Australian Mountains. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2005. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2005. 
  • Weatherley, A.H., επιμ. (1967). Australian Inland Waters and their Fauna. Eleven Studies (PDF, 19 Mb). Canberra: Australian National University Press. OCLC 594806492. 
  • Σπύρου Δ. Δημητράκου: Γεωγραφία - Άτλας Παγκόσμιος, τόμος 3, σσ. 434 κ.ε.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεωγραφία_της_Αυστραλίας&oldid=10870718"