Γεώργιος Αναστασόπουλος (πολιτικός)
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Γεώργιος Αναστασόπουλος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1859 |
Θάνατος | 16 Ιανουαρίου 1940 Αθήνα |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Ελληνικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | δικηγόρος πολιτικός |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων |
Ο Γεώργιος Αναστασόπουλος (1859-1940) ήταν Έλληνας πολιτικός και δικηγόρος.[1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γιος του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1859 και πέθανε στην Αθήνα στις 16 Ιανουαρίου 1940, αφήνοντας δύο τέκνα, την Κλειώ και τον Αναστάσιο. Διαπρεπής δικηγόρος της εποχής του, ανέλαβε πολλές υποθέσεις που απασχόλησαν τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, ενώ οι αγορεύσεις του στα Ποινικά Δικαστήρια, ήταν παροιμιώδεις.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διετέλεσε βουλευτής Μεγαρίδος (7/2/1899 έως 22/12/1904), Αττικοβοιωτίας (20/2/1905 έως 1/2/1906) και Αττικής (8/8/1910 έως 12/10/1910, 6/12/1915 έως 30/6/1917 και 1/11/1920 έως 21/9/1922).
Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορες του ελληνικού κοινοβουλίου. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ στις 2 Νοεμβρίου 1902 :
Δὲν εἶναι μόνη ἡ εὐγλωττία τοῦ ἀνδρός, ἧτις τὸν καθιστᾷ ἔν τῶν ἐπιφανεστάτων μελῶν τοῦ σώματος τῶν Ἑλλήνων δικηγόρων. Ἡ μεγάλη του ἐπιστημονικὴ καὶ ἐγκυκλοπαιδικὴ μόρφωσις, ἡ σπανία ὀξύτης τῆς ἀντιλήψεώς του, ἡ παρρησία μεθ᾿ ἣς ἐκφέρει τὰς γνώμας του, ἡ ἀκάθεκτος ὁρμὴ του εἰς τὰς ἐπιθέσεις του καὶ ἒν γένει ἡ χάρις τοῦ λόγου, ἡ ὁποία δὲν τοῦ λείπει ἐνίοτε καὶ εἰς τὰς τραγικωτάτας στιγμὰς τῶν ἀγορεύσεών του, ἐπὶ πᾶσι δὲ χαρακτῆρος ἀδαμάντινος, λάμψις καὶ καρδίας, παιδικὴ ἀγαθότης, ἐξασφάλισαν αὐτῷ ὑπέροχον θέσιν μεταξὺ τῶν μελῶν τοῦ Κοινοβουλίου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Θεοδώρου Δράκου-Ἡ Καμαρίνα καὶ ὁ Ἑλληνοτουρκικός πόλεμος τοῦ 1897, ἐκδόσεις Νέα Θέσις, Ἀθῆναι 2014