Γεώργιος Κόλλιας
| Γιώργος Κόλλιας | |
|---|---|
| Γέννηση | 9 Νοεμβρίου 1958 Αθήνα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Σπουδές | Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών και Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | Παράγοντες νέκρωσης όγκων και βιολογία |
| Αξίωμα | μέλος της Ακαδημίας Αθηνών |
| Ιδιότητα | βιολόγος και ανοσολόγος |
| δεδομένα () | |
Ο Γεώργιος (Γιώργος) Κόλλιας (αγγλ. George Kollias, γενν. 9 Νοεμβρίου 1958 στην Αθήνα) είναι Έλληνας βιολόγος, καθηγητής της φυσιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακαδημαϊκός. Είναι γνωστός κυρίως για τη θεμελίωση της αναπτύξεως θεραπειών με αναστολείς του TNF για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.[1][2] Η έρευνά του με τη μεγαλύτερη επίδραση (αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία) σχετίζεται με την ανακάλυψη μονοπατιών προς τη χρόνια φλεγμονή και τις αυτοάνοσες ασθένειες (π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας) σε πειραματόζωα.[3]
Εκπαίδευση και σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γ. Κόλλιας απεφοίτησε από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε το διδακτορικό του το 1984 στη μοριακή βιολογία από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Συνέχισε με μεταδιδακτορική έρευνα στο πεδίο της δομής και εκφράσεως των γονιδίων στο αντίστοιχο Εργαστήριο (Laboratory of Gene Structure and Expression) του Εθνικού Ινστιτούτου Ιατρικών Ερευνών στο Μιλ Χιλ του Λονδίνου. Από το 1990 ως το 2000 ίδρυσε και διεύθυνε το Εργαστήριο Μοριακής Γενετικής στο Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ στην Αθήνα. Το 2000 διορίσθηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Ανοσολογίας στο Κέντρο Ερευνών Βιοϊατρικών Ερευνών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ», ενώ από το 2002 ως το 2010 και από το 2016 μέχρι σήμερα είναι πρόεδρος και επιστημονικός διευθυντής του Κέντρου.[3] Από τον Μάιο του 2012 είναι καθηγητής της Πειραματικής Φυσιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ανακαλύψεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1991 η ερευνητική ομάδα του Γ. Κόλλια ήταν η πρώτη που απέδειξε in vivo την αιτιακή σχέση της απορρυθμισμένης παραγωγής TNF με την ανάπτυξη χρόνια πολυαρθρίτιδας σε πειραματόζωο.[1] Επίσης, έδειξαν πρώτοι ότι τα αντισώματα anti-huTNF ήταν αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της νόσου. Αυτές οι έρευνες κινητοποίησαν το ενδιαφέρον προς τους αναστολείς του TNF και προηγήθηκαν της επιτυχίας των πρώτων κλινικών δοκιμών σε περιπτώσεις ρευματοειδούς αρθρίτιδας το 1994. Περαιτέρω έρευνες στο εργαστήριο του Κόλλια έδωσαν στοιχεία για τη λειτουργία του TNF, όπως και για τη δομή και λειτουργία του δευτερεύοντος λεμφικού συστήματος, δεδομένα τα οποία οδήγησαν πιο πρόσφατα στη συνειδητοποίηση της καίριας σημασίας των σημάτων TNFRI και NF-κB ειδικά μέσα στα δενδριτικά κύτταρα FDC στη ρύθμιση των αποκρίσεων των κυττάρων B και της αυτοανοσίας. Επιπλέον, η ομάδα του Γ. Κόλλια κατέδειξε τη δράση του TNF στην ανάπτυξη νόσου του Κρον συνδυασμένης με πολυαρθρίτιδα και τον ρόλο του διαμεμβρανικού σε σχέση με τον διαλυτό TNF στις παθογόνους αλληλουχίες διεργασιών. Αυτές οι μελέτες προσέφεραν μια καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας των TNF στη φυσιολογία και αιτιολόγησαν δυνητικές παρενέργειες ή βελτιστοποιήσεις θεραπειών αντι-TNF και σε άλλες ασθένειες, όπως τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Αργότερα ο Κόλλιας πρότεινε μία νέα παθογονική αρχή για να ερμηνεύσει την κυτταρική βάση της δράσεως TNF σε ασθένειες όπως οι σπονδυλοαρθροπάθειες, καταδεικνύοντας ότι μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα, και συγκεκριμένα synovial ινοβλάστες και εντερικοί υποεπιθηλιακοί μυοϊνοβλάστες, αποτελούν παθογονικούς στόχους του TNF, σε βαθμό αρκετό για να δρομολογήσουν τις χρόνιες φλεγμονώδεις και καταστροφικές παθολογικές διεργασίες.[4] Το 2005 ο Γ. Κόλλιας ίδρυσε την πρώτη εταιρεία βιοτεχνολογίας spin-off του Κέντρου Ερευνών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ», την Biomedcode Hellas.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Transgenic mice expressing human tumour necrosis factor: a predictive genetic model of arthritis». The EMBO Journal 10 (13): 4025–31. Δεκέμβριος 1991. PMID 1721867. PMC 453150. https://archive.org/details/sim_embo-journal_1991-12_10_13/page/4025.
- ↑ «Regulation of tumour necrosis factor signalling: live or let die.». Nat Rev Immunol 15 (6): 362–74. Μάιος 2015. doi:. PMID 26008591.
- ↑ 3,0 3,1 «Brief CV at Alexander Fleming BSRC». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ George Kollias' PubMed Publications
- ↑ Biomedcode Hellas SA