Γεώργιος Λαμπριανός
| Γεώργιος Λαμπριανός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1916 |
| Θάνατος | 9 Μαΐου 1999 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ένωσις Κέντρου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Δωδεκανήσων) |
Ο Γεώργιος Λαμπριανός (1916 - 9 Μαΐου 1999) του Στέργιου και της Ζωής, ήταν Έλληνας πολιτικός, βουλευτής Δωδεκανήσου το 1964. Ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στον Αρχάγγελο της Ρόδου και καταγόταν από πολύτεκνη οικογένεια. Ορφανός από μητέρα από 3 ετών, υποχρεώθηκε να εργάζεται στην οικοδομή από τα 10 του χρόνια για να επιβιώσει. Στη γενέτειρά του ίδρυσε το πρώτο σωματείο οικοδόμων και υπήρξε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου (1950-67 και 1974-76). Επίσης πέτυχε ώστε να καθιερωθεί το 8ωρο για τους οικοδόμους.[1]
Έπειτα από προτροπή του Σοφοκλή Βενιζέλου κατήλθε υποψήφιος στις εκλογές του 1963, χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής την πρώτη φορά.
Κέρδισε όμως τις εκλογές του 1964 με την Ένωση Κέντρου και υπηρέτησε ως βουλευτής ως το 1967.
Κατά τη διάρκεια της χούντας φυλακίστηκε. Μετά τη Μεταπολίτευση στις εκλογές του 1974 ήταν πάλι υποψήφιος βουλευτής με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις, χωρίς να εκλεγεί. Το 1976 συνταξιοδοτήθηκε. Πέθανε πάμφτωχος, το 1999. Το όνομά του δόθηκε στην πλατεία Μαρτύρων, μπροστά από το Εργατικό Κέντρο της Ρόδου.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Άρθρο της Ροδούλας Λουλουδάκη[νεκρός σύνδεσμος], «Η ζωή ήταν σκληρή με τον πατέρα μου », εφημερίδα "Ροδιακή", 2-5-2011, ανάκτηση 6-6-2013.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Τιμή στο «παιδί του λαού» Γεώργιο Λαμπριανό[νεκρός σύνδεσμος], Η Δράσις, 26-4-2011, ανάκτηση 6-6-2013.