Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεώργιος Σούλης

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος Σούλης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1927[1][2][3]
Ιωάννινα
Θάνατος1966[1][2][3]
Μπέρκλι[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Αγγλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου
βυζαντινολόγος[6]
δεδομένα

Ο Γεώργιος Σούλης (1927-1966), ήταν Έλληνας Βυζαντινολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.

Βίος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γεώργιος Σούλης γεννήθηκε στα Ιωάννινα στις 4 Ιανουαρίου 1927.[7] Ο πατέρας του, Χρήστος Σούλης, ήταν διευθυντής στην Ζωσιμαία Σχολή. Αφού ολοκλήρωσε την εγκύκλια μόρφωσή του στην γενέτειρά του, το 1946 εγγράφηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα Κλασικών Σπουδών, όπου όμως το όλο κλίμα τού ήταν δυσμενές. Λαμβάνοντας υποτροφία, μετά από λίγους μήνες σπουδών μετέβη για σπουδές στις Η.Π.Α. στο Πανεπιστήμιο Tufts. Θα λάβει το Bachelor of Arts το 1949. Θα συνεχίσει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στα πανεπιστήμια Κολούμπια και Χάρβαρντ. Από το τελευταίο ο Σούλης θα λάβει το δίπλωμα Masters of Arts το 1950 καθώς και το διδακτορικό δίπλωμα το 1958. Θα εργαστεί παράλληλα στη βιβλιοθήκη του παραρτήματος Χάρβαρντ στο Dumbarton Oaks στην Ουάσινγκτον από το 1956 έως το 1957, της οποίας διετέλεσε διευθυντής από το 1957 μέχρι το 1961. Την τριετία 1959-1962 εργάστηκε ως λέκτωρ στο Χάρβαρντ, ενώ την περίοδο 1962-1965 ως αναπληρωτής καθηγητής της Σλαβικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. Η ευρεία γλωσσομάθειά του, κυρίως των σλαβικών γλωσσών καθώς και η υποδειγματική επιστημονική του δραστηριότητα εκτιμήθηκαν και εκτός Η.Π.Α.. «Είναι χαρακτηριστικό ότι μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου ο Σούλης εξασφάλισε πρόσκληση συνεργασίας από το πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ του οποίου αναγορεύθηκε ξένος εταίρος μετά από ένα χρόνο παραμονής στη Σοβιετική Ένωση (1963-1964)»[8] To 1965 εκλέχθηκε καθηγητής Βυζαντινής και Μεσαιωνικής Σλαβικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, όπου όμως δίδαξε για λίγους μόνο μήνες καθώς πέθανε αιφνίδια από καρδιακή προσβολή στις 18 Ιουνίου του 1966. Επηρεασμένος από τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, ο οποίος είχε τονίσει πως δεν υφίσταται συστηματική και τεκμηριωμένη βιογραφία του Γεώργιου Καστριώτη/Σκεντέρμπεη, είχε αποδυθεί στη συλλογή του αναγκαίου υλικού - αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος.

Εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα δημοσιεύματά του αποτελούνται από σαράντα μελέτες, μεταφράσεις και βιβλιοκρισίες. Η θεματολογία τους καλύπτει ζητήματα ελληνικής μεσαιωνικής και νεώτερης ιστορίας, λογοτεχνίας και φιλολογίας και βυζαντινοσλαβικών σχέσεων.

  • «Ο Ψαλλίδας και το γλωσσικό ζήτημα», Ηπειρωτικά Γράμματα, τομ. 2 (1944), σελ. 84-88
  • «Άγνωστες σελίδες του Βαλαωρίτη», Ηπειρωτικά Γράμματα, τομ. 7-8 (1944), σελ.290-292
  • «Ο Σολωμός και ο Ludwig Frankl», Φιλολογική Πρωτοχρονιά, τομ.6 (1949), σελ.177-179
  • «Πώς είδαν τον Αθανάσιο Ψαλλίδα οι ξένοι περιηγηταί», Ηπειρωτική Εστία, τομ. 1 (1952), σελ. 501-506
  • Δημήτρης Γληνός: 1882-1943, Αθήνα, 1946
  • «Ὁ Διονύσιος Σολωμὸς καὶ ὁ Nathaniel Parker Willis », Νέα Εστία, τ/χ.543, τομ.47 (1950), σελ.222-223
  • «Η πρώτη περίοδος της Σερβοκρατίας εν Θεσσαλία (1348-1356)», Επ. Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, τομ.20 (1950), σελ.56-73
  • «Ο τσάρος Στέφανος Δουσάν και το Άγιον Όρος», Επ. Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, τομ. 22 (1952), σελ.82-96
  • «Περί των μεσαιωνικών αλβανικών φυλών των Μαλακασίων, Μπουίων και Μεσαριτών», Επ. Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, τομ. 23 (1953), σέλ. 213-216
  • «Αι νεώτεραι έρευναι περί Γεωργίου Καστριώτου Σκενδέρμπεη», Επ. Επ. Ετ. Βυζ. Σπουδών, τομ. 28 (1958), σελ.446-457
  • Γεώργιος Σούλης (1927-1966). Ἱστορικὰ Μελετήματα, Βυζαντινά - Βαλκανικά - Νεοελληνικά, Αθήναι 1980

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Faceted Application of Subject Terminology. 267552. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk20221147713. Ανακτήθηκε στις 23  Μαΐου 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 data.nlg.gr/resource/authority/record29405.
  4. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk20221147713. Ανακτήθηκε στις 29  Ιανουαρίου 2023.
  5. ↑ CONOR.SI. 159343971.
  6. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk20221147713. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2022.
  7. ↑ Λέανδρος Βρανούσης, «Γεώργιος Σούλης (1927-1966)», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τομ.34 (1965), σελ.342
  8. ↑ Νίκος Νικολούδης, «Γεώργιος Σούλης (1927-1966) Τριάντα χρόνια από το θάνατό του», Βυζαντινός Δόμος, τομ. 8-9 (1995-1997), σελ.122

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Λέανδρος Βρανούσης, «Γεώργιος Σούλης (1927-1966)», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τομ.34 (1965), σελ. 342-348

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • W. B. Slottman N. V. Riasanovsky I. Scheiner, George Christos Soulis [1][νεκρός σύνδεσμος]
  • Γεώργιος Σούλης, «Ὁ Chateaubriand καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση », Νέα Εστία, τ/χ. 508, τομ.44 (1948), σελ.1102-1105 [2][νεκρός σύνδεσμος]
  • Γεώργιος Σούλης, «Ὁ Διονύσιος Σολωμὸς καὶ ὁ Nathaniel Parker Willis », Νέα Εστία, τ/χ.543, τομ.47 (1950), σελ.222-223 [3][νεκρός σύνδεσμος]
  • Γεώργιος Σούλης, «Ἀνδρέας Χόρβατ (1891-1945) » , Νέα Ἑστία, τ/χ. 553, τομ 48,(1950), σελ. 950-955 [4] Αρχειοθετήθηκε 2016-03-09 στο Wayback Machine.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεώργιος_Σούλης&oldid=10187087"