Γεώργιος Χούμνος
| Γεώργιος Χούμνος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Χοῦμνος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 13ος αιώνας Ηράκλειο |
| Θάνατος | 14ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Νικηφόρος Χούμνος |
| Αδέλφια | Ειρήνη Χούμναινα Παλαιολογίνα |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατοπεδάρχης |
Ο Γεώργιος Χούμνος (απεβ. μετά το 1342) ήταν Βυζαντινός πολιτικός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γεώργιος Χούμνος ήταν νεότερος γιος του λόγιου και πολιτικού Νικηφόρου Χούμνου και αδελφός του στρατηγού και πολιτικού Ιωάννη Χούμνου. [1] [2] Σύμφωνα με τον Ροντόλφ Γκιγιάν, πιθανόν να ταυτίζεται με τον -κατά τα άλλα άγνωστο- μεγάλο Στρατοπεδάρχη Χούμνο, που πιστοποιείται το 1328. [3] Εκείνη την εποχή, στα τελευταία στάδια του Βυζαντινού εμφυλίου πολέμου των ετών 1321–1328, ήταν κυβερνήτης της Θεσσαλονίκης και υπερασπίστηκε ανεπιτυχώς την πόλη ενάντια στις δυνάμεις του Ανδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου. [2] [4] Εμφανίζεται ξανά στα τέλη της βασιλείας του Ανδρόνικου Γ΄, από το 1337 και μετά, κατέχοντας τη θέση του επί της τραπέζης (υπεύθυνου του Αυτοκρατορικού τραπεζιού). Ήταν προφανώς άτομο με επιρροή: ο ανώνυμος γιος του είχε οικογενειακούς δεσμούς με τον Ανδρόνικο Γ΄ και ο ίδιος ο Γεώργιος μαρτυρείται ότι μιλούσε πρώτος στα Αυτοκρατορικά συμβούλια, ακόμη και πριν από τον στενό φίλο και βοηθό του Ανδρόνικου Γ΄, τον μεγάλο Δομέστικο Ιωάννη (ΣΤ΄) Καντακουζηνό. [2] [5] Επίσης το 1339 πιστοποιείται ως κεφαλατικεύων σε μία από τις συνοικίες της Κωνσταντινούπολης. [2]
Στον εμφύλιο πόλεμο των ετών 1341–1347 παρέμεινε πιστός στον ανήλικο γιο του Ανδρόνικου Γ΄, Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο, και εναντιώθηκε στον Καντακουζηνό. Ως ανταμοιβή, ανήλθε στο αξίωμα του μεγάλου Στρατοπεδαρχη με την ευκαιρία της στέψης του Ιωάννη Ε΄ στις 19 Νοεμβρίου 1341.[2][6] Μία από τις ανιψιές του έγινε η δεύτερη σύζυγος ενός από τους αρχηγούς του συμβουλίου της αντιβασιλείας του Ιωάννη Ε΄, του Αλέξιου Αποκαύκου, αλλά στα τέλη του 1342 ο Γεώργιος περιήλθε σε σύγκρουση με τον Απόκαυκο, όταν παρακάλεσε υπέρ της ειρήνης με τον Καντακουζηνό και τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό.[2] [7] Πιθανόν να ταυτίζεται με κάποιον μοναχό Γεράσιμο Χούμνο, κάτι που θα έδειχνε, ότι κάποια στιγμή αμέσως μετά, αναγκάστηκε να αποσυρθεί σε μοναστήρι.[2] [8]
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Guilland, Rodolphe (1967). Recherches sur les institutions byzantines [Studies on the Byzantine Institutions]. Berliner byzantinische Arbeiten 35 (in French). Vol. I. Berlin and Amsterdam: Akademie-Verlag & Adolf M. Hakkert. OCLC 878894516.
- (Αγγλικά) Kazhdan, Alexander (1991). «Choumnos». Στο: Kazhdan, Alexander, επιμ. The Oxford Dictionary of Byzantium. Οξφόρδη και Νέα Υόρκη: Oxford University Press, σελ. 433. ISBN 0-19-504652-8.
- Trapp, Erich; Beyer, Hans-Veit; Walther, Rainer; Sturm-Schnabl, Katja; Kislinger, Ewald; Leontiadis, Ioannis; Kaplaneres, Sokrates (1976–1996). «30945. Χοῦμνος, Γεώργιος» (στα γερμανικά). Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit. Βιέννη: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-7001-3003-1.