Γισούλφος Α΄ του Φρίουλι
| Γισούλφος Α΄ του Φρίουλι | |
|---|---|
 Ο σταυρός του Γισούλφου Α΄ δούκα του Φρίουλι | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gisulfus I (Λατινικά) |
| Γέννηση | 6ος αιώνας |
| Θάνατος | 581 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Γισούλφος Β΄ του Φρίουλι Γρασούλφος Β΄ του Φρίουλι[1] |
| Γονείς | Γρασούλφος Α΄ του Φρίουλι και Bruder oder Schwester (?)[2] |
| Οικογένεια | Οίκος των Γκαουζιδών |
Ο Γισούφος Α΄, γερμ. Gisulf I (άκμασε το 569-590) ήταν μάλλον ο πρώτος δούκας του Φρίουλι (τότε Forum Julii) από π. 569 ως το 590.[3][4]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ανιψιός του Αλβοΐνου, πρώτου ηγεμόνα των Λομβαρδών στην Ιταλία, και διορίστηκε δούκας περί το 569, έπειτα από την κατάκτηση της περιοχής από τους Λομβαρδούς, αν και μερικοί μελετητές πιστεύουν ότι ο Αλβοΐνος διόρισε τον αδελφό του Γρασούλφο Α΄, πατέρα του Γισούλφου Α΄.
Πριν από αυτό ο Γισούλφος ήταν ο marpahis (κύριος των αλόγων) του Αλβοΐνου, που μερικές φορές θεωρείται ότι έφερε την ασπίδα του ηγεμόνα. Σύμφωνα με τον Παύλο τον Διάκονο ήταν "ένας άνθρωπος ικανός από κάθε άποψη". Ζήτησε από τον Αλβοΐνο άδεια για να επιλέξει ποιες faras (γένη) θα εξουσίαζαν στο Φρίουλι και το αίτημά του έγινε δεκτό.[5] Έτσι διάλεξε ποιες οικογένειες θα έμεναν μόνιμα στο Φρίουλι και "απέκτησε την τιμή ενός ηγέτη (ducior)". Επίσης ο Αλβοΐνος τού χορήγησε ένα μεγάλο κοπάδι φοράδων, ίσως σε αναγνώριση της προηγούμενης υπηρεσίας του.[6]
Κυβέρνησε κατά την περίοδο της Μεσοβασιλείας των Δουκών, από το 575 ως το 585. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Γισούλφος Β΄.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είχε τέκνα:
- Γισούλφος Β΄ π,545-611, δούκας του Φρίουλι.
- Γρασούλφος Β΄ δούκας του Φρίουλι.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Wolfram, Herwig. The Roman Empire and Its Germanic Peoples. Berkeley: University of California Press, 1990 [1997], σ. 287
- ↑ Wickham, Chris. Early Medieval Italy: Central Power and Local Society, 400-1000, University of Michigan Press, 1989, σ. 30
- ↑ https://web.archive.org/web/20080517060016/http://www.northvegr.org/lore/langobard/009.php
- ↑ Hodgkin, Thomas. Italy and Her Invaders: The Lombard kingdom, 600-744, Clarendon Press, 1916, σ. 42
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Paul the Deacon. Historia Langobardorum. Available at Northvegr.
- Andreas Bergomatis. Chronicon at the Institut für Mittelalter Forschung.