Γκεβχερί Σουλτάνα
| Γκεβχερί Σουλτάν گوهری سلطان | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 30 Νοεμβρίου 1904 Παλάτι Τζαμλιτζά, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 10 Δεκεμβρίου 1980 (76 ετών) Πλατεία Ταξίμ, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία |
| Τόπος ταφής | Μαυσωλείο Σουλτάν Μαχμούτ Β΄, Ντιβανγιολού, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία |
| Σύζυγος | Πρίγκιπας Αχμέτ της Αιγύπτου |
Πλήρες όνομα | |
Φατμά Γκεβχερί μπιντ Μεχμέτ Σεϊφεντίν Τούρκικα: Fatma Gevheri bint Mehmed Seyfeddin Οθωμανικά: فاطما گوهری بنت محمدم سیف الدین | |
| Οίκος | Οσμανιδών |
| Πατέρας | Ηγεμόνας Μεχμέτ Σεϊφεντίν Εφέντι |
| Μητέρα | Νερβαλιτέρ Χανίμ |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| δεδομένα () | |
Η Γκεβχερί Σουλτάν (Οθ. Τούρκικα:گوهری سلطان) (Τούρκικα: Gevheri Sultan, 30 Νοεμβρίου 1904 - 10 Δεκεμβρίου 1980) ήταν κόρη του Ηγεμόνα Μεχμέτ Σεϊφεντίν Εφέντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1904 στο Παλάτι Τζαμλιτζά, και ήταν κόρη του Ηγεμόνα Μεχμέτ Σεϊφεντίν Εφέντι και της δεύτερης συζύγου του Νερβαλιτέρ Χανίμ.[2]
Έμαθε να παίζει διάφορα όργανα από τον πατέρα της. Μεταξύ αυτών ήταν το ούτι (μια λύρα), το ταμπούρ (ένα όργανο σαν κιθάρα) και το λόβα (ένα αρχαίο λαούτο). Έπαιξε ταμπούρ, κεμεντζέ, oύτι, λαούτο και πιάνο.[3][4]
Κατά την εξορία της αυτοκρατορικής οικογένειας τον Μάρτιο του 1924, η Γκεβχερί και η οικογένειά της μετακόμισαν στη Νίκαια της Γαλλίας. Ο Αμπντούλ Μετζίτ Β΄, ο θείος της που ζούσε επίσης στη Νίκαια, την έφερε στο σπίτι του, όταν άκουσε τις οικονομικές δυσκολίες της, με την πρόθεση να την παντρευτεί.[5]
Η Γκεβχερί έζησε με την οικογένεια του θείου της για λίγα χρόνια και στη συνέχεια αρραβωνιάστηκε με τον ανήλικο γιο του βασιλιά της Ινδίας, αλλά λίγο πριν από το γάμο της ανακαλύφθηκε ότι είχε σχέση με κάποιον άλλο, οπότε ο αρραβώνας ακυρώθηκε. Ο θείος της ήταν τόσο θυμωμένος, που την έστειλε για να μείνει με τη μητέρα της, που δεν είχε τίποτε για να ζήσει.[6] Το 1930, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Αχμέτ της Αιγύπτου και μετακόμισε στο Κάιρο. Έμεινε χήρα το 1948.[7]
Το 1952, ο Γκεβχερί επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη μετά την ανάκληση του νόμου της εξορίας για τις πριγκίπισσες. Πέρασε τα τελευταία χρόνια με την εξαδέλφη της Μιχρισάχ Σουλτάν, κόρη του θείου της Ηγεμόνα Γιουσούφ Ιζζεντίν, σε ένα ευρύχωρο διαμέρισμα στην πλατεία Ταξίμ.[8]
Πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου 1980 και είναι θαμμένη στο μαυσωλείο του προπάππου της σουλτάνου Μαχμούτ Β΄ στο Ντιβανγιολού της Κωνσταντινούπολης.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ The Rise of the Turks and the Ottoman Empire Αρχειοθετήθηκε 2012-06-28 στο Wayback Machine. Retrieved on 2007-09-16
- ↑ Adra, Jamil (2005). Genealogy of the Imperial Ottoman Family 2005. σελίδες 12–13.
- ↑ «Osmanoglu, Gevher (1904—)». Encyclopedia.com. https://www.encyclopedia.com/women/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/osmanoglu-gevheri-1904. Ανακτήθηκε στις 20 January 2019.
- ↑ «COMPOSERS AND PERFORMERS: GEVHERİ OSMANOĞLU». Turkish Music Portal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-01-21. https://web.archive.org/web/20190121064115/http://www.turkishmusicportal.org/en/composers/detail/gevheri-osmanoglu. Ανακτήθηκε στις 20 January 2019.
- ↑ Bardakçı 2017, σελ. 131.
- ↑ Bardakçı 2017, σελ. 132.
- ↑ Üsküdarlı meşhurlar ansiklopedisi. Üsküdar Belediyesi. 2012. σελ. 168. ISBN 978-6-056-05943-8.
- ↑ «Fatma Gevheri Osmanoğlu Kimdir Sultan Abdülaziz Oğlu, Şehzade Mehmed Seyfeddin Efendi Kızı». Osmnali.site. 7 February 2017. http://osmanli.site/onemli-osmanli-bestekar-beste-muzisyen-muzik-musiki-nota/fatma-gevheri-sultan-osmanoglu-nota-beste/fatma-gevheri-osmanoglu-kimdir-sultan-abdulaziz-oglu-sehzade-mehmed-seyfeddin-efendi-kizi/. Ανακτήθηκε στις 20 January 2019.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
- Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
- Bardakçı, Murat (2017). Neslishah: The Last Ottoman Princess. Oxford University Press. ISBN 978-9-774-16837-6.