Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γκιγκ Β΄ του Αλμπόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκιγκ Β΄ του Αλμπόν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Guigues II d'Albon (Γαλλικά)
Γέννηση1025
Θάνατος1079
ΠαρατσούκλιPinguis[1] και le gras[2][1]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςPetronille
Agnes of Barcelona
ΤέκναΓκιγκ Γ΄ του Αλμπόν
ΓονείςΓκιγκ Α΄ του Αλμπόν και Adelais (de Turin)[3]
ΑδέλφιαHumbert of Albon[4][2]
Οικογένειαd'Albon
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκιγκ Β΄, γαλλ.: Guigues II d'Albon, γνωστός ως ο Παχύς (Pinguis), (π. 1025 - π. 1079) από τον Οίκο του Αλμπόν, ήταν κόμης του Γκρεζιβωντάν και του Μπριανσοναί από το 1070 έως το 1079 και επίσης κόμης του Aλμπόν το 1079.

Φέρει το παρωνύμιο ο Παχύς, (Guigo Pinguis [5] ή Guigo Crassus[6]). Σημειωτέον ότι η αρίθμηση των Γκιγκιδών στον Οίκο του Aλμπόν διαφέρει ανάλογα με τις αναφορές. Σύμφωνα με τον ιστότοπο γενεαλογίας του Ιδρύματος Μεσαιωνικής Γενεαλογίας - Medieval Lands (MedLands), ο Γκιγκ Β΄ αναφέρεται ως Γκιγκ Δ΄ [5].

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκιγκ Β΄ γεννήθηκε, σύμφωνα με τον ιστότοπο MedLands, γύρω στα έτη 1025 και 1030 [5]. Ήταν γιος του Γκιγκ Α΄ τουΓηραιού, κόμη του Αλμπόν και της Aδελαΐδας (Adelsindis ή Adalsendi) του 1035 έως το 1052 [5] [7]. Μία παράδοση, που υιοθετήθηκε ειδικότερα στο βιβλίο Europäische Stammtafeln [5], δείχνει ότι θα μπορούσε να είναι η Αδελαΐδα του Τορίνο, κόρη του Ουμβέρτου Α΄ του Λευκόχειρα, κόμη της Σαβοΐας, η οποία στο Μωριέν, αλλά αυτό το γεγονός δεν βασίζεται σε ένα γνωστό καταστατικό.

Κατείχε το Aλμπόν, το Γκρεζιβωντάν γύρω από τη Γκρενόμπλ (Κομιγιόν, Oριόλ, Βαρς) καθώς και στο Μπριανσόν. Εκείνη την εποχή, τα εδάφη του Γκιγκ Α΄ δεν είχαν γεωγραφική ενότητα.

Η μονή Σαιν-Ρομπέρ κτίστηκε στο Σαιντ-Εγκρέβ το 1070 από μοναχούς, υπό την εξάρτηση του αβαείου των Βενεδικτίνων του Λα Σαιζ-Ντιέ στο Ωτ-Λουάρ[8].

Νυμφεύτηκε πριν τις 3 Απριλίου 1052 [9] την Πετρινίγ (Pétronille), πιθανώς κόρη του Aρτώ ντε Ρουάν και της Πετρονίγ (σύμφωνα με τον Ζωρζ ντε Μαναταγιέ [10]), η οποία ήταν αδελφή του Ισμιντόν πρίγκιπα των Ρουάν, κλάδου των κομήτων του Βαλεντινουά και αδελφή του επισκόπου της Γκρενόμπλ Aρτώ κατά τον Μπενζαμίν Ουρύ [11] και τον Ωρελιάν λε Κοκ [12].

Είχαν τέκνα:[5]:

  • Γκιγκ Γ΄ ο Κόμης (απεβ. μετά το 1131 [13]), κόμης του Αλμπόν.
  • Αδελαΐδα.

Το 1070 ο κόμης Γκιγκ Β΄ δίνει στην αρραβωνιαστικιά του Iνές (Agnes) της Βαρκελώνης, κόρη του Ραϋμόνδου-Βερεγγάριου Α΄ κόμη της Βαρκελώνης και της Aλμοντίς του Λα Μαρς το κάστρο του Αλμπόν, του Moρά, του Βαλ, την έπαυλη του Σαιν-Ντονά με την επικράτειά της και όλες τις αυτόνομες ιδιοκτησίες (alleux, allodials), με εξαίρεση των Κλεριέ, Σερβ και Σεβριέρ του αποδίδονται επίσης τα Γκραιζιβωντάν, Κορνιγιόν-αν-Τριέβ, Βαρς και Oριόλ και το κάστρο του Μπριανσόν [14]. Αναφέρεται ως κόμης του Αλμπόν και απεβίωσε γύρω στο 1079[15]. Σημειώστε ότι σε αυτή την πράξη ο Γκιγκ-Ραϋμόν αναφέρεται ως αδελφός του και όχι ως γιος του, κάτι που είναι γενεαλογικά εύλογο, αφού ο τελευταίος απεβίωσε μετά το 1096 [5], εξ ου και η υπόθεση που υιοθετήθηκε από το Ίδρυμα Μεσαιωνικής Γενεαλογίας για έναν μετέπειτα, δεύτερο γάμο του Γκιγκ Α΄ με την Iνές (Agnès) της Βαρκελώνης, στην προκειμένη περίπτωση είναι η πρώτη πράξη του 1070 [14] των Καταγραφών του Βιενουά (Regeste dauphinois) που είναι ψευδής, με την έννοια ότι ονομάζει τον Γκιγκ (τον Παχύ) μνηστευμένο με την Ινές.

Ο γιος τους είναι:

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχετικά Άρθρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Guigues II, στην τοποθεσία του Atelier des Dauphins
  • Charles Cawley. «Comtes d'Albon». fmg.ac/MedLands (Foundation for Medieval Genealogy) (στα Αγγλικά). 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ulysse Chevalier, Regeste dauphinois, ή Χρονολογικός και αναλυτικός κατάλογος έντυπων και χειρογράφων εγγράφων που σχετίζονται με την ιστορία του Dauphiné, από τη χριστιανική προέλευση έως το έτος 1349. Τυπώνω valentinoise, 1913-1926, T1, τεύχη 1-3, διαβάστε διαδικτυακά

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 www.persee.fr/doc/shmes_1261-9078_1985_act_15_1_1444.
  2. ↑ 2,0 2,1 www.google.fr/books/edition/Annales/mjoiAQAAIAAJ?hl=fr&gbpv=1&dq=%22Humbert+II+fr%C3%A8re+de+Guigues+le+gras%22&pg=PA43&printsec=frontcover.
  3. ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  4. ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 Charles Cawley. «Guigues IV». Foundation for Medieval Genealogy-Medieval Lands (στα Αγγλικά). 
  6. ↑ Menabrea, Léon (1865). Des origines féodales dans les Alpes occidentales (στα Γαλλικά). Imprimerie royale. σελ. 165. .
  7. ↑ Ulysse Chevalier (1913). Regeste dauphinois, ou Répertoire chronologique et analytique des documents imprimés et manuscrits relatifs à l'histoire du Dauphiné, des origines chrétiennes à l'année 1349 (T1, fascicules 1-3), vol. 1 (στα Γαλλικά). Valence: Imp. valentinoise. σελ. 321. 
  8. ↑ Ulysse Chevalier (1913). Regeste dauphinois, ou Répertoire chronologique et analytique des documents imprimés et manuscrits relatifs à l'histoire du Dauphiné, des origines chrétiennes à l'année 1349 (T1, fascicules 1-3), vol. 1 (στα Γαλλικά). Valence: Imp. valentinoise. σελ. 388. 
  9. ↑ Ulysse Chevalier (1913). Regeste dauphinois, ou Répertoire chronologique et analytique des documents imprimés et manuscrits relatifs à l'histoire du Dauphiné, des origines chrétiennes à l'année 1349 (T1, fascicules 1-3), vol. 1 (στα Γαλλικά). Valence: Imp. valentinoise. σελ. 321. 
  10. ↑ Georges de Manteyer (1925). Les origines du Dauphiné de Viennois. La première race des comtes d’Albon (843-1228) (στα Γαλλικά). Bulletin de la Société d’études des Hautes-Alpes. σελίδες 50–140. 
  11. ↑ Benjamin Oury (14 Μαρτίου 2018). Exploitation minière et implantation castrale en Dauphiné médiéval (Xe-XVe siècles). Surveiller, organiser et prélever la production minière (στα Γαλλικά). Paris: Université de recherche Paris Sciences et Lettres. 
  12. ↑ Aurelien Le Coq (2015). Hugues de Châteauneuf, évêque de Grenoble (1080-1132). Réforme grégorienne et pouvoir épiscopal entre Rhône et Alpes (στα Γαλλικά). Paris: Histoire. Université Paris-Est. σελ. 49. 
  13. ↑ Ulysse Chevalier (1913). Regeste dauphinois, ou Répertoire chronologique et analytique des documents imprimés et manuscrits relatifs à l'histoire du Dauphiné, des origines chrétiennes à l'année 1349 (T1, fascicules 1-3), vol. 1 (στα Γαλλικά). Valence: Imp. valentinoise. σελ. 589. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Ulysse Chevalier (1913). Regeste dauphinois, ou Répertoire chronologique et analytique des documents imprimés et manuscrits relatifs à l'histoire du Dauphiné, des origines chrétiennes à l'année 1349 (T1, fascicules 1-3), vol. 1 (στα Γαλλικά). Valence: Imp. valentinoise. σελ. 355. 
  15. ↑ Ulysse Chevalier (1913). Regeste dauphinois, ou Répertoire chronologique et analytique des documents imprimés et manuscrits relatifs à l'histoire du Dauphiné, des origines chrétiennes à l'année 1349 (T1, fascicules 1-3), vol. 1 (στα Γαλλικά). Valence: Imp. valentinoise. σελ. 379. 
  16. ↑ Ulysse Chevalier (1913). Regeste dauphinois, ou Répertoire chronologique et analytique des documents imprimés et manuscrits relatifs à l'histoire du Dauphiné, des origines chrétiennes à l'année 1349 (T1, fascicules 1-3), vol. 1 (στα Γαλλικά). Valence: Imp. valentinoise. σελίδες 369–370. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκιγκ_Β΄_του_Αλμπόν&oldid=10471840"