Γκούττορμ της Νορβηγίας
Γκούττορμ της Νορβηγίας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1199 |
Θάνατος | 11 Αυγούστου 1204 Τρόντχαϊμ |
Τόπος ταφής | Nidaros Cathedral |
Χώρα πολιτογράφησης | Νορβηγία |
Θρησκεία | Χριστιανισμός |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης |
Οικογένεια | |
Γονείς | Σίγκουρντ Λαβάρντ[1] |
Οικογένεια | Οίκος του Σβέρε |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Μονάρχης της Νορβηγίας (1204) |
Ο Γκούττορμ της Νορβηγίας ή Γκούττορμ Σίγκουρντσον (Guttorm Sigurdsson, 1199 - 11 Αυγούστου 1204) βασιλιάς της Νορβηγίας από τον Ιανουάριο μέχρι τον Αύγουστο του 1204 την περίοδο του εμφύλιου πολέμου ήταν νόθος γιος του Σίγκουρντ Λαβάρντ μεγαλύτερου γιου του Σβερ της Νορβηγίας ο οποίος πέθανε πριν από τον πατέρα του από άγνωστη μητέρα. Σαν εγγονός του Σβερ εξελέγη νέος βασιλιάς της Νορβηγίας από τους Μπίρκεμπεινερ σε ηλικία τεσσάρων ετών με αντιβασιλέα και κηδεμόνα τον κόμη Χάακον τον τρελό, ξέσπασε στη συνέχεια νέα σύγκρουση ανάμεσα στους Μπίρκεμπεινερ και τους Μπάγκλερ με τους τελευταίους να έχουν την υποστήριξη του Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας. Η βασιλεία του Γκούττορμ έληξε σύντομα όταν το μικρό παιδί αρρώστησε και πέθανε, φήμες αναφέρουν ότι ο θάνατος του ήταν έργο της μελλοντικής συζύγου του Χάακον του τρελού Χριστίνας Νίλσνταττερ αλλά το γεγονός αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί από τους ιστορικούς. Τον θάνατο του Γκούττορμ ακολούθησε σκληρός εμφύλιος πόλεμος στη Νορβηγία, παρά το γεγονός ότι ο Γκούττορμ υπήρξε βασιλιάς το όνομα του δεν αναφέρεται πολλές φορές στον επίσημο κατάλογο των βασιλέων της Νορβηγίας.[2] Ο πατέρας του Γκούττορμ πέθανε πριν από τον παππού του Σβερ τον οπoίο διαδέχθηκε (1202) ο θείος του Χάακον Γ΄ της Νορβηγίας, στο σύντομο διάστημα που ήταν βασιλιάς προσπάθησε να συμφιλιώσει τους Μπίρκεμπεινερ και τους Μπάγκλερ ίσως αυτό να ήταν αιτία που προκάλεσε τον πρόωρο θάνατο του στις 1 Ιανουαρίου 1204.[3][4] Μετά τον θάνατο του Χάακον Γ΄ ξέσπασε σκληρότερος ο εμφύλιος πόλεμος, οι Μπίρκεμπεινερ ανασυγκροτήθηκαν με αρχηγό τον Χάακον τον τρελό.[5]
Βασιλιάς της Νορβηγίας σε νηπιακή ηλικία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον θάνατο του Χάακον Γ΄ οι Μπίρκεμπεινερ ύστερα από πρόταση του επισκόπου Μαρτίν του Μπέργκεν εξέλεξαν νέο βασιλιά της Νορβηγίας τον μικρό Γκούττορμ, ο Χάακον ο τρελός ανιψιός του Σβερ της Νορβηγίας ορίστηκε αντιβασιλιάς, κηδεμόνας του μικρού παιδιού και αρχηγός του στρατού.[6][7] Σύμφωνα με τα Σάγκας των Μπάγκλερ ο νέος βασιλιάς πήρε ένα σπαθί σύμφωνα με το Νορβηγικό έθιμο και το τοποθέτησε στο πλευρό του Χάακον, στη συνέχεια του έδωσε στο χέρι του μια ασπίδα, του έδωσε τον τίτλο του κόμη και στη συνέχεια παρουσία όλων των οπλαρχηγών κάθισε στο πλευρό του βασιλιά. Η θέση του Χάακον στο ίδιο ύψος με τον βασιλιά ήταν συνηθισμένο γεγονός εκείνη την εποχή στη Νορβηγία για έναν κόμη.[8] Ο Πέτερ Στόπερ ανιψιός του Σβερ και ο Έιναρ Κόνγκσμαγκ σύζυγος της κόρης του Σβερ Σεσίλλης ορκίστηκαν επίσης κηδεμόνες του μικρού Γκούττορμ.[9] Ο διορισμός του πολεμοχαρούς Χάακον του τρελού στην εξουσία δεν άφηνε κανένα περιθώριο για ειρήνη, οι Μπάγκλερ κατάλαβαν την κρισιμότητα της κατάστασης και άρχισαν να προετοιμάζονται για πόλεμο. Οι Μπάγκλερ όρισαν σε συνέλευση βασιλιά της Νορβηγίας τον Έρλινγκ Στόνγουολ ο οποίος ισχυριζόταν ότι είναι γιος του Μάγκνους Ε΄ της Νορβηγίας και κατέφυγαν στη Δανία όπου ο βασιλιάς Βάλντεμαρ ο Νικητής δήλωσε την υποστήριξη του απέναντι τους, ο Βάλντεμαρ είχε σκοπό να διατηρήσει την εξουσία στην αρχαία Δανική αποικία του Βικέν που βρισκόταν στη Νορβηγία.[5][10] Ο Βάλντεμαρ έφτασε στο Βικέν με περισσότερα από 300 με πλοία και ο Έρλινγκ υπέστη με επιτυχία τη δοκιμασία αλήθειας στο Τένσμπεργκ, στη συνέχεια ο Δανός βασιλιάς του έδωσε 35 πλοία και ο Έρλινγκ μαζί με τον Φίλιππο Σίμονσον έναν άλλον διεκδικητή από τους Μπάγκλερ ορκίστηκαν πίστη στον Δανό βασιλιά. Τα δικαιώματα του Φιλίππου στον θρόνο της Νορβηγίας είχαν στηρίξει τόσο ο Βάλντεμαρ όσο και η εκκλησία,[11] τελικά οι Μπάγκλερ εξέλεξαν νέο βασιλιά τους τον Έρλινγκ ενώ ο Φίλιππος ορίστηκε κόμης στο Χαουγκάτινγκ και στο Μπόργκαρτινγκ νότιες περιοχές της Νορβηγίας, οι Μπάγκλερ σύντομα απέκτησαν τον έλεγχο του Βικέν.[10] Οι Μπίρκεμπεινερ με τη σειρά τους κήρυξαν νέο βασιλιά της Νορβηγίας στις αρχές του καλοκαιριού στο Τρόντχαϊμ τον μικρό Γκουττόρμ. Την εποχή που ο Χάακον ο τρελός συγκέντωνε στρατό για να αντιμετωπίσει τους Μπάγκλερ ο μικρός Γκούττορμ αρρώστησε και πέθανε στις 11 Αυγούστου, τάφηκε στον Καθεδρικό ναό του Νιδάρος.[3]
Θρύλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μια έκδοση των Σάγκας αναφέρει ότι ο Γκούττορμ δηλητηριάστηκε από τη Χριστίνα Νίλσνταττερ η οποία παντρεύτηκε αμέσως μετά τον Χάακον τον τρελό αλλά οι ιστορικοί το αρνούνται, ισχυρίζονται οτι οι φήμες αυτές ήταν δημιουργήματα των Μπιρκεμπέινερ λόγω του αιφνίδιου θανάτου του Χάακον λίγους μήνες αργότερα, οι ίδιες πηγές λένε ότι ο Χάακον δηλητηριάστηκε από τη χήρα του Σβερ και θεία της Χριστίνας Μαργαρίτα.[3] Ο Χάακον ο τρελός δεν διαδέχθηκε τον Γκούττορμ επειδή λόγω του πολεμοχαρούς χαρακτήρα του δημιουργούσε πολλές εχθρότητες.[12] Τον θάνατο του Γκούττορμ ακολούθησε μικρότερης έκτασης εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στον διάδοχο του Ίνγκε Β΄ της Νορβηγίας και τους Μπάγκλερ μέχρι να πραγματοποιηθεί η τελική συμφωνία ανάμεσα στον Ίνγκε, τον Χάακον και τον νέο διεκδικητή του θρόνου από τους Μπάγκλερ Φίλιππο Σίμονσον με την οποία διαιρέθηκε το βασίλειο.[13]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ "Den norske kongerekken". kongehuset.no (in Norwegian). 23 February 2010. Retrieved 10 October 2012
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Helle, Knut. "Guttorm Sigurdsson". Norsk biografisk leksikon (in Norwegian). Retrieved 10 October 2012.
- ↑ Helle (1974) p. 94
- ↑ 5,0 5,1 Lunden (1976) pp. 149–150
- ↑ Helle (1974) pp. 94–95
- ↑ Helle (1972) p. 129
- ↑ Blom (1972) p. 14
- ↑ Helle (1972) p. 476
- ↑ 10,0 10,1 Helle (1974) pp. 95–96
- ↑ Blom (1972) p. 15
- ↑ Lunden (1976) p. 154
- ↑ Helle (1974) pp. 96–97
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Blom, Grethe Authén (1972). Samkongedømme – enekongedømme – Håkon Magnussons hertugdømme. Trondheim: Universitetsforlaget.
- Helle, Knut (1972). Konge og gode menn i norsk riksstyring ca. 1150–1319. Bergen: Universitetsforlaget.
- Helle, Knut (1974). Norge blir en stat: 1130–1319. Handbok i norsk historie. 3. Universitetsforlaget.
- Lunden, Kåre (1976). Norge under Sverreætten, 1177–1319. Norges historie. 3. Oslo: Cappelen.
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Guttorm of Norway της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |