Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γκραν Πρι του Μονακό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκραν Πρι του Μονακό
(Circuit de Monaco)
Η πίστα του Μονακό
ΤοποθεσίαΜονακό
43°44′04″N 7°25′17″E / 43.7345°N 7.4214°E / 43.7345; 7.4214Συντεταγμένες: 43°44′04″N 7°25′17″E / 43.7345°N 7.4214°E / 43.7345; 7.4214
Πρώτος αγώνας1929
Τελευταίος αγώνας2024
Απόσταση260.286 χλμ
Γύροι79
Περισσότερες νίκες (οδηγός) Άιρτον Σένα (6)
Περισσότερες νίκες (κατασκευαστής) McLaren (15)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
wikidata (π • σ • ε )

Το Γκραν Πρι του Μονακό (γαλλικά: Grand Prix de Monaco‎‎) είναι μια διοργάνωση αγώνων αυτοκινήτου της Φόρμουλα 1 που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Circuit de Monaco, στα τέλη Μαΐου ή στις αρχές Ιουνίου. Πραγματοποιείται από το 1929 και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους πιο σημαντικούς και διάσημους αγώνες αυτοκινήτων στον κόσμο,[1][2][3] και είναι ένας από τους αγώνες—μαζί με το Indianapolis 500 και των 24 Ωρών του Λε Μαν —που αποτελούν το Τριπλό Στέμμα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.[4] Η πίστα του Μονακό έχει ονομαστεί "ως μια εξαιρετική τοποθεσία αίγλης και κύρους".[5] Ο αγώνας της Formula 1 διεξάγεται συνήθως το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Μαΐου και είναι γνωστό ως ένα από τα μεγαλύτερα Σαββατοκύριακα στους αγώνες αυτοκινήτου, καθώς ο αγώνας της Formula 1 διεξάγεται την ίδια Κυριακή με το Indianapolis 500 (IndyCar Series) και το Coca-Cola 600 (NASCAR Cup Series).[6]

Ο αγώνας διεξάγεται σε μια στενή διαδρομή στους δρόμους του Μονακό, με πολλές αλλαγές υψομέτρου και σφιχτές στροφές καθώς και το τούνελ, καθιστώντας τον μια από τις πιο απαιτητικές πίστες στη Formula 1. Παρά τις σχετικά χαμηλές μέσες ταχύτητες, η πίστα του Μονακό είναι ένα επικίνδυνο μέρος για αγώνες λόγω του πόσο στενή είναι η πίστα και ο αγώνας συχνά περιλαμβάνει την επέμβαση ενός αυτοκινήτου ασφαλείας. Είναι το μόνο Γκραν Πρι που δεν τηρεί την ελάχιστη απόσταση αγώνων των 305 χλμ. της FIA για αγώνες F1.[7]

Το πρώτο Γκραν Πρι του Μονακό πραγματοποιήθηκε στις 14 Απριλίου 1929 και ο αγώνας έγινε τελικά μέρος του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και συμπεριλήφθηκε στο πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών το 1950. Ορίστηκε δύο φορές Ευρωπαϊκό Γκραν Πρι, το 1955 και το 1963, όταν αυτός ο τίτλος ήταν τιμητικός χαρακτηρισμός που δίνονταν κάθε χρόνο σε έναν αγώνα Γκραν Πρι στην Ευρώπη. Ο Γκράχαμ Χιλ γνωστός και ως Κύριος Μονακό [8] είναι ο οδηγός με τις περισσότερες νίκες στο Μονακό τη δεκαετία του 1960, ενώ ο Άιρτον Σένα είναι αυτός που κέρδισε τον αγώνα περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο οδηγό, με έξι νίκες, κερδίζοντας πέντε διαδοχικούς αγώνες μεταξύ 1989 και 1993.[9]

Φήμη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Γκραν Πρι του Μονακό θεωρείται ευρέως ως ένας από τους σημαντικότερους και πιο διάσημους αγώνες αυτοκινήτου στον κόσμο μαζί με το Ράλι Ιντιανάπολις 500 και τις 24 Ώρες του Λε Μαν.[10][11] Αυτοί οι τρεις αγώνες θεωρούνται ότι αποτελούν το Τριπλό Στέμμα των τριών πιο διάσημων αγώνων μηχανοκίνησης στον κόσμο. Από το 2022, ο Γκράχαμ Χιλ είναι ο μόνος οδηγός που έχει κερδίσει το Τριπλό Στέμμα, κερδίζοντας και τους τρεις αγώνες. Η προπόνηση για το Μονακό συμπίπτει με αυτή του Indianapolis 500 και οι ίδιοι οι αγώνες συγκρούονται μερικές φορές. Καθώς οι δύο αγώνες διεξάγονται σε αντίθετες πλευρές του Ατλαντικού Ωκεανού και αποτελούν μέρος διαφορετικών πρωταθλημάτων, είναι δύσκολο για έναν οδηγό να αγωνιστεί αποτελεσματικά και στους δύο κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Ο Χουάν Πάμπλο Μοντόγια και ο Φερνάντο Αλόνσο είναι οι μόνοι ενεργοί οδηγοί που έχουν κερδίσει δύο από τους τρεις αγώνες.[12][13]

Απονέμοντας το πρώτο της χρυσό μετάλλιο για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό στον Πρίγκιπα Ρενιέ ΙΙΙ, η Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτων χαρακτήρισε το Γκραν Πρι του Μονακό ως "μια εξαιρετική τοποθεσία αίγλης και κύρους" στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.[5] Το Γκραν Πρι διεξήχθη υπό την αιγίδα τριών γενεών της βασιλικής οικογένειας του Μονακό: του Λουδοβίκου Β', του Ρενιέ Γ' και του Αλβέρτου Β', οι οποίοι έχουν δείξει έντονο ενδιαφέρον για τον αγώνα. Ένα μεγάλο μέρος των εσόδων του πριγκιπάτου προέρχεται από τουρίστες που προσελκύονται από το ζεστό κλίμα και το διάσημο καζίνο, αλλά είναι επίσης φορολογικός παράδεισος και φιλοξενεί πολλούς εκατομμυριούχους, συμπεριλαμβανομένων αρκετών οδηγών της Formula 1.[14]

Το Μονακό έχει δημιουργήσει τέσσερις ντόπιους οδηγούς της Formula 1 - Louis Chiron, André Testut, Olivier Beretta και Σαρλ Λεκλέρ,[15] - αλλά το φορολογικό του καθεστώς το έχει κάνει σπίτι πολλών οδηγών όλα αυτά τα χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των Ζιλ Βιλνέβ και Άιρτον Σένα. Από τους οδηγούς της Φόρμουλα 1 του 2006, αρκετοί έχουν ιδιοκτησία στο πριγκιπάτο, συμπεριλαμβανομένων των Τζένσον Μπάτον και Ντέιβιντ Κούλθαρντ, ο οποίος ήταν εν μέρει ιδιοκτήτης ενός ξενοδοχείου εκεί.[16] Λόγω του μικρού μεγέθους της πόλης και της τοποθεσίας της πίστας, οι οδηγοί των οποίων οι αγώνες τελειώνουν νωρίς μπορούν συνήθως να επιστρέψουν στα διαμερίσματά τους μέσα σε λίγα λεπτά. Ο Σένα αποσύρθηκε στο διαμέρισμά του αφού έχασε το προβάδισμα στον αγώνα του 1988.[17] Στον αγώνα του 2006, αφού αποσύρθηκε λόγω μηχανικής βλάβης ενώ βρισκόταν στη δεύτερη θέση, ο Κίμι Ράικονεν αποσύρθηκε στο γιοτ του, το οποίο ήταν σταθμευμένο στο λιμάνι.[18]

Το Γκραν Πρι προσελκύει διάσημες προσωπικότητες κάθε χρόνο που έρχονται να ζήσουν τη λάμψη και το κύρος της διοργάνωσης. Μεγάλα πάρτι διοργανώνονται στα νυχτερινά κέντρα του Σαββατοκύριακου και το Λιμάνι του Ηρακλή γεμίζει με θεατές που συμμετέχουν στους εορτασμούς.[19]

Κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον 21ο αιώνα, αρκετοί σχολιαστές και οδηγοί της F1 έχουν αποκαλέσει το Γκραν Πρι τον πιο βαρετό αγώνα από όλες τις πίστες, τόσο για να οδηγείς όσο και για να παρακολουθείς ως θεατής. Έχει ασκηθεί κριτική στο πόσο λίγες προσπάθειες προσπεράσματος γίνονται, καθώς και στο πόσο συχνά κερδίζει ο οδηγός που έχει την pole position.[20][21] Ο Φερνάντο Αλόνσο δήλωσε ότι ο αγώνας είναι «ο πιο βαρετός αγώνας που έγινε ποτέ» και ο Λιούις Χάμιλτον δήλωσε ότι το Grand Prix του 2022 «δεν ήταν πραγματικά αγώνας».[22][23]

Νικητές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οδηγοί με επαναλαμβανόμενες νίκες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι οδηγοί με έντονους χαρακτήρες αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 την τρέχουσα σεζόν.

Ο Άιρτον Σένα κέρδισε τον αγώνα έξι φορές, ένα ρεκόρ μέχρι σήμερα.
Νίκες Οδηγός Χρονιές
6 Άιρτον Σένα 1987, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993
5 Γκράχαμ Χιλ 1963, 1964, 1965, 1968, 1969
Μίχαελ Σουμάχερ 1994, 1995, 1997, 1999, 2001
4 Αλέν Προστ 1984, 1985, 1986, 1988
3 Στέρλινγκ Μος 1956, 1960, 1961
Τζάκι Στιούαρτ 1966, 1971, 1973
Νίκο Ρόσμπεργκ 2013, 2014, 2015
Λιούις Χάμιλτον 2008, 2016, 2019
2 Χουάν Μανουέλ Φάντζιο 1950, 1957
Μωρίς Τριντινιάν 1955, 1958
Νίκι Λάουντα 1975, 1976
Τζόντι Σέκτερ 1977, 1979
Ντέιβιντ Κούλθαρντ 2000, 2002
Φερνάντο Αλόνσο 2006, 2007
Μαρκ Γουέμπερ 2010, 2012
</img> Σεμπάστιαν Φέτελ 2011, 2017
Πηγές:[24][25]

Κατασκευαστές με επαναλαμβανόμενες νίκες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομάδες με έντονους χαρακτήρες αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Formula 1 την τρέχουσα σεζόν.
Το ροζ φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που δεν ήταν μέρος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Formula 1.
Το κίτρινο φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που ήταν μέρος του προπολεμικού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Νίκες Κατασκευαστής Χρονιές
15 McLaren 1984, 1985, 1986, 1988 , 1989, 1990, 1991, 1992 , 1993, 1998, 2000, 2002, 2005, 2008
10 Ferrari 1952 , 1955, 1975, 1976, 1979, 1981, 1997, 1999, 2001, 2017
8 Mercedes 1935 , 1936, 1937, 2013, 2014, 2015, 2016, 2019
7 Λωτός 1960, 1961, 1968, 1969, 1970, 1974, 1987
6 Red Bull Racing 2010, 2011, 2012, 2018, 2021, 2022
5 BRM 1963, 1964, 1965, 1966, 1972
4 Bugatti 1929, 1930, 1931, 1933
3 Άλφα Ρομέο 1932, 1934, 1950
Maserati 1948, 1956, 1957
Cooper 1958, 1959, 1962
Tyrrell 1971, 1973, 1978
Ουίλιαμς 1980, 1983, 2003
2 Μπράμπαμ 1967, 1982
Benetton 1994, 1995
Renault 2004, 2006
Πηγές:[24][25]

Κατασκευαστές κινητήρων με επαναλαμβανόμενες νίκες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κατασκευαστές με έντονους χαρακτήρες αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Formula 1 την τρέχουσα σεζόν.
Ένα ροζ φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που δεν ήταν μέρος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Formula 1.
Ένα κίτρινο φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που ήταν μέρος του προπολεμικού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Νίκες Κατασκευαστής Χρονιές
15 Mercedes * 1935 , 1936, 1937, 1998, 2000, 2002, 2005, 2007, 2008, 2009 , 2013, 2014, 2015, 2016, 2019
14 Ford ** 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974 , 1977, 1978, 1980, 1982, 1983, 1993, 1994
10 Ferrari 1952 , 1955, 1975, 1976, 1979, 1981, 1997, 1999, 2001, 2017
7 Honda 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 2021
6 Renault 1995, 2004, 2006, 2010, 2011, 2012
5 Coventry 1958, 1959, 1960, 1961, 1962
BRM 1963, 1964, 1965, 1966, 1972
4 Bugatti 1929, 1930, 1931, 1933
3 Άλφα Ρομέο 1932, 1934, 1950
Maserati 1948, 1956, 1957
TAG *** 1984, 1985, 1986
Πηγές:[24][25]
  • Μεταξύ 1998 και 2005 κατασκευάστηκε από την Ilmor, με χρηματοδότηση από τη Mercedes.
    • Κατασκευάστηκε από την Cosworth, με χρηματοδότηση από τη Ford.
      • Κατασκευάστηκε από την Porsche

Ανά έτος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ροζ φόντο υποδηλώνει μια διοργάνωση που δεν ήταν μέρος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Formula 1.
Το κίτρινο φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που ήταν μέρος του προπολεμικού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Ο Νίκο Ρόσμπεργκ κέρδισε το Γκραν Πρι του Μονακό τρεις συνεχόμενες φορές από το 2013 έως το 2015, αγωνιζόμενος με τη Mercedes.
Έτος Οδηγός Κατασκευαστής Αναφορά
1929 Ουίλιαμ Γκρόβερ-Ουίλιαμς Bugatti Αναφορά
1930 Ρενέ Ντρεϊφούς Bugatti Αναφορά
1931 Λουί Σιρόν Bugatti Αναφορά
1932 Τάτσιο Νουβολάρι Alfa Romeo Αναφορά
1933 Ακίλε Βάρτζι Bugatti Αναφορά
1934 Guy Moll Alfa Romeo Αναφορά
1935 Λουίτζι Φατζόλι Mercedes Αναφορά
1936 Ρούντολφ Καρατσιόλα Mercedes Αναφορά
1937 Μάνφρεντ φον Μπράουχιτς Mercedes Αναφορά
1938

–

1947 		Τα έτη από το 1939 έως το 1944 δεν έγιναν αγώνες λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1938 καθώς και τα έτη 1945 έως το 1947 δεν έγιναν αγώνες για οικονομικούς λόγους.

1948 Τζουζέπε Φαρίνα Maserati Αναφορά
1949 Not held due to the death of Prince Louis II
1950 Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Alfa Romeo Αναφορά
1951 Not held due to budgetary concerns and a lack of regulations in Formula One
1952 Βιτόριο Μαρτζότο Ferrari Αναφορά
1953

–

1954 		Δεν διεξήχθη λόγω του γεγονότος ότι οι κανονισμοί αυτοκινήτων δεν είχαν οριστικοποιηθεί στη Φόρμουλα 1.
1955 Μορίς Τρεντινιάν Ferrari Αναφορά
1956 Στέρλινγκ Μος Maserati Αναφορά
1957 Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Maserati Αναφορά
1958 Μορίς Τρεντινιάν Cooper-Climax Αναφορά
1959 Τζακ Μπράμπαμ Cooper-Climax Αναφορά
1960 Στέρλινγκ Μος Lotus-Climax Αναφορά
1961 Στέρλινγκ Μος Lotus-Climax Αναφορά
1962 Μπρους ΜακΛάρεν Cooper-Climax Αναφορά
1963 Γκράχαμ Χιλ BRM Αναφορά
1964 Γκράχαμ Χιλ BRM Αναφορά
1965 Γκράχαμ Χιλ BRM Αναφορά
1966 Τζάκι Στιούαρτ BRM Αναφορά
1967 Ντένι Χιουλμ Brabham-Repco Αναφορά
1968 Γκράχαμ Χιλ Lotus-Ford Αναφορά
1969 Γκράχαμ Χιλ Lotus-Ford Αναφορά
1970 Γιόχεν Ριντ Lotus-Ford Αναφορά
1971 Τζάκι Στιούαρτ Tyrrell-Ford Αναφορά
1972 Ζαν-Πιερ Μπελτουάζ BRM Αναφορά
1973 Τζάκι Στιούαρτ Tyrrell-Ford Αναφορά
1974 Ρόνι Πίτερσον Lotus-Ford Αναφορά
1975 Νίκι Λάουντα Ferrari Αναφορά
1976 Νίκι Λάουντα Ferrari Αναφορά
1977 Τζόντι Σέκτερ Wolf-Ford Αναφορά
1978 Πατρίκ Ντεπαγιέ Tyrrell-Ford Αναφορά
1979 Τζόντι Σέκτερ Ferrari Αναφορά
1980 Κάρλος Ρόιτεμαν Williams-Ford Αναφορά
1981 Ζιλ Βιλνέβ Ferrari Αναφορά
1982 Ρικάρντο Πατρέζε Brabham-Ford Αναφορά
1983 Κέκε Ρόσμπεργκ Williams-Ford Αναφορά
1984 Αλέν Προστ McLaren-TAG Αναφορά
1985 Αλέν Προστ McLaren-TAG Αναφορά
1986 Αλέν Προστ McLaren-TAG Αναφορά
1987 Άιρτον Σένα Lotus-Honda Αναφορά
1988 Αλέν Προστ McLaren-Honda Αναφορά
1989 Άιρτον Σένα McLaren-Honda Αναφορά
1990 Άιρτον Σένα McLaren-Honda Αναφορά
1991 Άιρτον Σένα McLaren-Honda Αναφορά
1992 Άιρτον Σένα McLaren-Honda Αναφορά
1993 Άιρτον Σένα McLaren-Ford Αναφορά
1994 Μίχαελ Σουμάχερ Benetton-Ford Αναφορά
1995 Μίχαελ Σουμάχερ Benetton-Renault Αναφορά
1996 Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda Αναφορά
1997 Μίχαελ Σουμάχερ Ferrari Αναφορά
1998 Μίκα Χάκινεν McLaren-Mercedes Αναφορά
1999 Μίχαελ Σουμάχερ Ferrari Αναφορά
2000 Ντέιβιντ Κούλθαρντ McLaren-Mercedes Αναφορά
2001 Μίχαελ Σουμάχερ Ferrari Αναφορά
2002 Ντέιβιντ Κούλθαρντ McLaren-Mercedes Αναφορά
2003 Χουάν Πάμπλο Μοντόγια Williams-BMW Αναφορά
2004 Γιάρνο Τρούλι Renault Αναφορά
2005 Κίμι Ράικονεν McLaren-Mercedes Αναφορά
2006 Φερνάντο Αλόνσο Renault Αναφορά
2007 Φερνάντο Αλόνσο McLaren-Mercedes Αναφορά
2008 Λιούις Χάμιλτον McLaren-Mercedes Αναφορά
2009 Τζένσον Μπάτον Brawn-Mercedes Αναφορά
2010 Μαρκ Γουέμπερ Red Bull-Renault Αναφορά
2011 Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault Αναφορά
2012 Μαρκ Γουέμπερ Red Bull-Renault Αναφορά
2013 Νίκο Ρόσμπεργκ Mercedes Αναφορά
2014 Νίκο Ρόσμπεργκ Mercedes Αναφορά
2015 Νίκο Ρόσμπεργκ Mercedes Αναφορά
2016 Λιούις Χάμιλτον Mercedes Αναφορά
2017 Σεμπάστιαν Φέτελ Ferrari Αναφορά
2018 Ντάνιελ Ρικιάρντο Red Bull Racing-TAG Heuer Αναφορά
2019 Λιούις Χάμιλτον Mercedes Αναφορά
2020 Δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της πανδημία COVID-19
2021 Μαξ Φερστάπεν Red Bull Racing-Honda Αναφορά
2022 Σέρχιο Πέρες Red Bull Racing-RBPT Αναφορά
2023 Μαξ Φερστάπεν Red Bull Racing-Honda RBPT Αναφορά
2024 Σαρλ Λεκλέρ Ferrari Αναφορά
Πηγές:[24][25]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Top 10 most prestigious races in the world». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  2. ↑ «The Most Famous Car Races in the World». 28 Οκτωβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  3. ↑ «3 of the World's Biggest Car Races Are Coming Up – Here's What You Need To Know». Business Insider. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  4. ↑ Walker, Kate (14 June 2018). «Fernando Alonso Takes Another Shot at a Motorsport Triple Crown». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 September 2019. https://web.archive.org/web/20190927201120/https://www.nytimes.com/2018/06/14/sports/autoracing/fernando-alonso-le-mans-triple-crown.html. Ανακτήθηκε στις 5 November 2018. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «His Serene Highness Prince Rainier of Monte Carlo awarded the first FIA Gold Medal for Motor Sport». Fédération Internationale de l'Automobile. 14 Οκτωβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2006. 
  6. ↑ «Racing's pinnacle: Sunday brings the Monaco Grand Prix, Indianapolis 500 and Coca-Cola 600». ESPN.com (στα Αγγλικά). 28 Μαΐου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2022. 
  7. ↑ «Rules and regulations: Points, classification and race distance». formula1.com. Formula One. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2016. 
  8. ↑ «Monaco». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2007. 
  9. ↑ «Remembering Senna: King of Monaco». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  10. ↑ «Why not a Grand Prix in Monte Carlo?». Gale Force of Monaco. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2007. 
  11. ↑ «Indy 500, Sunday May 27, 2007». Top Gear Magazine New Car Supplement 2007 (BBC Worldwide): σελ. 30. March 2007. 
  12. ↑ «Triple Crown of Motorsports: Can Juan Pablo Montoya make history?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  13. ↑ «Alonso wins le Mans to edge closer to Triple Crown». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  14. ↑ «Yearly Roar». Atlas F1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2007. 
  15. ↑ «List drivers by country – Monaco». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2006.  www.f1db.com identifies Testut as Monagasque, although he was born in Lyons, France.
  16. ↑ Sylt, Christian (23 Μαΐου 2010). «In the driver's seat: David Coulthard's £30m hotel haul». Independent.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2011. 
  17. ↑ Dorsey, Valerie Lynn (31 October 1988). «Senna sews up world title with Formula One victory». USA Today: σελ. 11C. 
  18. ↑ Insider.com: The retiring Kimi Räikkönen once left the Monaco Grand Prix to drink beers in the hot tub of his private yacht
  19. ↑ Massimo Marioni. «How the rich and famous take in the Monaco Grand Prix weekend». CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  20. ↑ Clancy, Rebecca. «Formula One: 'Boring' Monaco GP at risk of being downgraded to a biennial event» (στα αγγλικά). The Times. ISSN 0140-0460. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 June 2022. https://web.archive.org/web/20220605233625/https://www.thetimes.co.uk/article/formula-one-boring-monaco-gp-at-risk-of-being-downgraded-to-a-biennial-event-m8blzctt3. Ανακτήθηκε στις 2022-06-05. 
  21. ↑ Brown, Oliver (2021-05-20). «The Monaco Grand Prix is the most boring race on the F1 circuit - only money gives it meaning» (στα αγγλικά). The Telegraph. ISSN 0307-1235. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 June 2022. https://web.archive.org/web/20220605233625/https://www.telegraph.co.uk/formula-1/2021/05/20/monaco-grand-prix-boring-race-f1-circuit-money-talks/. Ανακτήθηκε στις 2022-06-05. 
  22. ↑ «Lewis Hamilton's damning rant on 'boring' Monaco GP: 'Thank god that's over' | F1 | Sport | Express.co.uk». www.express.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2022. 
  23. ↑ «Alonso says Monaco GP "the most boring F1 race ever"». us.motorsport.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2022. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 «Monaco GP». ChicaneF1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2021. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 Higham, Peter (1995). «Monte Carlo». The Guinness Guide to International Motor Racing. London, England: Motorbooks International. σελίδες 425–426. ISBN 978-0-7603-0152-4. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκραν_Πρι_του_Μονακό&oldid=10839917"