Γουλιέλμος Α΄ της Νορμανδίας
| Γουλιέλμος Α' | |
|---|---|
 Ανδριάντας του Γουλιέλμου Α΄ του μακρόξιφου στη Φαλέζ | |
| Προκάτοχος | Ρόλλο της Νορμανδίας |
| Διάδοχος | Ριχάρδος Α΄ της Νορμανδίας |
| Θάνατος | 17 Δεκεμβρίου 942 Πικινί, Σομ, Γαλλία |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός της Ρουέν |
| Επίγονοι | Ριχάρδος Α΄ της Νορμανδίας |
| Οίκος | Οίκος της Νορμανδίας |
| Πατέρας | Ρόλλο της Νορμανδίας |
| Μητέρα | Πόππα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Γουλιέλμος Α΄ της Νορμανδίας ή Γουλιέλμος ο Μακρόξιφος (Guillaume Ier de Normandie, ... - 17 Δεκεμβρίου 942) από τον Οίκο της Νορμανδίας, δούκας της Νορμανδίας (927 - 942), ήταν γιος του παγανιστή Βίκινγκ Ρόλλο της Νορμανδίας και της χριστιανής συζύγου του Πόππα του Μπαγιέ.[1][2]
Ο Γουλιέλμος ήταν ο δεύτερος κυβερνήτης από τον Οίκο της Νορμανδίας, μερικές φορές αναφέρεται ως "δούκας της Νορμσνδίας" αν και ο τίτλος δεν χρησιμοποιήθηκε επίσημα μέχρι τον 11ο αιώνα.[3] Ο επίσημος τίτλος του Γουλιέλμου του Μακρόξιφου στην εποχή του ήταν "κόμης της Ρουέν".[4][5] Οι περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Γουλιέλμο Α΄ και τον πατέρα του Ρόλλο τους αναφέρουν σαν οπλαρχηγούς των Σκανδιναβών Βίκινγκ.[6] Ο Ντούντο του Αγίου Κουέντιν στο έργο του για τους πρώτους Νορμανδούς βασιλείς περιγράφει την Πόππα σαν κόμη του κόμη Βερεγγάριου ενός κυρίαρχου αριστοκράτη στην περιοχή.[7] Τα "Χρονικά της Ρουέν" του 11ου αιώνα αναφέρουν την Πόππα σαν κόρη του Γκυ, κόμη του Σανλίς, σε οποιαδήποτε περίπτωση η Πόππα ήταν μέλος της αριστοκραατίας των Φράγκων.[8][9] Σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές ο Γουλιέλμος ο Μακρόξιφος βαπτίστηκε χριστιανός το 912 μαζί με τον πατέρα του από τον Φράνκο, αρχιεπίσκοπο της Ρουέν.[10]
Συμμαχία με τους Φράγκους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διαδέχθηκε τον πατέρα του πέντε χρόνια πριν τον θάνατο του (927) και αμέσως αντιμετώπισε επανάσταση των Νορμανδών υπό την ηγεσία του Ριούφ του Εβρέ που πολιόρκησαν τον Γουλιέλμο στη Ρουέν.[11][12][13] Με τη νίκη του απέναντι στους επαναστάτες κατόρθωσε να ολοκληρώσει την κυριαρχία του στην περιοχή, την ίδια εποχή (933) έστειλε την έγκυο σύζυγο του στο Φεκάμπ και γέννησε τον γιο και διάδοχο του Ριχάρδο.[14][15] Ο Γουλιέλμος Α΄ που προσπαθούσε να εξασφαλίσει την κυριαρχία του στη βόρεια Γαλλία αναγνώρισε τον Ροδόλφο της Γαλλίας σαν βασιλιά των δυτικών Φράγκων, ο Ροδόλφος σε αντάλλαγμα αναγνώρισε την κυριαρχία του στο Αβράνς, στη χερσόνησο του Κοταντέν και στα Νησιά της Μάγχης.[16][17][18] Οι Βρετανοί αντιστάθηκαν σκληρά, υπό την ηγεσία του Αλαίν Β΄ της Βρετάνης και του Βερεγγαρίου της Ρεν αλλά ακολούθησε μεγάλη σφαγή και τα κάστρα των Βρετανών ισοπεδώθηκαν, ο Αλαίν δραπέτευσε στην Αγγλία και ο Βερεγγάριος αναζήτησε ειρήνη.[19]
Ο Γουλιέλμος ο Μακρόξιφος παντρεύτηκε τη Λιουτγκάρδη του Βερμαντουά κόρη του Ερβέρτου Β΄ του Βερμαντουά (935).[13] Ο Γουλιέλμος στη συνέχεια τακτοποίησε τον γάμο ανάμεσα στην αδελφή του Αδέλα της Νορμανδίας και τον Γουλιέλμο Γ΄ της Ακουιτανίας, κόμη του Πουατού με την έγκριση του Ούγου του Μέγα.[20] Ο γάμος τον έκανε σύμμαχο τόσο με τον βασιλιά Ροδόλφο όσο και με τον Ερβέρτο του Βερμαντουά, ο πατέρας του Ρόλλο ήταν αντίπαλος και με τους δυο.[21] Ο Ροδόλφος πέθανε τον Ιανουάριο του 916 και ο 16χρονος Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας που ζούσε εξόριστος στην Αγγλία πιέστηκε από τον Γουλιέλμο Α΄ να επιστρέψει και να αναλάβει τον θρόνο των Φράγκων. Οι κάτοικοι της Βρετάνης προσπάθησαν να ανακτήσουν τα εδάφη που είχαν καταλάβει οι Νορμανδοί με αποτέλεσμα να ξεσπάσει μακροχρόνιος πόλεμος ανάμεσα τους.[18]
Πόλεμοι με τη Φλάνδρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο νέος βασιλιάς στάθηκε ανίκανος να ελέγξει τους βαρόνους, ο Αρνούλφος Α΄ της Φλάνδρας επιτέθηκε στον κουνιάδο του Γουλιέλμου Α΄ Ερλουίν Β΄ του Μοντρέιγ και στον Φράγκο βασιλιά, ο Γουλιέλμος ο Μακρόξιφος πήγε να τους υποστηρίξει (939).[14] Ο Αρνούλφος ο Γηραιός επιτέθηκε στη Νορμανδία κυρίευσε το κάστρο του Μοντρέιγ-συρ-Μερ και έδιωξε τον Ερλουίν ο οποίος στη συνέχεια συμμάχησε με τον Γουλιέλμο Α' να ανακαταλάβει το κάστρο.[22][23] Ο Γουλιέλμος ο Μακρόξιφος αφορίστηκε για τις ενέργειες του να επιτεθεί και να καταστρέψει εδάφη που ανήκαν στον Αρνούλφο.[24]
Ο Γουλιέλμος ο Μακρόξιφος δήλωσε την πίστη του στον Λουδοβίκο Δ΄ και ο Φράγκος βασιλιάς σαν ανταμοιβή του παραχώρησε εδάφη που είχαν δοθεί στον πατέρα του Ρόλλο.[25] Το 941 κλείστηκε ειρήνη ανάμεσα στους Βρετανούς και στους Νορμανδούς με πρωτοβουλία του βασιλιά Λουδοβίκου Δ΄ η οποία απαγόρευσε στους Νορμανδούς να επεκτείνουν περισσότερο τα εδάφη τους σε βάρος των Βρετανών.[18] Στις 17 Δεκεμβρίου 942 σε ένα νησί του Σομέ το Πικουίνο ο Γουλιέλμος Α΄ έπεσε στην παγίδα και δολοφονήθηκε από τους άντρες του Αρνούλφου, στη συνέχεια οι διαφορές επιλύθηκαν με ειρήνη.[13][23]
Κληρονόμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γουλιέλμος ο Μακρόξιφος δεν έκανε παιδιά με τη νόμιμη σύζυγο του Λιουτγκάρδη.[26] Με την αιχμάλωτη από τη Βρετάνη και ερωμένη του Σπρότα απέκτησε τον διάδοχο του Ριχάρδο τον Ισχυρό ο οποίος ήταν 10 ετών όταν διαδέχθηκε τον πατέρα του τον Δεκέμβριο του 942.[26]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ David C. Douglas, 'Rollo of Normandy', The English Historical Review, Vol. 57, No. 228 (Oct., 1942), p. 422
- ↑ Orderic Vitalis, The Ecclesiastical History of Orderic Vitalis, ed. Marjorie Chibnall, Vol. II (Oxford: Clarendon Press, 1993), P. 7
- ↑ David C. Douglas, 'The Earliest Norman Counts', The English Historical Review, Vol. 61, No. 240 (May, 1946), p. 130
- ↑ David Crouch, The Normans: The History of a Dynasty, (London: Hambledon Continuum, 2007), p. 14.
- ↑ The Normans in Europe, ed. & trans. Elisabeth van Houts (Manchester; New York: Manchester University Press, 2000),pp. 31, 41, 182
- ↑ Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840-1066 (Berkeley: University of California Press, 1988), p. 45
- ↑ Douglas, 'Rollo of Normandy', p. 417
- ↑ K.S.B. Keats-Rohan, 'Poppa of Bayeux and Her Family', The American Genealogist, vol. 72, no. 4 (July–October 1997), p. 198
- ↑ Neveux, pp. 60-1
- ↑ Vitalis, p. 67 (Citing William of Jumièges, Book II, ch. 12)
- ↑ The Normans in Europe, p. 41 (Citing the Planctus for William Longsword composed shortly after his murder in 942)
- ↑ Crouch, p. 11
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Neveux, p. 72
- ↑ 14,0 14,1 Duncan, Jonathan (1839). The Dukes of Normandy from the time of King Rollo to the expulsion of King John. Joseph Rickerby and Harvey & Darton.
- ↑ Searle, p. 95
- ↑ Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1993), pp. 252-3
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims; 916-966, eds. & trans. Steven Fanning and Bernard S. Bachrach (New York; Ontario Canada: University of Toronto Press, 2011), p. xvii & notes 15b, 85
- ↑ 18,0 18,1 18,2 Stapleton, Thomas (1840). Magni rotuli scaccarii Normanniæ sub regibus Angliæ.
- ↑ The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumieges, Orderic Vitalis, and Robert of Torigni, ed. & trans. Elizabeth M.C. Van Houts, Vol. I (Oxford: Clarendon Press, 1992), p. 79
- ↑ The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumieges, Orderic Vitalis, and Robert of Torigni, p. 81
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims, 916-966, p. xxi
- ↑ Searle, p. 56
- ↑ 23,0 23,1 David Nicholas, Medieval Flanders (London: Longman Group UK Limited, 1992), p. 40
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims; 916-966, p. 31
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims; 916-966, p. 32
- ↑ 26,0 26,1 Neveux, p. 90
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- David C. Douglas, 'Rollo of Normandy', The English Historical Review, Vol. 57, No. 228 (Oct., 1942)
- David Nicholas, Medieval Flanders (London: Longman Group UK Limited, 1992)
- Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840-1066 (Berkeley: University of California Press, 1988)
- François Neveux, A Brief History of the Normans, trans. Howard Curtis (London: Constable & Robbinson, Ltd, 2008)
- K.S.B. Keats-Rohan, 'Poppa of Bayeux and Her Family', The American Genealogist, vol. 72, no. 4 (July–October 1997)
- Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1993)
- Stapleton, Thomas (1840). Magni rotuli scaccarii Normanniæ sub regibus Angliæ.
- The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumieges, Orderic Vitalis, and Robert of Torigni
- The Normans in Europe, ed. & trans. Elisabeth van Houts (Manchester; New York: Manchester University Press, 2000)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα William I, Duke of Normandy στο Wikimedia Commons
