Γουριώτισσα Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°36′57.35″N 21°13′18.66″E / 38.6159306°N 21.2218500°E
| Γουριώτισσα | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αιτωλοακαρνανίας |
| Δήμος | Αγρινίου |
| Δημοτική Ενότητα | Στράτου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεάς Ελλάδας |
| Νομός | Αιτωλοακαρνανίας |
| Υψόμετρο | 100 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 297 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Κατσαρού |
| Ταχ. κώδικας | 301 00 |
| Τηλ. κωδικός | 2632 |
Η Γουριώτισσα[1][2] ή Κατσαρού[3] είναι οικισμός της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας.
Γενικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Γουριώτισσα βρίσκεται δυτικά του ποταμού Αχελώου στο τέλος του κάμπου του Αγρινίου, κοντά και νότια στην λίμνη Οζερού[3] σε υψόμετρο 100 μέτρα[4]. Το χωριό απέχει περίπου 21 χλμ. δυτικά από το Αγρίνιο και σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτη και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι αποτελεί κοινότητα[5] η οποία υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Στράτου του Δήμου Αγρινίου ενώ με την απογραφή του 2011 έχει 395 κατοίκους[6].
Παλιότερα ονομάζονταν Γαλιτσά.
- Η Γουριώτισσα πριν την Επανάσταση του 1821 δεν αναφέρεται με αυτό το όνομα. Σαν Γουριώτισσα αναφέρεται από την έλευση του Γεωργίου Α΄.
- Το 1828 είχε 630 κατοίκους.
- Το 1879 αναφέρεται ως Γαλιτσά ή Γουριώτισσα με 376 κατοίκους.
- Από το 1879 μέχρι το 1912 ανήκει στο Δήμο Αστακού.
- Το 1940 είχε 681 κατοίκους.
- Το 1945 αναφέρεται με την ονομασία Γαλιτσά.
- Από το 1912 αποτελεί αυτόνομη κοινότητα.[2]
- Το 1951 είχε 800 κατοίκους και το 1971 είχε 894 κατοίκους.
Πολιτιστικές εκδηλώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το 2010 έως και το 2019 τον μήνα Αύγουστο, ο Πολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Γουριώτισσας ο Άγιος Δημήτριος διοργάνωνε στο προαύλιο χώρο του Δημοτικού σχολείου ένα γλέντι, το οποίο κρατούσε τη πρωτιά ως το μεγαλύτερο πανηγύρι της Αιτωλοακαρνανίας για 9 χρόνια. Στο πανηγύρι μοιράζονταν παραδοσιακό βλάχικο φαγητό φτιαγμένο σε 43 καζάνια από έμπειρους ανθρώπους του χωριού. Τέλος το γλέντι κρατούσε όλο το βράδυ, από της 11μ.μ μέχρι το πρώτο ξημέρωμα του 15 Αυγούστου, αφήνοντας πίσω αξέχαστες εμπειρίες. Δυστυχώς το lockdown και ο Κορονοιός έφερε το τέλος σε αυτό το γλέντι αφήνοντας πίσω αξέχαστες αναμνήσεις.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αγώνες και Νεκροί του Ελληνικού Στρατού 1940–1945, έκδοση Δ.Ι.Σ.
- Γ. Μ., "Περί Γκαραγκούνιδων", Πανδώρα (1861).
- Γαζέτας Χρ.-Μπαρμπαρούσης Γ.Σ., "Γουριώτισσα: το χωριό του δάσους", η βελανιδιά, τευχ. 2 (Οκτ.-Δεκ. 2003).
- Κολιόπουλος Γιάννης, Ληστές, Αθήνα 1974.
- Κολιόπουλος Γιάννης, Ληστές: η κεντρική Ελλάδα στα μέσα του 19ου αιώνα, Αθήνα 1979.
- Οικοτουριστικός οδηγός Βελανιδοδάσους Ξηρομέρου, Αθήνα 2003.
- Παπατρέχας Γερ., "Εθνικά και Ανθρωπωνυμικά Ξηρομέρου", τομ Α΄, ΕΕΣΜ (1969-70).
- Στεργίου Δ.Σ., Παλαιομάνινα, Αθήνα 1988.
- Στεργίου Δ.Σ., Τα βλάχικα έθιμα της Παλαιομάνινας, Αθήνα 2001.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 9. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 156.
- ↑ 2,0 2,1 «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024.
- ↑ 3,0 3,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 19. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 161.
- ↑ «ΓΟΥΡΙΩΤΙΣΣΑ (Χωριό) ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ - Greek Travel Pages». www.gtp.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024.
- ↑ «Νόμος 4555/2018 - ΦΕΚ 133/Α/19-7-2018 ( Άρθρα 1 - 151) (Πρόγραμμα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ) (Κωδικοποιημένος)». e-nomothesia.gr | Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας. 19 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2024.
- ↑ ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10712 (σελ. 238 του pdf)