Δεοδάτος Μεδιολάνων
| Δεοδάτος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Deusdedit (Λατινικά) |
| Θάνατος | 629 Γένοβα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διάκονος αρχιεπίσκοπος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αρχιεπίσκοπος |
Ο Δεοδάτος (ιταλικά : Deodato, λατινικά : Deusdedit) (538 ή 568 - Γένοβα, 30 Οκτωβρίου 628) ήταν αρχιεπίσκοπος Μεδιολάνων και εκ των γεγονότων επίσκοπος Γένοβας από το 600 έως τον θάνατό του.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Δεοδάτος ήταν ο διάδοχος του Κωνστάντιου στην Αμβροσιανή (Μιλάνο) επισκοπή. Σε αυτήν την περίοδο της ιστορίας της Αμβροσιανής Εκκλησίας, οι επίσκοποι διέμεναν στη Γένοβα, όπου από το 569 ένα μέρος του κλήρου και του Μιλανέζου πληθυσμού είχε καταφύγει λόγω της εισβολής των Λομβαρδών.
Η εκλογή του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κωνστάντιος πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου, πιθανώς το έτος 600, όπως αποδεικνύεται από μια επιστολή του Γρηγορίου του Μεγάλου, με ημερομηνία Σεπτεμβρίου 600[1], στην οποία ο ποντίφικας θυμάται τον εκλιπόντα επίσκοπο και ταυτόχρονα αποδέχεται την εκλογή, που έγινε ομόφωνα από τον Μιλανέζικο κλήρο που κατοικούν στη Γένοβα[2], του διακόνου Δεοδάτου ως διαδόχου του. Ο ποντίφικας καλεί τον Μιλανέζικο κλήρο να προχωρήσει το συντομότερο δυνατό στον ενθρονισμό του εκλεκτού τους και για το λόγο αυτό αναθέτει στον συμβολαιογράφο Πανταλεόνε να εξακριβώσει τις ιδιότητές του και να εφαρμόσει τις διαδικασίες για τον ενθρονισμό του. Ωστόσο, τον επόμενο μήνα ο αγιασμός δεν είχε ακόμη γίνει, γιατί ο Πάπας Γρηγόριος, γράφοντας στον Πανταλεόνε, τον καλεί να πάει βιαστικά στη Γένοβα για να οργανώσει την τελετή.
Αυτά τα ιστορικά στοιχεία καθιστούν αβάσιμο[3] τον ισχυρισμό που αναφέρει η Μιλανέζικη ιστοριογραφική παράδοση, σύμφωνα με τον οποία, μετά το θάνατο του Κωνστάντιου, η έδρα έμεινε κενή για ένα χρόνο και δεκατρείς ημέρες [4].
Με βάση την επιστολή του Μεγάλου Γρηγορίου του Σεπτεμβρίου 600[1], και αν τα στοιχεία που αναφέρει το Catalogus archiepiscoporum Mediolanensium[5], σύμφωνα με το οποίο η επισκοπή του Δεοδάτου διήρκεσε 28 χρόνια, 1 μήνα και 14 ημέρες είναι σωστά μέχρι θάνατος στις 30 Οκτωβρίου, η εκλογή του Δεοδάτου θα γινόταν στις 16 Σεπτεμβρίου 600[3].
Η επισκοπή του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του Δεοδάτου, γνωστά μόνο χάρη στις επιστολές του Πάπα Γρηγορίου, ο οποίος πέθανε το 604.
Στην επιστολή του Σεπτεμβρίου 600 αναφέρεται ότι, με το θάνατο του Κωνστάντιου, ο Λομβαρδός βασιλιάς Αγιλούλφος είχε κινηθεί για να εκλέξει έναν από τους υποψηφίους του στην Αμβροσιανή έδρα, ελπίζοντας στην επιστροφή των επισκόπων στο Μιλάνο, και ταυτόχρονα απειλούσε η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων της εκκλησίας του Μιλάνου. Ο Πάπας Γρηγόριος ωστόσο καθησύχασε τους συνομιλητές του ότι δεν θα δεχόταν ποτέ επίσκοπο που επέβαλλαν οι Λομβαρδοί και ότι δεν υπήρχε τίποτα ανησυχητικό για τα περιουσιακά στοιχεία της εκκλησίας του Μιλάνου, που βρίσκονταν στη Σικελία ή στα εδάφη που κατέλαβαν οι Βυζαντινοί, επομένως οι απειλές που Αγιλούλφου δεν είχαν βάση. Στην επιστολή αυτή, ο Μιλανέζος επίσκοπος αποκαλείται «Βικάριος του Αγίου Αμβροσίου» (vicarius Ambrosii sancti), σαν να αναγνωρίζει τον ρόλο του Αγίου Αμβροσίου ως πατέρα της Μιλανέζικης Εκκλησίας[1].
Πριν από τον Μάιο του 602 ο Δεοδάτος επισκέφτηκε τον πάπα στη Ρώμη, όπως προκύπτει από μια επιστολή του Μεγάλου Γρηγορίου τον Μάιο του ίδιου έτους. Σε αυτή την επιστολή, ο ποντίφικας εξετάζει το ζήτημα των περιουσιακών στοιχείων που ο προκάτοχος του Δεοδάτου, Κωνστάντιος, είχε αφήσει ως διαθήκη στην ανιψιά του Λουμίνοσα, αλλά τα οποία ο Δεοδάτος διεκδίκησε για τη Μιλανέζικη Εκκλησία ως αποκτηθείσα όταν ο Κωνστάντιος ήταν ήδη επίσκοπος. Ο Γρηγόριος υπενθυμίζει στον Δεοδάτο ότι ορισμένα από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία ανήκαν στην οικογένεια του Κωνστάντιου, στην οποία ανήκαν ακόμη και πριν εκλεγούν επίσκοπος Μιλάνου[6].
Η τελευταία επιστολή του Μεγάλου Γρηγορίου στην οποία αναφέρεται τον Δεοδάτο χρονολογείται τον Μάιο του 603[7]. Ένας επίσκοπος ονόματι Θεόδωρος, του οποίου η επισκοπή είναι άγνωστη, αλλά που ήταν σχεδόν βέβαιο ότι ήταν σουφραγκός της εκκλησιαστικής επαρχίας του Μιλάνου, είχε ήδη δημιουργήσει προβλήματα στον επίσκοπο Κωνστάντιο αρνούμενος να υποταχθεί στην εξουσία του και έτσι έφυγε στη Γαλατία [8]. Αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ιταλία με εντολή του Πάπα Γρηγορίου το 599, κατηγόρησε ξανά τον διάδοχο του Κωνστάντιου Δεοδάτο. Ο ποντίφικας καθησύχασε τον Μιλανέζο επίσκοπο ότι ο Θεόδωρος θα αποτελέσει αντικείμενο έρευνας, που θα ανατεθεί στον επίσκοπο Βενάνζιο, πιθανότατα επίσκοπο Λουνί, αν και δεν αποκλείεται να είναι ο ομώνυμος επίσκοπος της Περούτζια[3].
Σύμφωνα με το Catalogus archiepiscoporum Mediolanensium, ο Δεοδάτος πέθανε στις 30 Οκτωβρίου, πιθανότατα το έτος 628, και θάφτηκε στην εκκλησία του Αγίου Σύρου. Ο ίδιος κατάλογος του αποδίδει 90 χρόνια ζωής, αριθμός που ορισμένοι συγγραφείς θεωρούν υπερβολικό και που ίσως θα έπρεπε να διορθωθεί σε 60 χρόνια[3].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Monumenta Germaniae Historica, Epistolae, vol. II, pp. 265-266, lettera 11,6.
- ↑ Monumenta Germaniae Historica, Epistolae, vol. II, p. 274, lettera 11,14.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Deusdedit, Dizionario biografico degli italiani
- ↑ Oltrocchi, Archiepiscoporum Mediolanensium series historico-chronologica, p. 221: per integrum annum et tresdecim dies vidua haec Sedes permansit
- ↑ Catalogus Archiepiscoporum Mediolanensium Αρχειοθετήθηκε 2017-09-25 στο Wayback Machine., Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, vol. VIII, Hannover 1848, p. 103.
- ↑ Monumenta Germaniae Historic., Epistolae, vol. II, p. 361, lettera 12,14.
- ↑ Monumenta Germaniae Historica, Epistolae, vol. II, p. 396, lettera 13,33.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- (Λατινικά) Giuseppe Antonio Sassi, Baldassarre Oltrocchi, Archiepiscoporum Mediolanensium series historico-chronologica, vol. I, Milano 1755, pp. 221-225
- Francesco Lanzoni, Le diocesi d'Italia dalle origini al principio del secolo VII (an. 604), vol. II, Faenza 1927, pp. 1030-1031
- (Γαλλικά) Charles Pietri, Luce Pietri (ed.), Prosopographie chrétienne du Bas-Empire. 2. Prosopographie de l'Italie chrétienne (313-604), École française de Rome, vol. I, Roma 1999, pp. 556-557
- Gabriella Braga, Deusdedit, Dizionario biografico degli italiani, volume 39, 1991
- (Λατινικά) Gregorii I papae, Registrum epistolarum, in Monumenta Germaniae Historica, Epistolae, vol. II, a cura di L. M. Hartmann, Berolini 1893-1899