Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1962
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1962 | |
---|---|
Ημερομηνίες | |
Τελικός | 18 Μαρτίου 1962 |
Διοργάνωση | |
Χώρος διεξαγωγής | Villa Louvigny Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο |
Παρουσιαστές | Μιρέιγ Ντελανουά |
Μουσική διεύθυνση | Ζαν Ροντερέ |
Διοργανωτής | Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion (CLT) |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Ενδιάμεση πράξη | Ασίλ Ζαβατά |
Συμμετέχοντες | |
Αριθμός συμμετοχών | 16 |
Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
Επιστρέφουν | Καμία |
Αποχωρούν | Καμία |
Συμμετέχουσες χώρες
| |
Ψηφοφορία | |
Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα είχε δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε βαθμούς στα 3 τραγούδια που επέλεγε |
Μηδέν βαθμοί | Αυστρία Βέλγιο Ολλανδία Ισπανία |
Νικητής | Γαλλία "Un premier amour" |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision του 1962 διεξήχθη στην Πόλη του Λουξεμβούργου μετά τη νίκη της χώρας στον προηγούμενο διαγωνισμό στις Κάννες. Η Γαλλία για τρίτη φορά κέρδισε με 26 βαθμούς με το τραγούδι Un premier amour που το ερμήνευσε η Ιζαμπέλ Ομπρέ. Όλες οι χώρες που έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό του 1961, ήταν παρούσες και το 1962, χωρίς πρώτες εμφανίσεις ή αποχωρήσεις. Ήταν η πρώτη φορά που μία χώρα κέρδισε 3 φορές και επίσης για πρώτη φορά δεν έλαβαν ούτε έναν βαθμό η Αυστρία, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Ολλανδία.[1] Την δεύτερη θέση κατέκτησε το Μονακό και την 3η το Λουξεμβούργο. Τον διαγωνισμό παρουσίασε η Μιρέιγ Ντελανουά. Ο διάσημος Γάλλος κλόουν Ασίλ Ζαβατά διασκέδασε το κοινό στη διάρκεια του διαλείμματος κατά τον διαγωνισμό, λίγο πριν ξεκινήσει η ψηφοφορία, εκτελώντας ξεκαρδιστικά νούμερα, με τελευταίο το αστείο παίξιμο της τρομπέτας, που άρπαξε από την ορχήστρα και την τελική απομάκρυνσή του από δύο άντρες, όταν σκάλωσε το δάχτυλό του στο στόμιο της τρομπέτας.
Τόπος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο διαγωνισμός του 1962 φιλοξενήθηκε στη Βίλα Λουβινί, που βρίσκεται στην Πόλη του Λουξεμβούργου.Στο εν λόγω κτήριο βρισκόταν η έδρα της Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion, προδρόμου του καναλιού RTL Group. Η τοποθεσία του είναι στο Δημοτικό Πάρκο στη Βιλ Οτ στο κέντρο της πρωτεύουσας.[1]
Προβλήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την ερμηνεία του τραγουδιού της γαλλικής συμμετοχής, έγινε σύντομη διακοπή ρεύματος και σκοτείνιασαν οι οθόνες. Ανάλογη αλλά μικρότερη σε διάρκεια διακοπή έγινε και κατά την εκτέλεση του τραγουδιού της συμμετοχής της Ολλανδίας, όταν οι τηλεθεατές στην Ευρώπη είδαν μόνο σκοτάδι στους τηλεοπτικούς δέκτες τους. Η διακοπή εκείνη φαίνεται να επηρέασε τη βαθμολογία για την Ολλανδία. Ωστόσο, το τραγούδι ήταν πολύ δημοφιλές στην Ευρώπη μετά τον διαγωνισμό.[1]
Συμμετέχουσες χώρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όλες οι χώρες που συμμετείχαν στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 1961 επέστρεψαν για δεύτερη συνεχή χρονιά, χωρίς νέες χώρες να κάνουν ένα ντεμπούτο, ούτε να επιστρέψουν ή να αποσυρθούν.
Διευθυντές ορχηστρών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για κάθε ερμηνεία υπήρχε ένας διευθυντής ορχήστρας.[2]
- Φινλανδία – Τζορτζ ντε Γκοτζίνσκι
- Βέλγιο – Ανρί Σέγκερς
- Ισπανία – Ζαν Ροντερές
- Αυστρία – Μπρούνο Ούχερ
- Δανία – Κάι Μόρτενσεν
- Σουηδία – Έγκον Κιέρμαν
- Γερμανία – Ρολφ Χανς Μίλερ
- Ολλανδία – Ντολφ βαν ντερ Λίντεν
- Γαλλία – Φρανκ Πουρσέλ
- Νορβηγία – Έιβιντ Μπεργκ
- Ελβετία – Σεντρίκ Ντιμόν
- Γιουγκοσλαβία – Γιόζε Πρίβσεκ
- Ηνωμένο Βασίλειο – Ουόλι Στοτ
- Λουξεμβούργο – Ζαν Ροντερές
- Ιταλία – Τσίνικο Αντζελίνι
- Μονακό – Ραϊμόν Λεφέβρ
Καλλιτέχνες που επανήλθαν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συνολικά 4 καλλιτέχνες επέστρεψαν στον διαγωνισμό του 1962, από τους οποίους οι 3 (Καμίλο Φέλγκεν για το Λουξεμβούργο, Φρανσουά Ντεγκέλ με το Μονακό και Φιντ Λεκλέρ για το Βέλγιο) είχαν πάρει μέρος στον διαγωνισμό του 1960. Ο Λεκλέρ έκανε την 4η εμφάνισή του στον διαγωνισμό, καθώς είχε λάβει μέρος και το 1956 και 1958. Ο Ζαν Φιλίπ, που είχε συμμετάσχει προηγουμένως και το 1959, εκπροσωπώντας τη Γαλλία, επέστρεψε ως εκπρόσωπος της Ελβετίας. [1]
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[3][4] | Θέση | Βαθμοί[5] |
---|---|---|---|---|---|---|
01 | Φινλανδία | Μάριον Ρουνγκ | "Tipi-tii" | Φινλανδικά | 8 | 4 |
02 | Βέλγιο | Φιντ Λεκλέρ | "Ton nom" | Γαλλικά | 14 | 0 |
03 | Ισπανία | Βίκτορ Μπαλαγκέρ | "Llámame" | Ισπανικά | 15 | 0 |
04 | Αυστρία | Ελεονόρε Σβαρτς | "Nur in der Wiener Luft" | Γερμανικά | 16 | 0 |
05 | Δανία | Έλεν Βίντερ | "Vuggevise" | Δανικά | 10 | 2 |
06 | Σουηδία | Ίνγκερ Μπέργκρεν | "Sol och vår" | Σουηδικά | 7 | 4 |
07 | Γερμανία | Κόνι Φρόμποες | "Zwei kleine Italiener" | Γερμανικά | 6 | 9 |
08 | Ολλανδία | De Spelbrekers | "Katinka" | Ολλανδικά | 13 | 0 |
09 | Γαλλία | Ιζαμπέλ Ομπρέ | "Un premier amour" | Γαλλικά | 1 | 26 |
10 | Νορβηγία | Ίνγκερ Γιάκομπσεν | "Kom sol, kom regn" | Νορβηγικά | 11 | 2 |
11 | Ελβετία | Ζαν Φιλίπ | "Le retour" | Γαλλικά | 12 | 2 |
12 | Γιουγκοσλαβία | Λόλα Νοβάκοβιτς | "Ne pali svetla u sumrak" (Не пали светла у сумрак) | Σερβο-Κροάτικα | 5 | 10 |
13 | Ηνωμένο Βασίλειο | Ρόνι Κάρολ | "Ring-A-Ding Girl" | Αγγλικά | 4 | 10 |
14 | Λουξεμβούργο | Καμίλο Φέλγκεν | "Petit bonhomme" | Γαλλικά | 3 | 11 |
15 | Ιταλία | Κλαούντιο Βίλα | "Addio, addio" | Ιταλικά | 9 | 3 |
16 | Μονακό | Φρανσουά Ντεγκέλ | "Dis rien" | Γαλλικά | 2 | 13 |
Πίνακας βαθμολογίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]3 βαθμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
---|---|---|
5 | Γαλλία | Γερμανία, Νορβηγία, Σουηδία, Ελβετία, Γιουγκοσλαβία |
3 | Λουξεμβούργο | Βέλγιο, Ισπανία, Μονακό |
Μονακό | Αυστρία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία | |
2 | Γιουγκοσλαβία | Γαλλία, Ιταλία |
1 | Φινλανδία | Ηνωμένο Βασίλειο |
Σουηδία | Δανία | |
Ηνωμένο Βασίλειο | Φινλανδία |
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κάθε ραδιοτηλεοπτικός φορέας έστειλε έναν σχολιαστή για το διαγωνισμό, προκειμένου να γίνει κάλυψη στην αντίστοιχη γλώσσα της χώρας.[6]
Σχολιαστές ψήφων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μονακό – TBC[7]
- Ιταλία – Έντσο Τορτόρα
- Λουξεμβούργο – TBC
- Ηνωμένο Βασίλειο – Άλεξ Μάκιντος[8]
- Γιουγκοσλαβία – Μλάντεν Ντέλιτς
- Ελβετία – Αλεξάντρ Μπούργκερ
- Νορβηγία – Κάρι Μποργκ Μανσάκερ[9]
- Γαλλία – Αντρέ Βαλμί[10]
- Ολλανδία – Γκερ Λούχτενμπουργκ (Ger Lugtenburg)
- Γερμανία – Κλάους Χάφενσταϊν
- Σουηδία – Τάγκε Ντάνιελσον[11]
- Δανία – Όλε Μόρτενσεν
- Αυστρία – Έμιλ Κολπάχερ
- Ισπανία – Ντιέγκο Ραμίρεθ Παστόρ
- Βέλγιο – Αρλέτ Βενσάν[7]
- Φινλανδία – Πόπε Μπεργκ
Παρουσιαστές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
|
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Eurovision Song Contest 1962». EBU. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2017.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1962». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1962». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1962». eurovision.tv. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2014.
- ↑ «Eurovision 1960 - Cast and Crew». IMDb. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2012.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Christian Masson. «1962 - Luxembourg». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Roxburgh, Gordon (2012). Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s. UK: Telos. σελ. 295. ISBN 978-1-84583-065-6.
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
- ↑ Tchernia, Pierre και άλλοι. (18 Μαρτίου 1958). 6ème Concours Eurovision de la Chanson 1962 [6th Eurovision Song Contest 1962] (Television production). Luxembourg: RTL, RTF (commentary).
- ↑ «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).
- ↑ Λέιφ Θόρσον (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 40. ISBN 91-89136-29-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)