Διαδηλώσεις στη Γεωργία το 1956

Οι διαδηλώσεις του Μαρτίου του 1956 στην ΣΣΔ της Γεωργίας (γνωστές και ως ταραχές του 1956 στην Τιφλίδα, ή Σφαγές της 9ης Μαρτίου), ήταν σειρά διαμαρτυριών προς την πολιτική της αποσταλινοποίησης του Νικήτα Χρουτσώφ, η οποία αναστάτωσε τους Γεωργιανούς υποστηρικτές του Σταλινισμού.

Ιστορικό

Το κέντρο των ταραχών ήταν η πρωτεύουσα της Γεωργίας, Τιφλίδα, όπου δημιουργήθηκαν αυθόρμητες πορείες για να τιμήσουν την τρίτη επέτειο του θανάτου του Στάλιν, καθώς επίσης και να διαμαρτυρηθούν για την αποκήρυξη του Στάλιν από τον Κρούτσεφ. Οι πορείες αυτές γρήγορα εξελίχθηκαν σε ανεξέλεγκτες διαδηλώσεις και ταραχές, οι οποίες παρέλυσαν την πόλη, ενώ τα αιτήματα των διαδηλωτών έγιναν πιο προωθημένα, απαιτώντας την αλλαγή της Κεντρικής Κυβέρνησης της Μόσχας και την ανεξαρτησία της Γεωργίας από τη Σοβιετική Ένωση.^[1] Οι τοπικές Γεωργιανές αρχές, συγχυσμένες και διεφθαρμένες, παρεχώρησαν την εξουσία στο Σοβιετικό Στρατό. Τότε, στις 9 Μαρτίου, ο Στρατός άνοιξε πυρ εναντίον του πλήθους.^[2] Οι διαδηλωτές συνέχισαν την αντίστασή τους μέχρι και την επόμενη ημέρα, όταν επενέβησαν τα τεθωρακισμένα που τους διέλυσαν.

Ανθρώπινες απώλειες

Οι εκτιμήσεις για τις απώλειες κυμαίνονται από αρκετές δωδεκάδες έως λίγες εκατοντάδες.^[3]^[4] Παρά το γεγονός της άμεσης ειρήνευσης, τα γεγονότα του 1956 σηματοδότησαν μία καμπή, μετά από την οποία η νομιμοφροσύνη της Γεωργίας προς την Σοβιετική Ένωση υπαγορευόταν υπό όρους υποτέλειας και η υπαγωγή στο ρωσικό άρμα εντατικοποιήθηκε.

Κριτική

Κατά την άποψη του σοβιετολόγου Ρόναλντ Γκρίγκορ Σούνι, η άμεση και κτηνώδης απάντηση εκ μέρους της Σοβιετικής Κυβερνήσεως, διέγραψε αδρά την αδυναμία εκ μέρους της να επιλύσει το δίλημμα του κατά πόσο το Σοβιετικό σύστημα μπορούσε να αλλάξει, και κατά πόσο η Σταλινική αυθαιρεσία μπορούσε να διατηρηθεί. Η κυβερνητική σύγχυση της Τιφλίδας ήταν ένα αιματηρό σημάδι ότι ο αναθεωρητισμός θα περιοριζόταν από την αποφασιστικότητα του Κόμματος να διατηρήσει το μονοπώλιο της εξουσίας.

Παραπομπές

↑ Nahaylo, Bohdan; Swoboda, Victor (1990), Soviet disunion: a history of the nationalities problem in the USSR, p. 120. Free Press, ISBN 0-02-922401-2
↑ Kozlov, Vladimir A (transl. by MacKinnon, Elaine McClarnand; 2002), Mass Uprisings in the USSR: Protest and Rebellion in the Post-Stalin Years, pp. 112–136. M.E. Sharpe, ISBN 0-7656-0668-2
↑ Suny, Ronald Grigor (1994), The Making of the Georgian Nation, pp. 303–305. Indiana University Press, ISBN 0-253-20915-3
↑ Cornell, Svante E. (2002), Autonomy and Conflict: Ethnoterritoriality and Separatism in the South Caucasus: Cases in Georgia, pp. 146–149. Uppsala University, Department of Peace and Conflict Research, ISBN 91-506-1600-5

[1] Nahaylo, Bohdan; Swoboda, Victor (1990), Soviet disunion: a history of the nationalities problem in the USSR, p. 120. Free Press, ISBN 0-02-922401-2

[2] Kozlov, Vladimir A (transl. by MacKinnon, Elaine McClarnand; 2002), Mass Uprisings in the USSR: Protest and Rebellion in the Post-Stalin Years, pp. 112–136. M.E. Sharpe, ISBN 0-7656-0668-2

[3] Suny, Ronald Grigor (1994), The Making of the Georgian Nation, pp. 303–305. Indiana University Press, ISBN 0-253-20915-3

[4] Cornell, Svante E. (2002), Autonomy and Conflict: Ethnoterritoriality and Separatism in the South Caucasus: Cases in Georgia, pp. 146–149. Uppsala University, Department of Peace and Conflict Research, ISBN 91-506-1600-5

[1]

[2]

[3]

[4]